☻ ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร ☻

แก้ไข - มีใส่รูปไดอารี่ของยาย และหลักฐานการแชทไลน์เพิ่มเติมในคอมเม้นท์ด้านล่างค่ะ -

    สวัสดีค่ะ กระทู้นี้จะเป็นกระทู้เล่าเรื่องราวของชีวิตที่ได้เกิดขึ้นจริงๆ เรื่องราวแบบนี้คงมีอยู่ทั่วไป แต่ไม่มีคนกล้ามาเล่าเท่าไหร่ ขอบอกไว้ก่อนเลยค่ะ ว่าบางคนที่อ่าน อาจจะด่าเราว่าอกตัญญู หรือเป็นลูกที่ไม่ดีก็ได้ ขอให้อ่านให้จบก่อนนะคะ ♥   

    สวัสดีค่ะ เราชื่อฝ้าย เราเกิดมาในครอบครัวที่อบอุ่น พ่อและแม่รับราชการทั้งคู่ พักอาศัยบ้านพักของทางราชการ ใช้ชีวิตเป็นลูกคนเดียวมาจนถึงอายุ 11 ปี แม่ได้ตั้งครรภ์น้องสาวอีกคน พอน้องสาวอายุได้ประมาณ 2 ขวบเศษ ที่บ้านเกิดปัญหาขึ้นคือ "แม่มีชู้" ต้องท้าวความก่อนว่า เราเติบโตมาในครอบครัวที่พ่อแม่ไม่เคยทะเลาะกันให้ลูกเห็นเลย ด่ากันแรงๆ สักคำก็ไม่มี ก่อนหน้าที่พ่อจะจับได้ว่าแม่มีชู้ เราเริ่มสงสัยก่อนแล้ว ตอนนั้นเราเรียนอยู่ ม.1 ทุกทีแม่จะวางมือถือไว้บนตู้ เราก็หยิบเล่นเกมส์ได้ปกติ (เมื่อก่อนเป็นรุ่นโนเกีย 3310) แต่พอหลังๆ เวลาที่เราหยิบเล่น แม่จะด่าว่าหยิบไปเล่นได้ยังไง ไม่ให้เล่น และเราก็ไม่เคยได้เล่นอีกเลย แม่ไม่เคยระวังตัว พอมีสายเข้า แม่วิ่งขึ้นไปรับสายบนบ้าน (ตอนพ่อไม่อยู่) เราเริ่มสงสัยแล้วว่าแม่มีคนอื่นแน่ๆ แต่ยังไม่แน่ใจ 100% เพราะไม่มีหลักฐานชัดเจน

    และแล้ววันที่ความลับแตกก็มาถึง คืนเกิดเรื่องตรงกับวันที่ประเทศไทยเจอกับเหตุการณ์สึนามิพอดี (26 ธ.ค.47) ครอบครัวเรากลับบ้านที่ต่างอำเภอ ญาติๆ ก็มากินข้าวกันที่บ้าน ทุกคนนั่งกินข้าวกันด้านนอกบ้าน มีเราคนเดียวที่อยู่ในบ้าน นั่งดูทีวีอยู่ดีๆ ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องเหมือนโดยทำร้าย บ้านเราเป็นกระจกรอบด้าน เรามองออกไปเพื่อหาที่มาของเสียงด้านนอกบ้าน ในใจคิดว่าแถวบ้านทะเลาะกันแน่นอน แต่ไม่ใช่ เสียงมาจากบนบ้าน เสียงของแม่เราเอง เราตกใจมากๆ รีบออกไปเรียกญาติๆ ด้านนอกบ้าน อากับพี่ชายลูกของอารีบวิ่งขึ้นไปบนบ้าน รีบไปห้าม ปรากฏว่า พ่อตบแม่ เลือดในตาแตก น่ากลัวมาก น้องสาวของเรายังเด็กมากๆ ได้แต่ตกใจแต่ไม่ร้องไห้ ตอนที่อากับพี่ชายวิ่งขึ้นไป พ่อกำลังจะถีบแม่ตกบันได อากับพี่ชายห้ามพ่อไว้ทัน พ่อโกรธมากตอนนั้น ทุกคนในเหตุการณ์ตกใจ คืนนั้นไม่มีใครนอนหลับสนิทเลยสักคน

