อยากให้โอกาสแฟนเก่า แต่ติดตรงที่เค้าทำร้ายจิตใจเรามากควรทำยังไงดีกับความรู้สึกนี้ดี ?

นี้เป็นกระทู้แรกของเรา ยาวหน่อยนะคะอึดอัดมากจริงๆค่ะ พิมพ์ตกๆหลนๆงงๆยังไงก็ขอโทษไว้ก่อนะคะ
ยังไงช่วยบอกเล่าประสบการณ์ชีวิตรรักของเพื่อนๆให้เราด้วยนะคะ ว่าเคยเจอเหตุการณ์อะไรแบบเรามั้ย? หรือคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องของเรา
**ถ้าขี้เกรียจอ่านทั้งหมดไปอ่านวรรคสุดท้ายได้เลยนะคะ

ตามหัวข้อกระทู้เลยนะคะ ข้อออกตัวก่อนนะคะเรากับแฟนเป็นแบบ (ญ-ญ) แฟนเราเป็นทอมนะคะ
ขอเกลิ่นก่อนนะคะเราเป็น ผญ ประเภทนิสัยแมนๆ ลุยๆดูแลตัวเองได้ ไม่ค่อยงี่เง่าให้อิสระแฟน ตามใจมากกก และเป็นฝ่าย treat (คือแบบดูแลเทคแคร์)
พอดีเราคบกับแฟนคนนี้มาจะเกือบ 7 ปีแล้ว ระหว่างที่คบกันมาก็มีทั้งสุข ทุกข์ปะปนกันไปเหมือนคู่ทั่วไป (แต่แฟนเราเวลาห่างจะเปลี่ยนไปคนล่ะคนเลยคือไม่ใส่ใจ โลกส่วนตัวสูง แบบหายก็หายไปเป็นวัน 2 วันแบบเหมือนไม่เคยมีเราในชีวิตอะค่ะ แต่ตอนอยู่ด้วยกันก็ปกติรักกันดีนะคะ)
แต่แฟนเราเป็นประเภทที่เวลามีปัญหา หรือทะเลาะกันเขาจะไม่ชอบพูด ชอบหนีปัญหา เลี่ยงการเผชิญหน้าไม่ยอมพูดกันตรงๆเลยสักครั้ง พอจะขอเคลียร์เปิดใจกันนางก็จะหาว่าเราชวนทะเลาะบ้างล่ะ ไม่เอาไม่อยากพูดถึง ข้ออ้าง108 ในการเลี่ยงในการคุย แฟนเป็นคนอารมณ์ร้อน ไม่เคยยอมเราเลย เราต้องเป็นฝ่ายเย็นเสมอ คอยยอมตลอด เวลาทะเลาะแทบจะทุกครั้งเราต้องเป็นคนง้อ ไม่ว่าเขาจะผิด หรือเราผิดสุดท้ายเราก็ต้องเป็นคนง้อเขาเสมอมา
เขาจะชอบงอนเรากลับเสมอเวลาถ้าเขาทำอะไรผิดถ้าเราไม่หายงอน (การง้อของเขามันคือการชวนเราคุยก่อน แบบเปลี่ยนเรื่องคุยไปเลยที่ไม่ใช่เรื่องที่เรากำลังทะเลาะกัน แบบไม่ยังไม่ได้เคลียร์อะไรกันแล้วข้ามเรื่องนี้ไปเลย โดยที่ไม่ใช่พูดว่าขอโทษ หรือเรารู้สึกผิดนะที่ทำแบบนั้นลงไป) อะไรทำนองนี้ เขาบอกว่านี้คือการง้อในแบบของเขาแล้วนะ เขาเหตุผลว่าเขาง้อคนไม่เป็น ไม่เก่ง ทุกครั้งที่ทะเลาะมีเรื่องอะไรเราจะเป็นคนที่ชอบร้องไห้ตลาด ก็คือบทเจ้าน้ำตานั้นแหละค่ะ ขี้แง อ่อนไหวต่อความรู้สึก ทุกครั้งที่เราร้องไห้ตอนทะเลาะกันแฟนเราไม่เคยที่จะมาปลอบ มาโอ๋ มากอด คือใช้คำว่าไม่วนใจเลยก็ได้ค่ะ ได้แต่มองล่ะถามเราว่าทำไมต้องร้องไห้ ร้องทำไม (ผู้หญิงเราไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไรมาเวลาเราร้องไห้ เราแค่ต้องการคนคอยปลอบ กอดเรา ไม่ต้องเข้าใจก็ได้ ขอแค่อยู่ข้างๆตอนเรารู้สึกอ่อนแอแค่นี้เองนะ) แต่แฟนเราไม่แสดงออกเลยถึงความเป็นห่วงความรู้สึกเรา