คือตอนที่คบกันอยู่อะค่ะ เขาหลุดมาบ่อยๆ เกี่ยวกับการที่เขากลับไปคุยกับแฟนเก่าเขาก่อน แล้วทีนี้...เราเลยบอกว่า'ไม่เป็นไร อย่าทำอีก'เขาก็รับคำหมายมั่น แต่ผ่านไปสักพัก...เขาก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม เราก็บอกเหมือนเดิมทุกครั้ง แล้วพอมันถึงขีดจำกัดของเรา เราเลยบอกว่า...กลับไปหาพี่ผู้หญิงคนนั้นเถอะ เขาก็ไม่ยอมจนถึงล่าสุดเมื่อเดือนก่อนๆ เราทักไปถามพี่ผู้หญิงคนนั้นว่าได้คบกันไหม...
เธอ=แฟนเก่า
เรา:พี่คะ
เธอ:คะ?
เรา:พี่ได้คบกับ...ไหม
เธอ:ทำไม
เรา:เขาบอกว่าไม่ได้คบกับพี่
เธอ:...
จากนั้นเธอก็ไม่ตอบอะไรเราเลยพูด...'งั้นโชคดี ไม่มีหนี้ สวัสดีค่ะ'แล้วเราไม่ทักถามอะไรอีกเลย ก็คุยกับแฟนเราแบบปกติ...แต่ความรู้สึกคือมันไม่เหมือนแล้วค่ะ ระแวงไปหมด กลัวนั่นนี่...จนกระทั่งเราไปเห็นอีกครั้ง...หมดความอดทน เลยบอกว่าไปอยู่กับเธอ เห็นเธอร้องไห้หลายครั้งแล้ว เธอรักพี่มาก อาจจะมากกว่าเราซะอีกเพราะเธอร้องไห้ลงสตอรี่ทุกวันเลย เราเลยบอกว่าโชคดี อย่าทำเธอร้องไห้บ่อย แล้วหลังจากนั้นเขาก็ทักมาเป็นระยะๆ ก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง จนเราพูดตัดรอนเขาเมื่อเดือนก่อนเเรงมากๆ เขาตอบรับแล้วก็ไม่กล้าทักอีกเลย แล้วเมื่อไม่กี่วันก่อน...เพื่อนเราชวนเล่นเกมแล้วบอกให้ชวนเขามาแบก เราเลยทักไป แล้วพอเล่นเสร็จก็ทักมาไม่หยุด ก็เลยตอบจนเขาโทรมาเเล้วขอกลับไปเป็นเหมือนเดิม...พอคุยไปก็รู้สาเหตุที่เขาไปคุยกับคนเก่า เขาว่าเราไม่สนใจเขา...เราเลยตอบกลับไปว่า ก่อนที่จะรู้เรื่องที่คุยกับแฟนเก่าเคยทิ้งเคยขว้างแบบนี้ไหม...เคยไม่สนใจไหม... เขาเลยบอกว่า...ก็ไม่ จากนั้นก็สารภาพ...ว่าแฟนตอนมัธยมที่รักมากเคยบอกว่า...จะคุยกับใครก็ได้ แบบประมานว่าคนนั้นคบซ้อน เขาเลยคิดว่าผู้หญิงทุกคนจะเป็นเหมือนกัน เราเลยพูดว่าถ้าพูดแบบนี้ก็วางไปเลย ตอนนั้นเราฉุนมาก...แบบเราเป็นคนที่ยุ่งกับคนๆ เดียวอะ จะเอาเราไปเทียบไปแทนกับคนทัศนคติแบบนั้นก็ไม่ได้ไหม? จะบอกว่าให้ขัดเกลาความคิดแบบนี้ทิ้งให้ก็ไม่ง่ายขนาดนั้น ถ้าไม่เชื่อใจกันจริงๆ ก็ไม่ควรมาคบกันหรือเปล่า? เราอะ ถ้าจะคุยก็คุยกับใครสักคนเพียงคนเดียว เราไม่ชอบทำความเข้าใจอะไรๆ กับหลายคนพร้อมกันเพราะมันน่าปวดหัว ค่อนข้างเป็นคนชอบความส่วนตัว พอมีเขาเราก็เปิดรับเขา แต่พอโดนหักหลังมันก็เจ็บ...เจ็บแบบสุดๆ(บางทีคิดว่าจะไปหักหลังคนอื่นบางดีไหม แต่ก็คิดได้ว่าใจเขาใจเรา เลยไม่ทำ)ที่อภัยเพราะยังอยากมีเขา แต่พอโดนบ่อยเข้ามันก็กลายเป็นเฉยชา จี๊ดเป็นพักๆ เราแยกคนที่นับเป็นแฟนกับไม่นับเป็นแฟนอยู่แล้ว ถ้าเรานับคือเราไว้ใจเขามาก แล้วเขาคือคนที่สองที่เรานับจริงๆ ถ้าไม่เจ็บก็แปลกแล้ว...
ทุกคนที่อ่านแล้ว...มีความเห็นยังไงบ้างคะ? เราควรกลับไปหรือเปล่า...ถึงใดๆ จะบอกว่ามันแล้วแต่ความรู้สึกเรา...แต่เราคิดว่าเราไม่อยากเชื่อเขาแล้ว ไม่อยากลับไปแล้ว แต่อีกส่วนมันก็บอกว่ากลับไปก็ไม่เสียหาย...ให้ความเชื่อใจอีกครั้งคงไม่เป็นไร มันอาจฟังดูน้ำเน่านะคะ...แต่เชื่อเถอะค่ะ น้ำจะเน่าไม่เน่ามันก็มาจากเรื่องจริงทั้งนั้น ความรู้สึกคนเวลาไม่ไหวน่ะ เน่ากว่าน้ำที่พูดๆ กันมาอีก
ทำยังไงดีคะ?
