เราจะกล้าเรียกเขาว่าเพื่อนได้อีกไหม?

เราเป็นคนที่โดนเพื่อนทิ้งมาตลอดเรื่องคงมาจากการที่เราไม่ชอบเที่ยวกับเขาเราไม่มีเงินเหมือนพวกเขาเราเเตกต่างเราเเค่ไม่เหมือนเขาเราเปรียบเหมือนคนรับใช้ที่เรียกตอนไหนเราก็จะไปถึงเเม้เขาจะทะเลาะกับเพื่อนในกลุ่มมากเเค่ไหนเขาหันหลังมาก็จะเจอเราเสมอเราจะปลอบทุกๆคนเสมอทั้งเรื่องครอบครัวเรื่องเเฟนเราเเทบไม่เคยทิ้งเพื่อนเราเข้าใจอารมณ์ที่เพื่อนในกลุ่มทุกคนได้มาเที่ยวกันเเต่เรากลับไม่รู้เรื่องเลย+เพราะเขาเเอบสร้างกลุ่มไว้โดยที่ไม่มีเราอยู่ด้วยตอนไหนที่เราเดินออกจากกลุ่มเขาก็จะเริ่มนินทาเราเคยมีครั้ง1สมัยป.5-6ที่เขาเเกล้งเเรงเกินไปเขาบอกทุกๆคนในห้องไม่ต้องคุยกับเราไม่ต้องยุ้งกับเราเราทำทุกอย่างคนเดียวมาตลอดนั่งกินข้าวทำงานคนเดียวมาตลอดพอเราจะขึ้นม.1เราตัดสินใจย้ายไปอีกรร.เพื่อจะไม่ได้เจอพวกเขา+เราอยากเจอเพื่อนใหม่เเต่เเล้วชีวิตม.1ก็ไม่เป็นอย่างที่คิดเรารู้สึกเเย่กว่าเดิมเขาทำให้การไปรร.ของเราเหมือนนรกเขานำงานเราไปเผาในห้องน้ำเเล้วเราก็ต้องทำงานใหม่ทั้งหมดซึ่งมันเยอะมากเขาไม่ยอมหยุดเเกล้งเราเขาทำร้ายเราด้วยวาจาตลอด
เขาจะใช้เราทำงานใช้เราทำความสะอาดห้องคนเดียวเเต่ก็ดีชีวิตม.1จบสักทีเเต่สุดท้ายเราก็ตัดสินใจไปเรียนอีกโรงเรียนเพื่อหวังจะเจออะไรที่ดีกว่านี้เราตัดสินใจลองไปเรียนรร.ที่เพื่อนสมัยป.6อยู่เราย้ายมาเราก็อยู่ม.2พอดีเทอมเเรกๆก็เป็นการเเกล้งที่เบาๆไปหนักๆ(การเเกล้งไม่ใช่การทำร้ายร่างกายเสมอไปเเต่เป็นการทำร้ายด้วยคำพูด)
เขาก็กลับมาทำเเบบเดิม บอกทุกคนไม่ให้เล่นกับเราไม่ให้คุยทำเหมือนเราไม่มีตัวตนเขาทำให้เราไม่อยากไปรร.อีกครั้งเเต่เราก็บอกตัวเองสู้ๆเสมอมาเราให้เขาทุกอย่างลอกการบ้านรับผิดเเทนก็มีเขาก็จับกลุ่มนินทาเราตอนนั้นเราไม่มีเพื่อนสักคนจนไม่กล้าเรียกใครว่าเพื่อนสุดท้ายพวกเขาทั้งหมดก็มาขอโทษเเละกลับเป็นเหมือนเดิมเเต่ความจริงคือเขาเเค่เเกล้งทำดีกับเราเเค่นั้นเองเเต่เราก็โง่หลงเชื่อคำพูดนั้นสอบ3วันสุดท้ายเราคิดว่าเป็นวันที่เรารอคอยเเต่ไม่คิดว่าก่อนสอบเราจะต้องมาเจออะไรเเบบนี้เขาเอากระเป๋าดินสอที่จะสอบเอาไปไว้ที่ใต้หินเราหาเเทบตายเเเต่เราก็เจอเเต่พวกนั้นยังไม่หยุดเขาจะเเกล้งเราด้วยคำพูดเหมือนเดิมเเต่วันสอบก็หมดลง.
เราสามารถกลับไปโง่ได้อีกกี่ครั้ง
ชีวิตเราโดนหลอกมาตลอด
เราเหนื่อยที่ต้องยิ้มเเล้วบอกตัวเองไม่เป็นไร