สับสน?

เราเลิกกับเเฟนเก่าไปตั้งนานเเล้ว เราเป็นคนบอกเลิกเพราะเราคิดว่าเราไม่เหมาะสมกับเขา ไม่ใช่ว่าเขาไม่ดีน่ะเเต่คือเราเข้าใจเเหละว่าคนเป็นเเฟนกันทุกคนก็ต้องมีไปเที่ยวกัน อยู่ด้วยกัน เเต่คือเราถูกเลี้ยงมาเเบบไม่ให้เที่ยว(เเต่ไม่ได้กดดันมากก)จะเรียกว่าเลี้ยงเเบบคุณหนูก็ได้ เพราะเเม่เราเลี้ยงเเบบไม่ให้ไปเที่ยวไหนขนาดจะไปเซเว่นเเม่ยังห่วงอ่ะ  ่พอโตเค้าก็ปล่อยบ้างให้ไปเที่ยวกับเพื่อน เเต่อยู่ในปริมาณที่พอเหมะ เราก็ไม่ได้เป็นคนเที่ยวด้วยเเหละ ก็เลยไม่ได้มีปัญหาเรื่องนี้ นั้นเเหละทำให้เราบอกเลิกเเฟนเก่า เเต่มันไม่ใช่เเค่เรื่องนี้ คือเรารู้สึกว่าเขามีอะไรปิดบังอ่ะ มันอธิบายไม่ถูกอ่ะ! เรารู้สึกเเบบนั้นจริงๆ หลังจากเลิกกัน สักพักเค้าก็ทักมาหาตลอด ช่วงเเรกๆก็ดีน่ะพอหลังๆเค้าก็เปลี่ยนไปอีก ทำให้เราคิดว่าเราถอยออกมาดีกว่า พอหลายๆครั้งเข้า เราก็ไม่ได้เสียใจเหมือนครั้งเเรกๆ เราไม่ลืมเค้าน่ะเเต่เราก็คิดถึงเป็นบางครั้ง ช่วงเเรกๆเราไม่เปิดใจให้ใครเข้ามาคุยเลย ใครทักมาเราก็ไม่ตอบ เราก็ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรเหมือนกลัวหรือเกรงใจเราก็ไม่รู้! พอผ่านไปนานๆ เราเเอบหลงคนๆนึง จะเรียกว่าหลงหรือว่าชอบ เราก็ยังไม่รู้เลย เค้าอยู่ร.รเดียวกับเรา อายุเท่ากันเเต่อยู่คนละห้อง มีรุ่นพี่บอกว่าเรากับเค้าหน้าเหมือนกัน ตอนเเรกๆเราเฉยๆน่ะคือไม่ได้ชอบไร พอผ่านไป2ปี คือเราเจอเค้าบ่อยมากทำให้เราเห็นเค้าตลอด พอไปค่ายยิ่งเจอหนักกว่าเดิมอีก คือเราก็ไม่รู้อ่ะว่าทำไม มันจะมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราเจอกันโดยบังเอิญตลอด (เราไม่ได้พยายามที่จะเจอเค้าน่ะ) ตอนที่เราเจอเค้าคือเราเเอบยิ้มตลอด เราไม่เคยมีอาการเเบบนี้เลยน่ะ นั้นเเหละเค้าคงไม่มีเราอยู่ในสายตาหรอก
นี่คือเรื่องทีาเราสับสน ว่าเรายังรู้สึกกับเเฟนเก่าอยู่หรอ?หรือชอบคนอื่นอยู่?