    วันรุ่งขึ้น พ่อตรวจดูมือถือแม่ (ก่อนหน้านี้ไม่เคยยุ่ง) เจอหลักฐานทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็น บันทึกการโทร, ข้อความหวานๆ ที่ส่งให้กัน แม่เคยกลัวว่าพ่อจะเห็น ไม่เคยระวังตัวเองเลย จนเกิดเรื่องขึ้น

    หลังจากเกิดเรื่องวันนั้น พ่อก็กลายเป็นคนขี้ระแวงมากขึ้น เช็คทุกอย่าง แต่เชื่อไหมว่าแม่ก็ยังไม่เลิกขาด ยังติดต่อกับไอ่นั่นอยู่ ทั้งๆ ที่รับปากพ่อและสัญญาไว้แล้ว ว่าจะไม่ทำอีก จะเลิกเด็ดขาดกับไอ่นั่น เหตุการณ์ร้ายๆ เกิดขึ้นหลายอย่างมากในห้วงเวลานั้น เราอายุ 13 ปี น้องสาวอายุ 2 ขวบเศษ เราเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ น้องสาวเราก็ยังเด็กมากๆ ยังไม่รู้เรื่องอะไร พ่อให้โอกาสแม่ แต่แล้วก็จับได้อีก มีอยู่วันหนึ่ง แม่โกหกที่บ้านว่าเข้าเวรบ่าย-ดึก (1600 น. - 0800 น. ของอีกวัน) ทุกครั้งที่พ่อหรือแม่เข้าเวร เราจะเอาข้าวมื้อเย็นไปกินด้วยอยู่บ่อยครั้ง ครั้งนี้ก็เหมือนกัน จะเอาไปกิน พ่อโทรหาแม่แต่แม่ไม่รับสาย เลยไปหาที่ทำงาน ปรากฏว่ารถไม่จอดอยู่ที่นั่น พ่อเราก็รู้เลยว่าจะต้องเกิดเรื่องขึ้นอีกแน่ๆ ด้วยความที่เซ้นต์แรง เลยขับรถไปดูที่ขนส่งอาเขตตรงที่เขารับฝากรถ ก็เจอเข้าจริงๆ ว่ารถแม่จอดฝากอยู่ตรงร้านนั้น เราลืมบอกไปว่าไอ่นั่นเป็นคนนนทบุรี แม่ขึ้นรถไปหามัน พ่อกินไม่ได้นอนไม่หลับ ยายร้องไห้ว่าทำไมแม่ถึงทำแบบนี้

    เรื่องราวผ่านไป 2-3 วัน ก็ติดต่อแม่ได้ เราไม่อยากจะเชื่อว่าพ่อเราจะให้อภัยแม่ พ่อบอกว่าเห็นแก่ลูก สงสารลูกและรักแม่มาก วันที่แม่กลับมา พ่อไปรับที่ขนส่งอาเขต พอแม่ลงรถมา พ่อเอามือลูบหัวแม่ บอกว่าไม่เป็นไร เริ่มใหม่นะ แม่ก็สัญญาอีกว่าจะเลิกเด็ดขาด แม่ขอโทษพ่อ แต่แล้วเรื่องราวก็วนมาที่เดิม ยังเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นในบ้านอีกเรื่อยๆ เพราะแม่ไม่เคยทำตามสัญญากับพ่อและลูกสาวได้เลย พ่อให้อภัยแม่ประมาณ 7-8 รอบ จนน้องสาวและน้องชายของพ่อ พูดกับพ่อตรงๆ ว่า ถ้าพี่ยังให้อภัยกับคนแบบนี้อีกรอบ เราก็ตัดพี่ตัดน้องกันดีกว่า ถึงตรงนี้พ่อเลยเข้มแข็ง ตัดแม่ ตัดเยื่อใยจากแม่ ไม่เผาผีกัน เกลียดแม่มาก (แต่ไม่เคยสอนให้เราและน้องสาวเกลียด) เรากับน้องสาวย้ายบ้านไปอยู่กับพ่อ เริ่มต้นชีวิตใหม่แค่ 3 คนพ่อลูก ปล่อยแม่ไปเจอกับชีวิตที่แม่เลือก

