คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
บ้านเราก็เป็นค่ะ แม่ชอบคนทำอะไรกระตือรือร้นกระฉับกระเฉง เมื่อก่อนตอนเด็กๆเราอืดอาดยืดยาดมากใครใช้ให้ทำอะไร เราก็จะเดี๋ยวก่อน แป๊บนึง (ตอนนั้นไม่รู้ตัวได้แต่บ่นแม่ในใจว่าจะรีบไปไหน) แถมแม่ชอบจู้จี้เรื่องไม่เป็นเรื่องค่ะ เช่น เคี้ยวเสียงดัง วางช้อนส้อมเสียงดัง ไม่เก็บที่นอน หรือเวลาที่พ่อแม่ทำอะไรแล้วเราไม่เข้าไปช่วย เราจะโดนดุตลอดว่าทำไมไม่ช่วย ทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้ขอให้ช่วย ตอนนั้นในใจก็ได้แต่คิดว่าแม่จะจู้จี้ไปไหน
จนวันนึง มารู้ตัวอีกทีเรากลายเป็นที่มีนิสัยกระตือรือร้นมาก กลายเป็นคนที่เห็นใครทำอะไรอยู่ต้องเข้าไปดูเข้าไปถามว่าให้ช่วยมั้ย เวลาทำอะไรเราจะนึกถึงคนอื่นตลอด จะไปซื้อของให้แม่ก็ต้องหันมาถามพ่อว่าเอาอะไรมั้ยไม่พอยังถามป้าข้างบ้านด้วยว่าจะเอาอะไรมั้ยจะออกไปซื้อของ
ตอนนี้ก็ไม่ใช่คนขยันอะไรมากมาย แต่ก็ไม่ใช่คนอยู่เฉย เห็นแม่ทำอะไรอยู่เราเข้าไปช่วยทุกอย่าง ไม่ว่าจะทำอาหาร ตากผ้า ล้างจาน คือโดนจู้จี้จนติดเป็นนิสัยแล้ว มาวันนึงแม่ก็เลิกบ่นไปเอง ซึ่งเป็นเป็นสิ่งที่ดีต่อตัวเรามากๆค่ะ สิ่งที่แม่จู้จี้ให้เราเป็นจะกลายเป็นข้อดีของเราในวันข้างหน้าโดยที่เราไม่รู้ตัวเลยค่ะ
จนวันนึง มารู้ตัวอีกทีเรากลายเป็นที่มีนิสัยกระตือรือร้นมาก กลายเป็นคนที่เห็นใครทำอะไรอยู่ต้องเข้าไปดูเข้าไปถามว่าให้ช่วยมั้ย เวลาทำอะไรเราจะนึกถึงคนอื่นตลอด จะไปซื้อของให้แม่ก็ต้องหันมาถามพ่อว่าเอาอะไรมั้ยไม่พอยังถามป้าข้างบ้านด้วยว่าจะเอาอะไรมั้ยจะออกไปซื้อของ
ตอนนี้ก็ไม่ใช่คนขยันอะไรมากมาย แต่ก็ไม่ใช่คนอยู่เฉย เห็นแม่ทำอะไรอยู่เราเข้าไปช่วยทุกอย่าง ไม่ว่าจะทำอาหาร ตากผ้า ล้างจาน คือโดนจู้จี้จนติดเป็นนิสัยแล้ว มาวันนึงแม่ก็เลิกบ่นไปเอง ซึ่งเป็นเป็นสิ่งที่ดีต่อตัวเรามากๆค่ะ สิ่งที่แม่จู้จี้ให้เราเป็นจะกลายเป็นข้อดีของเราในวันข้างหน้าโดยที่เราไม่รู้ตัวเลยค่ะ
แสดงความคิดเห็น
เราเป็นคนซื้อบื้อหรอคะ เห็นแม่บอก