สวัสดีค่ะ มีคำถามที่ค้างอยู่ในใจและอยากได้คำตอบหลายๆมุมมองเกี่ยวกับการตัดสินใจการุณยฆาตค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า หากคนๆหนึ่งตัดสินใจดีแล้วที่จะไม่ใช้ชีวิตต่อไป และอยากที่จะจากไปหรือแม้กระทั่งคนที่มีสภาวะแบบ PDW (Passive Death Wish)
ถึงยังโดนคนทั่วไปหรือแม้ทั่งคนใกล้ตัวให้กำลังใจแบบ negative อยู่หรอคะ
เช่น "กว่าจะได้เกิดเป็นคนรู้มั้ยมันยากแค่ไหน, ไม่กลัวบาปหรอ, แค่นี้ท้อแล้วหรอคนอื่นลำบากกว่าอีกนะดูคนพิการสิ ฯ"
หากเป็นกรณีที่เตือนสติสำหรับคนมีความคิดชั่ววูบพอเข้าใจได้ค่ะ แต่สำหรับคนที่เขาไตร่ตรองดีมากๆแล้ว แล้วเขาไม่ได้รู้สึกยินดีที่จะใช้ชีวิตต่อ เขาไม่มีสิทธิหรอคะ?
ทำไมคนไทยส่วนใหญ่ถึงยังไม่ยอมรับความคิดการุณยฆาตคะ?
เรื่องมีอยู่ว่า หากคนๆหนึ่งตัดสินใจดีแล้วที่จะไม่ใช้ชีวิตต่อไป และอยากที่จะจากไปหรือแม้กระทั่งคนที่มีสภาวะแบบ PDW (Passive Death Wish)
ถึงยังโดนคนทั่วไปหรือแม้ทั่งคนใกล้ตัวให้กำลังใจแบบ negative อยู่หรอคะ
เช่น "กว่าจะได้เกิดเป็นคนรู้มั้ยมันยากแค่ไหน, ไม่กลัวบาปหรอ, แค่นี้ท้อแล้วหรอคนอื่นลำบากกว่าอีกนะดูคนพิการสิ ฯ"
หากเป็นกรณีที่เตือนสติสำหรับคนมีความคิดชั่ววูบพอเข้าใจได้ค่ะ แต่สำหรับคนที่เขาไตร่ตรองดีมากๆแล้ว แล้วเขาไม่ได้รู้สึกยินดีที่จะใช้ชีวิตต่อ เขาไม่มีสิทธิหรอคะ?