นิสัยแบบผมพอจะเอาตัวรอดในสังคมได้ดีขนาดใหนหรอครับ

คือผมเป็นคนที่ไม่มั่นใจในตัวเองครับกลัวว่ามันจะดีหรือเปล่าเวลาจะทำอะไรและก็ไม่กล้าแสดงออกครับ ขี้กังวลด้วย ชอบคิดในแง่ลบก่อนตลอดเลยเพราะว่าถ้าคิดในแง่บวกไว้แล้วมันไม่เป็นอย่างที่คิดมันจะผิดหวังเอาอะครับก็เลยคิดแง่ลบไว้ก่อน แต่เห็นอย่างนี้ไม่ใช่ว่าผมไม่มีเพื่อนนะครับ ผมมีเพื่อนแต่เวลาอยู่ต่อหน้าเพื่อนผมจะเป็นคนเฮฮาครับ เป็นตั้งแต่เด็กๆแล้วคือผมชอบสังเกตุนิสัยคนก่อนค่อยเข้าไปคุยอะครับประมาณแบบพูดแต่สิ่งที่เขาชอบอะครับเช่น เพื่อนบอกว่าไม่ชอบดูหนังผีผมก็จะบอกว่าไม่ชอบเหมือนกันแต่ในใจจริงๆผมชอบประมาณนี้อะครับ คนอื่นชอบบอกว่าผมเข้าถึงง่ายแต่จริงๆผมพยายามมากเลยนะที่จะเป็นที่ชื่นชอบของคนอื่นพยายามทำตัวให้คนอื่นไม่เกลียดเราไม่เบื่อเรา จนผมเวลาจะทำอะไรก็คิดเยอะไปหมดเลย แล้วไอที่ไม่มั่นใจในตนเองมาจากผมตัวเตี้ยครับเลยโดนล้อตอนเด็กๆเวลาจะทำอะไรก็จะระวังภาพลักตลอดเลยครับ ที่ไม่กล้าแสดงออกเพราะผมไม่ชอบอะไรที่กดดันครับอะไรที่มันทำให้ผมเป็นจุดสนใจนี่ผมไม่ชอบเลยมันกดดันอะถ้าทำไม่ดีเขาจะด่าเราใหมผมไม่ชอบที่จะอับอาย สุดท้ายสาเหตุที่คิดในแง่ลบก่อนมันเป็นเพราะว่าถ้าเกิดคิดในแง่ลบไว้แล้วสิ่งที่คิดมันออกมาไม่ดีจะได้ไม่ต้องผิดหวังไงเช่น คิดไว้ว่าสอบไม่ผ่านแน่เลยแล้วผลออกมาไม่ผ่านจริงๆก็จะได้ไม่ต้องผิดหวัง ผมไม่ชอบสิ่งที่ทำให้ตัวเองคิดว่าล้มเหลว พ่ายแพ้ เลยคิดว่าให้ตัวเองล้มเหลวและพ่ายแพ้ตั้งแต่ก่อนลงมือทำพอมันสำเร็จหรือชนะอะไรก็ตามที่เป็นบวกมันรู้สึกสะใจกว่าแถมเวลาแพ้หรือล้มเหลวจะได้ไม่ต้องเสียใจด้วย        

นิสัยแบบผมนี่ถือว่าเอาตัวรอดในสังคมได้ดีใหมครับ พอดีแม่ชอบบอกว่าผมเอาตัวรอดในสังคมไม่ค่อยได้อะครับ