    มีเหตุการณ์หนึ่งที่เราต้องจำไปตลอด วันหนึ่งแม่หลอกว่าเข้าเวรอีกแล้ว ทุกคนเชื่อเพราะให้โอกาส ไปหาที่ทำงานก็ไม่เจอรถเหมือนเดิม เลยไปดูตรงที่รับฝากรถที่เดิม ก็เจอรถเหมือนเดิม พ่อตัดสินใจขับรถจากเชียงใหม่ไปสถานีขนส่งของแต่ละจังหวัด ตามที่รถทัวร์จะจอด ตอนนั้นเราไม่ได้รู้สึกอะไรมากหรอก เพราะยังเด็ก พ่อขับรถไปขนส่งลำพูน เพื่อตามรถที่แม่นั่งไป โดยไม่รู้ว่าคันไหน แม่ออกไปนานหรือยัง ผ่านมาหรือผ่านไปหรือยัง ไปขนส่งลำปาง ก็ไม่เจอ ขับไปจนถึงขนส่งจังหวัดตาก พ่อเหนื่อยแล้ว ทุกคนเหนื่อย น้องสาวเราก็ไม่ค่อยสบายด้วยตอนนั้น พ่อขับรถกลับบ้านด้วยอารมณ์เสียใจ ว้าวุ่น สับสนไปหมด โชคดีมากที่ไม่เกิดอุบัติเหตุขึ้นในวันนั้น มีครั้งหนึ่งเรากลับจากโรงเรียนมา พ่อกับแม่กำลังทะเลาะกันเลย พ่อแต่งชุดเครื่องแบบเต็มยศ ก้มลงกราบเท้าแม่เพื่อขอให้แม่หยุดเถอะ ขอให้กลับมาหาลูกมาหาครอบครัว แต่แม่ไปไกลแล้ว หยุดไม่ได้แล้ว จนถึงวันที่พ่อแม่ไปหย่ากัน พ่อมาเล่าให้ฟังทีหลังว่าตอนไปหย่า น้องสาวเราก็ไปด้วย น้องนั่งตักแม่บนรถ พอถึงที่ว่าการอำเภอ แม่จะรีบเปิดรถท่าเดียว ไม่สนใจน้องสาวเราเลย

    เรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย เรามาคิดย้อนหลังว่าพ่อจะใจสลายแค่ไหนกันนะ เมียมีชู้ ประโยคนี้คงดังก้องอยู่ในหัวของชายชาติทหารคนหนึ่ง ที่ถูกเหยียดหยามศักดิ์ศรี หลังจากที่พ่อและแม่หย่ากัน แม่ย้ายไปอยู่อีกบ้านหนึ่ง ซึ่งวันที่ย้ายออกไป ขนของใช้ไปหมดเลย แม้กระทั่ง เครื่องซักผ้า ไมโครเวฟ และอื่นๆ โดยไม่นึกถึงลูกเลยว่าจะลำบากในการดำเนินชีวิตหรือเปล่า แต่ก็ดีนะ จากที่เราทำอะไรไม่ค่อยเป็น เพราะยายทำให้ตลอด ตั้งแต่นั้นมาเราก็ทำเป็นทุกอย่าง งานบ้าน งานส่วนตัว เลี้ยงน้องสาว รับส่งน้องสาวแทนพ่อ แม่เอาไอ่นั่นมาหยามพ่อถึงในค่าย เอามาอยู่บ้านในค่าย พ่อคงเจ็บใจมาก เจ็บใจจะขาด

