แม่ชอบพูดคำหยาบและด่าลูกผิดไหม?

สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของหนูนะคะ มีเรื่องอยากปรึกษาคนที่ผ่านเข้ามาเห็นกระทู้นี้ค่ะ คือว่าแม่มีลูก2คนค่ะ มีพี่ชายและมีหนูแต่คนละพ่อกันนะคะ พี่ชายกับหนูอายุห่างกัน10ปี หนูพึ่งย้ายมาอยู่กับแม่ได้1ปีเองค่ะ ก่อนหน้านี้อยู่กับญาติฝ่ายพ่อตลอด แต่ว่าพ่อให้ย้ายมาเมื่อปีที่แล้วค่ะ(พ่อแม่เลิกกันตั้งแต่หนูเล็กๆแล้ว) จริงๆหนูไม่ได้อยากมาอยู่นะคะ แต่เพื่อความสบายใจของพ่อก็เลยมาค่ะ คือแม่ชอบพูดคำหยาบพูดกูตลอดค่ะ เวลาพูดกับลูกแต่กับคนอื่นก็พูดปกตินะคะ แม่ชอบเอาหนูกับพี่ชายไปเปรียบเทียบกับลูกบ้านอื่นตลอด ว่าทำไมลูกตัวเองไม่ดีเหมือนลูกคนอื่นหรือว่าตัวเขาเองเลี้ยงเรามาสบายเลยเป็นคนแบบนี้แต่พูดเป็นหยาบนะคะ คือหนูเองชอบเก็บเอามาคิดตลอดค่ะ หนูเป็นคนร้องไห้ง่ายเวลาถูกด่ามาก็จะร้องไห้ในห้องเงียบๆคนเดียวตลอด หนูเคยโทรหาพ่อประมาณ2ครั้งว่าอยากกลับบ้านไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว(มาเรียนค่ะ อีก2ปีจบก็จะกลับไปเรียนต่อที่บ้านพ่อ)แต่แม่ก็ด่าว่าอยากกลับก็กลับแล้วไม่ต้องมาเรียกกูว่าแม่อีก แล้วแม่ก็บอกว่าจะกลับทำไมกลับไปก็ไม่มีคนดูแลไม่มีใครรักจริงๆเท่ากูหลอก (โทรไปเมื่อปีที่แล้วแล้วนะคะ) แต่พ่อก็บอกตลอดค่ะว่าเป็นลูกพ่อต้องอดทน หนูเลยไม่กล้าโทรไปบอกพ่ออีกว่าอยากกลับบ้านกลัวพ่อไม่สบายใจ เข้าเรื่องดีกว่าค่ะอธิบายมายาวพอแล้ว😂 ที่ว่าแม่ชอบเปรียบกับลูกบ้านอื่นหนูก็ไม่ติดใจเท่าไหร่นะคะ แต่เรื่องพูดคำหยาบนี่หนูไม่ค่อยโอเค แม่พูดคำหยาบตลอดค่ะกับพี่ชายและกับหนู ขึ้นกูๆๆตลอดบางทีก็ด่าว่าหนูแรดบ้างด่าว่าคือหนูไม่รู้ว่าแม่บ้านอื่นเป็นไหมนะคะ แต่แม่หนูพูดแต่มันเป็นการพูดที่พูดด่าแบบจริงๆเลยอะค่ะ แล้วแม่ก็ชอบด่ามาถึงเพื่อนหนูด้วยว่าคบแต่เพื่อนแรดๆคือหนูไม่ชอบที่แม่มาลามปามถึงคนอื่น  บางทีก็ชอบด่าคนอื่นอีกว่าโง่ หนูไม่ชอบที่มาด่าว่าคนอื่นแบบนี้ไม่ใช่เฉพาะแค่เพื่อนนะคะ กับคนอื่นก็ไม่อยากให้แม่ด่า เวลาแม่ด่าหนักๆก็ชอบไล่พี่ชายบ้างไล่หนูบ้าง ว่าไม่ได้เรื่องถ้าไม่มีพวกกูสบายไปนานแล้ว แล้วมีคร้งนึงแม่ด่าว่าถ้ารู้ว่ามีลูกโตมาแล้วเป็นแบบนี้รู้อย่างงี้เอาขี้เถ้ากอกปากตั้งแต่เล็กๆแล้ว เวลาแม่ด่ามาเราเถียงไม่ได้เลยค่ะ แม่ชอบพูดว่าถ้าไม่ถูกไม่ต้องเถียงแต่ที่แม่ด่ามามันก็ไม่ได้ถูกทุกเรื่อง หนูไม่ได้สนิทกับแม่มากส่วนมากสนิทกับพ่อ เวลาที่มีเรื่องอะไรมาก็ไม่ค่อยเล่าให้แม่ฟัง เพราะเล่าไปแม่ก็ไม่สนอยู่ดี ส่วนตัวหนูเองเป็นนคนเงียบๆชอบอยู่คนเดียว ไม่ค่อยออกบ้านหรือออกไปเจอใคร เพราะเราไม่คุ้นเคยกับคนที่นี่มากเท่าไหร่ พอมาปีนี้แม่มีแฟนใหม่ค่ะ แต่หนูไม่ได้ขัดขวางนะคะ แต่แม่กับแฟนใหม่เค้าเนี่ยเค้าเรียกแฟนเค้าว่าพี่แทนตัวเองว่าหนู แล้วตัดภาพมาที่พูดกับลูกหนูเลยน้อยใจนิดๆแต่ก็ไม่เป็นไร แต่ตอนนี้หนูติดต่อพ่อไม่ได้เพราะมือถือพ่อพังหนูไม่รู้จะบอกใครไม่รู้จะระบายกับใคร พ่อเป็นคนที่หนูไว้ใจที่สุดกับอีกคนนึงคือคนที่เลี้ยงหนูมาตั้งแต่พ่อแม่เลิกกันหนูก็อยู่กับเค้าตลอด คือน้องของย่าแต่ไม่รู้ว่าเรียกว่าอะไรเพราะหนูก็เรียกเขาว่าแม่ แต่กับน้องของย่าเขาไม่เคยพูดแบบนี้กับหนูเลยเขาโทรมาทุกอาทิตย์ค่ะ โทรมาถามว่าสบายดีไหมโอเครึเปล่าอยากกลับบ้านไหม แต่หนูก็ตอบเลี่ยงๆไปว่าอยากกลับอยู่แต่รอเรียนจบก่อน หนูเลยรู้สึกรักเขามากกว่าแม่ตัวเองอีก ตอนเกรดออกหนูก็บอกว่าเค้าว่าได้เท่านี้นะ เค้าก็ชมว่าได้แค่นี้ก็เก่งแล้ว พอบอกกับแม่แม่ไม่สนใจอะไรเลยได้ผลสอบดีก็ไม่มีคำชมเลยแม้แต่คำเดียว หนูไม่เคยเล่าเรื่องแบบนี้กับใครเลยนะคะ เป็นครั้งแรกที่หนูออกมาระบายให้คนอื่นฟัง ขนาดกับเพื่อนสนิทที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เล็กๆหนูยังไม่กล้าเล่าเลย ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะคะ อยากรู้ว่าหนูควรทำยังไงต่อดี ควรอดทนเรียนต่อจนจบหรือยังไงดี