ฉันได้แต่มองเพื่อนสาวคนหนึ่งท่าทางสวย สง่างาม ใจดีเดินโบกมืออำลาฉันเมื่อเธอกำลังเดินออกมาจากหอพัก ฉันได้แต่คิดว่าความรู้สึกที่รู้สึกชื่นใจทุกครั้งเมื่อเห็นหน้าเขามันคืออะไร มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ เพราะเขาเรียนเก่งหรือ เปล่า เพราะเขาสวยบุคลิกดีหรือ เปล่า แต่ฉันเริ่มมีความรู้สึกเมื่อฉันเห็นการกระทำของเขาที่พาแม่ไปทานอาหารที่ต่างๆในมหาวิทยาลัยและพูดจาดีกับแม่ นอกจากนี้เราสองคนยังมีความชอบใกล้เคียงตั้งหลายอย่างทั้งชอบเรียนหนังสือ ชอบอ่านหนังสือและยังชอบความเงียบสงบเหมือนกัน กริยาวาจาของเขาต่างจากผู้หญิงทั่วไปในคณะเพราะเขาเป็นคนที่มีกริยาสุภาพพูดน้อย วางตัวมีน้ำใจกับทุกคน การวางตัวสมกับเป็นกุลสตรีเรียบร้อย หากเพื่อนมีปัญหามักจะมาช่วยเพื่อนเสมอ เป็นคนที่ตรงต่อเวลามาก่อนเวลาเรียนเวลานัดทุกครั้ง ทำทุกอย่างมักจะคิดถึงเพื่อนก่อนทุกครั้ง ยิ่งฉันได้เห็นเธอคนนั้นทุกวันความรู้สึกนั้นก็กลายเป็นความรักที่มีในตัวตนของเขามากขึ้น ฉันได้แต่คิดว่าฉันอยากจะพูดคำว่า รักกับเธอคนนั้น แต่ฉันก็ได้แต่กลัวว่าถ้าฉันพูดคำนั้นออกไป ความเป็นเพื่อนของเราจะหายไปหรือเปล่า เราจะมองหน้ากันติดหรือไม่ เธอจะคิดว่าเราทำดีเพื่อมาหาประโยชน์จากเธอรึเปล่า ฉันได้แต่คิดจึงตัดสินใจว่าเก็บมันไว้เป็นความรู้สึกในใจดีกว่า อย่างน้อยมันก็ดีกว่าต้องมาเจ็บปวดในภายหน้า ฉันบางทีก็คิดว่าถ้ามีคนเจอสถานการณ์อย่างฉันจะทำยังไงระหว่างบอกความจริงหรือเก็บมันไว้เป็นความรู้สึกดีๆในใจ
ความในใจ