ขอคำปรึกษาหน่อยนะ...เราไม่กล้าถามคนที่บ้านเท่าไหร่ มีแต่เด็ก แหะ
แฟนเก่ามาขอคืนดี...ทำไงดีคะ?
เธอ=แฟนเก่า
เรา:พี่คะ
เธอ:คะ?
เรา:พี่ได้คบกับ...ไหม
เธอ:ทำไม
เรา:เขาบอกว่าไม่ได้คบกับพี่
เธอ:...
จากนั้นเธอก็ไม่ตอบอะไรเราเลยพูด...'งั้นโชคดี ไม่มีหนี้ สวัสดีค่ะ'แล้วเราไม่ทักถามอะไรอีกเลย ก็คุยกับแฟนเราแบบปกติ...แต่ความรู้สึกคือมันไม่เหมือนแล้วค่ะ ระแวงไปหมด กลัวนั่นนี่...จนกระทั่งเราไปเห็นอีกครั้ง...หมดความอดทน เลยบอกว่าไปอยู่กับเธอ เห็นเธอร้องไห้หลายครั้งแล้ว เธอรักพี่มาก อาจจะมากกว่าเราซะอีกเพราะเธอร้องไห้ลงสตอรี่ทุกวันเลย เราเลยบอกว่าโชคดี อย่าทำเธอร้องไห้บ่อย แล้วหลังจากนั้นเขาก็ทักมาเป็นระยะๆ ก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง จนเราพูดตัดรอนเขาเมื่อเดือนก่อนเเรงมากๆ เขาตอบรับแล้วก็ไม่กล้าทักอีกเลย แล้วเมื่อไม่กี่วันก่อน...เพื่อนเราชวนเล่นเกมแล้วบอกให้ชวนเขามาแบก เราเลยทักไป แล้วพอเล่นเสร็จก็ทักมาไม่หยุด ก็เลยตอบจนเขาโทรมาเเล้วขอกลับไปเป็นเหมือนเดิม...พอคุยไปก็รู้สาเหตุที่เขาไปคุยกับคนเก่า เขาว่าเราไม่สนใจเขา...เราเลยตอบกลับไปว่า ก่อนที่จะรู้เรื่องที่คุยกับแฟนเก่าเคยทิ้งเคยขว้างแบบนี้ไหม...เคยไม่สนใจไหม... เขาเลยบอกว่า...ก็ไม่ จากนั้นก็สารภาพ...ว่าแฟนตอนมัธยมที่รักมากเคยบอกว่า...จะคุยกับใครก็ได้ แบบประมานว่าคนนั้นคบซ้อน เขาเลยคิดว่าผู้หญิงทุกคนจะเป็นเหมือนกัน เราเลยพูดว่าถ้าพูดแบบนี้ก็วางไปเลย ตอนนั้นเราฉุนมาก...แบบเราเป็นคนที่ยุ่งกับคนๆ เดียวอะ จะเอาเราไปเทียบไปแทนกับคนทัศนคติแบบนั้นก็ไม่ได้ไหม? จะบอกว่าให้ขัดเกลาความคิดแบบนี้ทิ้งให้ก็ไม่ง่ายขนาดนั้น ถ้าไม่เชื่อใจกันจริงๆ ก็ไม่ควรมาคบกันหรือเปล่า? เราอะ ถ้าจะคุยก็คุยกับใครสักคนเพียงคนเดียว เราไม่ชอบทำความเข้าใจอะไรๆ กับหลายคนพร้อมกันเพราะมันน่าปวดหัว ค่อนข้างเป็นคนชอบความส่วนตัว พอมีเขาเราก็เปิดรับเขา แต่พอโดนหักหลังมันก็เจ็บ...เจ็บแบบสุดๆ(บางทีคิดว่าจะไปหักหลังคนอื่นบางดีไหม แต่ก็คิดได้ว่าใจเขาใจเรา เลยไม่ทำ)ที่อภัยเพราะยังอยากมีเขา แต่พอโดนบ่อยเข้ามันก็กลายเป็นเฉยชา จี๊ดเป็นพักๆ เราแยกคนที่นับเป็นแฟนกับไม่นับเป็นแฟนอยู่แล้ว ถ้าเรานับคือเราไว้ใจเขามาก แล้วเขาคือคนที่สองที่เรานับจริงๆ ถ้าไม่เจ็บก็แปลกแล้ว...
ทุกคนที่อ่านแล้ว...มีความเห็นยังไงบ้างคะ? เราควรกลับไปหรือเปล่า...ถึงใดๆ จะบอกว่ามันแล้วแต่ความรู้สึกเรา...แต่เราคิดว่าเราไม่อยากเชื่อเขาแล้ว ไม่อยากลับไปแล้ว แต่อีกส่วนมันก็บอกว่ากลับไปก็ไม่เสียหาย...ให้ความเชื่อใจอีกครั้งคงไม่เป็นไร มันอาจฟังดูน้ำเน่านะคะ...แต่เชื่อเถอะค่ะ น้ำจะเน่าไม่เน่ามันก็มาจากเรื่องจริงทั้งนั้น ความรู้สึกคนเวลาไม่ไหวน่ะ เน่ากว่าน้ำที่พูดๆ กันมาอีก
ทำยังไงดีคะ?
ขอคำปรึกษาหน่อยนะ...เราไม่กล้าถามคนที่บ้านเท่าไหร่ มีแต่เด็ก แหะ