จะแสดงออกแบบรำคาญเราซะมากกกว่าเวลาเราร้องไห้ ทุกครั้งเราต้องฮิลตัวเองเสมอ คือคู่ของเราช่วง 2 ปีแรกก็อยู่ด้วยกันแต่พอเข้าปีที่ 3 เขาซั่วต้องเปลี่ยนมหาลัยต้องไปเรียนที่ กทม. ส่วนตัวเราเรียนเชียงใหม่เลยต้องห่างกัน เราเลยตกลงกันว่าทุกเดือนเราจะบินไปหากันเขาต้องบินกลับมาเพื่อเปลี่ยนเหล็กดัดฟัน ส่วนเราก็จะไปหาทุกเดือน ศ-อา ถ้าในเดือนนั้นมีวันหยุดก็จะไปยาวๆเลย คือใน 1 เดือนเราก็จะเจอกัน 2 ครั้งแต่เขาดันได้ถอดเหล็กหลังจากไปอยู่ กทม.แค่ 2 เดือนแรกเลยได้เจอแค่เดือนล่ะครั้ง คือตอนเราไปหา เราก็คิดว่ามันคงไม่มีปัญหาเราน่าจะจัดการได้ เพราะเขาเป็นคนติดแฟนมาก ขี้เหงาสุด เราเลยคุยกันว่าจะวีดีโอคอลกันทุกวันถ้าเป็นไปได้ แต่พอเขาย้ายไปเรียนกทม. เขาไม่วีดีโอคอล อะไรที่สัญญาไว้แทบจะทำไม่ได้เลย เราก็เสียใจมาก มันบั่นทอนจิตใจเราสุดๆ พอเราทวงคำสัญญาก็หาว่าเรางี่เงานู้นนีนั้นบลาๆ โทรหาก็ด่าตลอดว่ารำคาญโทรมาทำไม เราแบบงงมากเราทำอะไรผิดเหรอ เป็นแฟนโทรหาไม่ได้เหรอ หรือเรากวนเขามากไปเหรอ พยายามปรับตัวและเข้าใจเขามากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ เราทุ่มเทกับเขามาก ตลอดปีที่3-4เราบินไปหาเขาทุกเดือน มีวันหยุดก็ไปหาตลอดทำเท่าที่จะทำได้ เข้าใจให้กำลังเวลาเขาเรียนหนักๆ ช่วยทำการบ้านงานต่างๆที่เขาไม่เข้าใจ คือช่วยหมดทุกเรื่องจริงๆ ตั้งแต่พาไปสมัครเรียน เลือกคณะ เลือกหอทุกอย่าง ไม่งี่เง่า ไม่งองแง จะไปกินเหล้าไม่เคยห้ามเลยขอแค่บอกว่าไปตอนไหน แล้วถึงห้องก็บอกด้วย เพราะเราห่างกันเราอาจจะไปดูแลเขาไม่ได้ เพราะเราขี้เป็นห่วงมาก พยายามเป็นแฟนที่ดีที่สุดเท่าที่คิดว่าจะทำได้ ระหว่างที่คบเขาก็มีนอกใจเราหลายครั้งแต่เราก็ให้อภัยเขามาตลอด เพราะรักเขามากก จนครั้งที่ 4 ที่เขานอกใจในตอนนั้นเราคบกันได้มา 3 ปี เราเลยบอกว่าครั้งนี้สุดท้ายแล้วนะ ถ้ามีอีกครั้งเราไม่ไหวแล้วเราจะเลิกนะเขาก็ดีขึ้นจากเดิมมาพอสมควรแต่ก็ไม่มากพอที่เราต้องการ พอปีที่4เราเรียนจบเราก็หางานไปทำงานที่กทม. จะได้อยู่ใกล้ๆเขา แต่ก็ยังมีปัญหามาตลอด เขาชอบละลเยความรู้สึกของเรา ไม่ค่อยใส่ใจเราเลย เหมือนเราต้องเป็นฝ่ายที่เข้าหาเขาอยู่ฝ่ายเดียวตลอดที่คบ เป็นฝ่ายที่พยายามมาตลอด เขาไม่เคยเห็นค่าในสิ่งเล็กๆน้อยที่เราทำให้แต่ล่ะวัน ไม่ว่าจะเรื่องงานบ้าน การลงไปข้าวให้เวลาสั่งมาส่งคอนโด คือเขาคิดว่ามันคือเรื่องปกติเราทำจนเขาคิดว่านี้คือหน้าที่ของเรา แต่จริงๆแล้วเราทำทั้งหมดเพราะเรารัก และใส่ใจเขามาก เราทำงานมาเราก็เหนื่อยจะตายเราต้องมาเอาใจเขาอีก