คือบ้านเรามีพี่น้อง 4 คน เราเป็นคนที่สามเเล้วเป็นผู้หญิงคนเดียวทั้งบ้านคือเรารู้สึกว่าพ่อแม่เราลำเอียงมากคือ
พี่ชายคนโตเราแม่จะรักเป็นพิเศษเพราะพี่เราทำงานแล้วส่วน
พี่ชายคนที่สองคือเขาเป็นคนที่ชอบกลับบ้านดึกประมาณ 4-5 ทุ่มแต่กลับไม่โดนพ่อแม่เราว่าเลยแล้ววันนั้นพี่ชายเราเป็นไรไม่รู้พ่อเราพาพี่ชายขับรถไปโรงพยาบาลตอนประมาณเที่ยงคืนแต่พอไปหมอบอกไม่เป็นไรมากแค่ปวดเฉยๆคือทำไมทีกับเราที่ตอนนั้นเกือบเป็นเกือบตายไม่มีใครพาเราไปโรงพยาบาลจนเราต้องรอน้าเรามาพาไปโรงพยาบาลเราแล้วโดนหมอแอดมิทประมาณ 2 อาทิตย์อ่ะแล้วพอ
วันนี้เรามีปัญหากับน้องเราน้องเราเตะหน้าเราแม่เราก็เห็นแต่กลับไม่ว่าแล้วเราก็เลยร้องไห้แม่เราเลยบอกว่าทำไมไม่ทำน้องกลับเราเลยบอกว่าราสู้มันไม่ได้หรอกจนเราคิดว่ามันหลายครั้งแล้วน่ะที่แม่เราเป็นแบบนี้เราเลยบอกไปว่าเราเบื่อทำไมต้องลำเอียงจนสุดท้ายเราจุกคำที่แม่พูดมากแม่บอกว่าอยากไปไหนก็ไปเหอะอยากไปกับใครก็ไปเราเหนื่อยมากเราต้องทำอย่างไงให้ไม่คิดมากค่ะ😭
เรารู้สึกว่าพ่อแท่เราลำเอียงมาก
พี่ชายคนโตเราแม่จะรักเป็นพิเศษเพราะพี่เราทำงานแล้วส่วน
พี่ชายคนที่สองคือเขาเป็นคนที่ชอบกลับบ้านดึกประมาณ 4-5 ทุ่มแต่กลับไม่โดนพ่อแม่เราว่าเลยแล้ววันนั้นพี่ชายเราเป็นไรไม่รู้พ่อเราพาพี่ชายขับรถไปโรงพยาบาลตอนประมาณเที่ยงคืนแต่พอไปหมอบอกไม่เป็นไรมากแค่ปวดเฉยๆคือทำไมทีกับเราที่ตอนนั้นเกือบเป็นเกือบตายไม่มีใครพาเราไปโรงพยาบาลจนเราต้องรอน้าเรามาพาไปโรงพยาบาลเราแล้วโดนหมอแอดมิทประมาณ 2 อาทิตย์อ่ะแล้วพอ
วันนี้เรามีปัญหากับน้องเราน้องเราเตะหน้าเราแม่เราก็เห็นแต่กลับไม่ว่าแล้วเราก็เลยร้องไห้แม่เราเลยบอกว่าทำไมไม่ทำน้องกลับเราเลยบอกว่าราสู้มันไม่ได้หรอกจนเราคิดว่ามันหลายครั้งแล้วน่ะที่แม่เราเป็นแบบนี้เราเลยบอกไปว่าเราเบื่อทำไมต้องลำเอียงจนสุดท้ายเราจุกคำที่แม่พูดมากแม่บอกว่าอยากไปไหนก็ไปเหอะอยากไปกับใครก็ไปเราเหนื่อยมากเราต้องทำอย่างไงให้ไม่คิดมากค่ะ😭