    วันคืนค่อยๆ ผ่านไป พ่อเข็มแข็งขึ้น จิตใจดีขึ้นมาก เราเคยเกเรไปช่วงหนึ่งตอนที่บ้านแตก เรากลับมาตั้งใจเรียนเพื่อพ่อ ไม่นานพ่อก็แต่งงานใหม่ เริ่มต้นครอบครัว เริ่มต้นชีวิตใหม่ ชีวิตพ่อเราดีขึ้นมากๆ ช่วยกันเก็บช่วยกันออม ไม่เหมือนตอนอยู่กับแม่เรา แม่เราฟุ่มเฟือย เก็บเงินไม่อยู่ ไล่ยืมเงินคนอื่นไปทั่ว จนเขาเอือมระอากันหมด เมื่อเอาชีวิตพ่อกับแม่เปรียบเทียบกันแล้ว เหมือนกราฟชีวิต เส้นชีวิตพ่อเราพุ่งขึ้นสูง ส่วนเส้นชีวิตแม่เราดิ่งลงทุกทีๆ

    เราเรียนจบ ป.ตรี แม่ไม่เคยส่งเสียค่าเทอมใดๆ มีบางครั้งที่ให้ครั้งละ 200-300 บาท เป็นพ่อเราทั้งหมดที่ดูแลทั้งเราและน้องสาว เรารักพ่อมากๆ ผูกพันกับพ่อมากกว่าแม่ เราไม่เคยโกรธแม่นะที่ทิ้งพ่อ เพราะเราคิดว่ามันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ ยังไงเขาก็เป็นแม่ เรายังไปเที่ยวหาแม่กับยายบ่อยๆ ลืมบอกไป หลังจากที่พ่อกับแม่แยกทางกันได้ 2-3 ปี แม่ก็เลิกกับชู้ เลิกเพราะมาผลาญเงินแม่เยอะ จนเป็นหนี้ท่วมหัว เลิกเพราะไอ่นั่นไปมีชู้อีกที เวรกรรมตามทันแล้วค่ะ

    ครั้งหนึ่งตอนเป็นเด็ก น่าจะสักประถมต้น ตอนนั้นยังไม่มีน้องสาว ก็นั่งดูทีวีกันอยู่ มีรายการๆ หนึ่ง ออกมาถ่ายทอดถึงชีวิตของผู้ชายคนหนึ่ง ที่อุ้มลูกน้อยตามหาเมียที่หนีไป เลี้ยงลูกด้วยการผสมนมข้นกับน้ำให้ลูกกิน เพราะเด็กไม่มีนมแม่กิน ทุกคนนั่งดูอยู่ แม่ก็เดินไปหลังบ้าน พอเดินกลับมาก็บอกว่า ไปร้องไห้มา สงสารจังทิ้งลูกได้ยังไง แต่ผ่านมาไม่กี่ปี ตัวเองก็ทำซะเอง ไม่เข้าใจเลยค่ะ

    พ่อเลี้ยงลูกสาว 2 คน พ่อจะคอยสอนให้เราเป็นคนดี สอนเราและน้องสาวเราทุกอย่าง ซัพพอร์ตเรากับน้องสาวเราได้ทุกอย่าง บ้านปลอดหนี้สิน มีความสุขมากกว่าความทุกข์ เราอยากเรียนอยากทำอะไร พ่อสนับสนุนทุกอย่าง เราพูดได้เลยว่า เราพูดได้เลยว่า เรามีวันนี้ได้ เพราะพ่อ ปัจจุบันเราทำงานแล้ว เรามีแฟน พร้อมจะเริ่มต้นครอบครัวแล้ว เรากับแฟนจะหมั้นกัน พ่อบอกเราว่าห้ามบอกแม่ เราเชื่อพ่อเพราะพ่อนั่นแหละที่เลี้ยงดูเรามา จนถึงวันหมั้น แม่เรารู้ ก็โกรธมาก โพสเฟสด่าลอยๆ แต่หลังจากหมั้นแล้ว เราก็พาแฟนไปหาแม่กับยาย ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดูดีใจซะด้วยซ้ำ