เขาไม่เคยถามเราเลยว่าวันนี้เป็นยังไงบ้าง เหนื่อยมั้ย คำถามที่คู่อื่นเขาถามกัน คู่เราเขาแทบจะไม่ถามเลยนับครั้งที่เขาถามได้เลยเราเลยรู้สึกเหนื่อยมากจนเราบอกเลิกเขาไปในปีที่4 (คู่เราไม่ว่าทะเลาะกันแค่ไหนไม่เคยถ้าเลิก หรือเอ๊ะอ่ะบอกเลิกกันเลยสักครั้งนะคะ) เพราะแบบเราไม่ไหวจริงๆเราเหนื่อย เหนื่อยที่ต้องเป็นฝ่ายฮิลฝ่ายซับเขา ฝ่ายเข้าหาตลอดโดยที่เราไม่เคยได้รับการกระทำแบบที่เราทำให้เขาเลยแต่นั้นแหละค่ะ เลิกได้วันเดียวเราก็กลับไปง้อเขาเพราะเขา กรีดแขนตัวเอง และเราก็ยังรักเขามากเลยกลับมาคบกัน เขาก็ดีขึ้นนะคะพยายามใส่ใจเรา พยามทำให้ดีขึ้น แต่สุดท้ายก็กลับมาทำเหมือนเดิมละเลยความร็สึก ไม่ใส่ใจ จนเราเฉยชา ไม่คาดหวังอะไรอีกแล้วชินไปเลยว่าคงหวังอะไรไม่ได้อีกแล้ว เลยทำใจแล้วปล่อยมันไปค่ะ อดทนอดกลั้นจนเราไม่เหลือความเป็นตัวเราเลย รักเขาจนหมดใจ จนแทบไม่รักตัวเองเลย เราเอาความสุขเราไปผูกกับเขาไว้หมดเลยค่ะ 

****(วรคคสุดท้าย)จนปีล่าสุด2020เขาบอกเลิกเราด้วยเหตุผล ว่าหมดรักแล้ว (แต่จริงๆแล้วเขาโกหก เขามีคนอื่น) เขาบอกรู้สึกไม่เท่าที่เรารู้สึกเราเลยเลิกกันแบบจริงจัง เขาขอไม่ให้เราทักหาเลิกติดต่อเพราะเขารู้สึกแย่ มันเหมือนการที่คุยอยู่คือการให้ความหวังเรา เขาทิ้งเราเหมือนจับใส่ถุงดำแล้วทิ้งแบบนั้นเลยค่ะ(เหมือนเรื่องฮาวทูทิ้งเลยค่ะ) เราแบบรู้สึกใจหายเสียใจความสุขคืออะไรมันหายไปพร้อมกับเขาเลยค่ะ มันทำให้เราแบบพังมาก ยิ่งติดช่วงโควิด-19อีก เราเลิกกันตอนต้นเดือนมีนา ซึ่งเป็นจังหวะที่เราลาออกจากงานพอดีเลยกลับมาอยู่บ้าน กลับมาไม่ถึงอาทิตย์โดนบอกเลิก เจอโควิดออกไปไหน เที่ยวก็ไม่ได้ ว่างงานอีก ไปไหนก็ไม่ได้ ซึมสุดพังสุดร้องไห้ทุกวัน นอนไม่หลับเป็นเดือนๆจนเราไปพบหมอ เพราะไม่ไหวแล้วกับสภาพนี้สรุปเราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เราร้องไห้หนักมากรับไม่ได้เลยจากที่เป็นพวกสุขนิยม แบบเรานี้นะจะมาเป็นโรคซึมเศร้าคือพังมากเลยค่ะ แล้วเราก็โทษตัวเองตลอดเพราะอะไรเขาถึงไม่รักเรา เกิดอะไรขึ้นมีแต่คำถามเต็มหัวไปหมดเลย จนผ่านไป 1 อาทิตย์เราเลยตัดสินใจทักไปหาเขาว่าเป็นยังไงบ้างสบายดีมั้ย ปรากฏว่าเขามีคนใหม่แล้วค่ะนี้ก็ ช็อคกว่าเดิมเลยจ้า แบบคืออะไรทำไมมีใหม่ไวเบอร์นั้นเลยไปสืบจนร็ว่าเขามีคนอื่นก่อนจะมาเลิกกับเรา แล้วเขาก็คบกันได้ไม่นานค่ะ 3 เดือนก็เลิกกันเพราะต่างฝ่าย เป็นคนโดนtreatทั้งคู่ ได้รับทั้งคู่ไม่เคยเป็นผู้ให้ เลยจูนไม่ติดไปกันไม่รอด ทะเลาะกันทุกวัน และเรื่องที่ทะเลาะก็เป็นเรื่องเราทั้งนั้น ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้ติดต่อเขาเลยนะคะ คือไม่รู้อะไรว่าเขาเป็นยังไงบ้าง คิดแค่ว่าคงไปได้สวยคงรักกันดี แต่ความจริงไม่ใช่เลยค่ะ และแฟนเก่าเลยกลับมาหาเรา มาบอกว่าขอโทษทุกๆอย่างพึ่งรู้ว่าเรารักเขามากแค่ไหนตอนมาเจอคนใหม่ พึ่งรู้ว่าทุกอย่างที่เราทำให้ไม่ว่าจะเรื่องเล็กๆน้อยๆ ต่างๆนาๆ มันมีค่าขนาดไหนเขาพึ่งมารู้ซึ้งในวันที่เขาเจอคนที่ไม่ใช่แบบเรา เขาคิดว่าคนแบบเราคงมีอีกไม่คิดว่าคนแบบเราที่เข้าใจเขา แบบที่เขาเป็นจริงๆจะมีแค่เรา เขาบอกที่เขาบอกเลิกเราด้วยเหตุผลว่าหมดรักเขาคิดมาดีแล้ว เขาคิดว่ามันดีกับเรา แต่ผิดเลยมันแย่มากถ้าเขาบอกเราตรงๆว่าเจอคนใหม่เราคงไม่แย่ขนาดนี้ เราแมนพอที่จะปล่อยเลยนะ เพราะนิสัยเราเป็นคนตรงๆ แมนๆ เป็นทุกอย่างให้เขาเลยที่ปรึกษา พี่น้อง เพื่อน เป็นหมดเลยเราขอแค่เขาอย่าโกหกเราก็พอ แต่เขาก็เลือกที่จะโกหกเราทุกครั้ง เพราะกลัวว่าถ้าเรารู้ความจริงเราจะหายไปจากชีวิตเขา กลัวว่าเราจะรับไม่ได้ในสิ่งที่เขาทำ แต่เขาชอบทำอะไรไม่คิดหน้า คิดหลังให้ดีๆเลย เป็นคนคิดน้อย เราเสียใจมากถึงมากที่สุด เขามาขอโอกาส เขาบอกเขาจะปรับปรุงตัว เขารู้แล้วว่าอะไรที่มีค่าสำหรับเขามากที่สุด เขาบอกเขาขาดเราไม่ได้ เขาบอกเขาจะรอเรา เราวันที่เราพร้อม คือตอนนี้ถามว่าเรารักเขาอยู่มั้ยเรารักเขาอยู่ค่ะ แต่เรากลัวไปหมดเลยไม่กล้าให้เขากลับมา กลัวเจ็บแบบเดิมซ้ำๆ กลัวว่าเขาจะโหกเราอีกมั้ย กลัวจะจบแบบเดิม กลัวไปหมดเลยค่ะ เราควรจะทำยังไงกับความรู้สึกนี้ดีค่ะ เราปิดโอกาสตัวเองในเรื่องความรักไปเลยอะคะ เรากลัวการเริ่มใหม่ไปเลย แบบพังไปหมด

ปล.เขารู้แล้วว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าเพราะเขา เขาก็ยิ่งร็สึกแย่มากที่เหมือนมาทำลายชีวิตรเรา เขาอยากแก้ไขอยากกลับมาทำให้ดีกว่าเดิมเขารู้แล้ววว่าควรทำยังไง เขาสัญญากับเราว่าจะทำให้ดีขึ้น ตอนนี้ก็ผ่านมา 1 อาทิตย์เขาก็ทำได้ตามที่เขาพูดนะคะ สิ่งที่เราอยากให้เขาทำตอนที่คบกัน เขากลับมาทำในช่วงนี้หมดเลย 

เราควรจะให้โอกาสเขาอีกครั้งดีมั้ยค่ะ หรือควรปล่อยให้เวลาพิสูจน์ว่าเขาจะรอเรา แล้วทำแบบที่เขาพูดได้จริงมั้ย
ใจนึงเราอยากกลับมากแต่ไม่ใช่ตอนนี้ เพราะเราเจ็บมาก ใจมันพังเหลือเกิน แต่อีกใจก็ไม่ไหวแล้วเข็ด กลัวไปหมดเลยอะคะ
อยากจะขอคำแนะนำทีนะคะ นี้มืดแปดด้านไปหมดเลย เฮ้ออออ เราคบกับแฟนตั้งแต่อายุ 18-25 จนตอนนี้ 25 ก็คิดอยู่ว่านี้มันคือเบญจเพส
ในรูปแบบนึงรึป่าว พยายามหาข้ออ้างมาปลอบใจตัวเองแบบสุดๆเลยค่ะตอนนนี้

**ยังไงช่วยเราทีนะคะว่าเราควรทำอย่างไรดี