คิดยังไงกับบทสนทนากับแฟนแบบนี้

คือเริ่มจากว่าเรามีแฟนแล้วเราเป็นคนนึงที่ไม่ชอบวิดีโอคอลหรือโทรคุยเลยไม่ว่าจะเพื่อน แฟน เราก็ไม่สะดวกด้วยเหตุที่ว่าครอบครัวเราไม่ให้ความเป็นส่วนตัวเลยอีกอย่างเขาก็จะไม่อยากให้เรามีแฟน อีกทั้งเราคบกับผู้หญิงซึ่งตัวเราก็เป็นผู้หญิง สำหรับเราคือเป็นไบเซ็กชวล ที่สามารถรักได้ทุกเพศอยู่แล้ว แต่พ่อแม่เราค่อนข้างเซนซิทีฟพอสมควรเพราะพี่เราก็ดันเป็นกะเทยหรือออกๆแนวนั้นอะ ทำให้ทุกอย่างมันลงที่เราเอางี้ละกันนะคร่าวๆ แต่สิ่งที่เราจะถามคือช่วงนี้ด้วยความโควิด และเราก็ปิดเทอมด้วยปกติที่ออกจากบ้านยากอยู่แล้วเพราะพ่อกับแม่ค่อนข้างไม่ให้อิสระเรา ทำให้ตอนนี้เราออกไปไหนไม่ได้เลย คุยกับแฟนทำได้แค่แชทส่งข้อความแค่นั้น แล้วเราเคยบอกเขาตลอดว่าถ่ายุ่งหรือกำลังดูหนังมีธุระมีกิจกรรมที่ค่อนข้างจะสนใจมากกว่าให้ไปทำก่อน แบบคือไม่ว่าคุณจะดูหนังทั้งวันแล้วมาคุยกันแค่ก่อนนอนสั้นๆแค่นั้นเราไม่เคยว่าเพราะเราจะให้พื้นที่ส่วนตัวแก่เขาตลอด แต่เขาเหมือนว่าต้องคุยทั้งวันจนบางทีบทสนทนาทำให้เราไปต่อไม่ถูกไม่รู้จะต่อยังไง เขาเริ่มส่งข้อความเดิมๆซ้ำๆจนเรารู้ว่าเออเขาส่งอันนี้มาพอเราตอบไปเขาก็จะส่งแบบนี้ต่ออะ คือมันเป็นแบบนั้นเลย แล้วช่วงเวลาที่เขาดูหนัง หรือกำลังสนใจอย่างอื่นเขาจะตอบเราส่งๆ ทำให้เหมือนตอนนั้นเราคุยอยู่คนเดียวเหมือนพยายามหาคำมาต่อบทสนทนาให้ได้ แล้วบางทีเราก็ไม่มั่นใจว่าที่เป็นอยู่มันดีหรือยังหรือมันแย่ไปหรือเราคิดไปเอง แต่เรารักกันอันนี้คือสิ่งที่บอกได้จริงๆ แต่ยิ่งนับวันเหมือนเวลาเขาส่งข้อความที่ไม่สมเหตุสมผลหรือเพราะเขาเป็นคนซื่อก็ไม่รู้ทำให้เรารู้สึกตะหงิดๆในใจ มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเลยไม่รู้ว่าจะต้องรู้สึกยังไงดีหรือเพราะเราอาจจะคิดมากไปเอง