    เล่าย้อนไปคืนเกิดเหตุ (ที่ตรงกับวันสึนามิ) ที่พ่อจับได้ว่าแม่มีชู้ เรื่องของเรื่องคือคืนนั้นน้องสาวเราไม่ค่อยสบาย งอแงจะหาแม่ แม่เราบอกว่าจะไปอาบน้ำ เดี๋ยวมา แต่พ่อเห็นว่าแม่ไปนานมาก เลยขึ้นไปตามแม่ จะเปิดประตูห้องแม่ก็ล็อกประตูห้องไว้ พ่อเลยเคาะ สักพักกว่าจะเปิดให้ พอเปิดประตูปุ้บ ไฟมือถือแม่ยังค้างอยู่ ด้วยความที่ทุกคนจะมีเซ้นต์เรื่องการนอกใจของคู่ครองอยู่แล้ว พ่อก็คว้ามือถือแม่มาดู ปรากฏว่าเป็นชื่อชู้โทรเข้าล่าสุด พ่อไม่ฟังคำแก้ตัว ขว้างมือถือทิ้งและตบหน้าแม่ พ่อรู้ว่าการที่ผู้ชายทำร้ายผู้หญิงมันผิด และพ่อทนไม่ไหวที่จะได้อยู่ในสถานะที่เมียมีชู้ เราเข้าใจพ่อมากๆ ว่ากว่าจะผ่านแต่ละวันมาได้ มันยากลำบากแค่ไหน มิหนำซ้ำ หลังจากหย่ากันไปแล้ว แม่ยังเอาความเท็จไปพูดกับคนอื่นอีกว่า พ่อเรามีก่อน เราเจ็บแทนพ่อมากที่แม่ทำแบบนี้

    เรากับแฟนางแผนจะแต่งงานกันปี 64 เราไม่ลังเลแล้วว่า เราจะไม่บอกแม่ เราจะรับแค่ยายมาร่วมงาน เรายังยืนยันว่าเราไม่ได้เกลียดแม่ แต่โกรธนิดหน่อย แม่ทำเรื่องกับเราไว้เยอะมาก บางครั้งเราก็คิดว่า แม่เห็นเราและน้องสาวเป็นลูกบ้างหรือเปล่า มีหลายเรื่องมากที่แม่ทำเราอับอาย ยิ่งสังคมในค่ายทหารมันแคบมาก เรื่องไปไวมาก แม่ก็ยังทำ ไล่ยืมเงินเพื่อนเราหลายคน จนเราต้องประกาศว่า เราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับเรื่องที่เกิดขึ้น เราดีใจมากที่ทุกคนเข้าใจและสงสารเรา เราดีใจมากที่เราเติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูของพ่อกับแม่เลี้ยง พ่อเข้มงวด ดุ แต่ใจดี พ่อรักลูกมาก เป็นห่วงลูก ดูแลทุกอย่าง สอนให้ลูกเป็นคนดี ตามใจลูกมากโดยเฉพาะเรื่องกิน 555 ให้พูดเรื่องพ่อ 10 วันก็ไม่จบ พูดเรื่องแม่ก็เหมือนกัน 10 วันก็ไม่จบ!  

    *** เรื่องราวยังไม่จบ ยังมีต่ออีกพอประมาณค่ะ ปัจจุบันแม่ไปไกลมาก ฉุดไม่อยู่แล้ว ถึงขั้นไล่ยายออกจากบ้าน***

    จะมาเล่าต่อค่ะ