เราเป็นเด็กที่โตมากับความสบาย ไม่รู้จักความลำบาก

เราซีเรียสกับอนาคตตัวเองมาก คือเรารู้ตัวเองนะคะว่าตัวเราโตมากับความสบายเพราะว่าพ่อแม่เราไม่เคยปล่อยเราให้ออกไปทำงานเอง เขาจะให้เราตั้งใจเรียนแล้วอยากได้อะไรเขาก็ซื้อให้ค่ะ แต่เพื่อนเราเล่าให้เราฟังว่า พวกเขานั้นถ้าอยากจะได้อะไรต้องหาด้วยตัวเอง พอเราทำงานพาร์ทไทม์ เรากังวล. เรากลัว เราไม่ชิน เรารู้สึกหดหู่ตลอดเวลาเลยค่ะ อาจเป็น้พราะเราไม่เคยเจอความลำบากมาก่อน คือเรากลัวว่าถ้าเกิดวันนึงเราไม่มีพ่อแม่เราจะเอาตัวไม่รอด เราควรเริ่มจากตรงไหนดีคะ เพื่อที่จะพัฒนาตัวเอง ให้มีภูมิต้านทานเหมือนเด็กคนอื่นเขา

ปล.เราไม่เกี่ยงค่ะ เราเป็นคนตั้งใจเรียนนะคะ แต่ดันเลือกสายการเรียนที่พ่อแม่วางไว้ให้แล้วตัวเองดันไม่ชอบ แล้วพึ่งรู้ตัวเอง แต่ดันถนัดสายนี้ คือญี่ปุ่นค่ะ ปัจจุบันขึ้นม.5ค่ะ ขอคำแนะนำจากทุกคนค่ะ ขอบคุณค่ะ🙏🏻