คือตอนนี้เราอายุ 20 มีแฟนตอนอายุ15 เราเรียนไม่จบม.3 พอขึ้นม.3 ปุ๊บก็ขอลาออก โดยตอนนั้นมีปัญหาที่เข้ากับเพื่อนไม่ได้ เพื่อนจับกลุ่มกัน ตามปะสาเด็กหลังห้อง แต่เราเป็นคนที่มาเรียร เลิกก็กับบ้านเลย อยู่บ้านไม่เคยออกไปเที่ยวบ้านเพื่อนไปเที่ยวกับเพื่อนเลย เราถูกแม่เลี้ยงมาแบบนี้ เราเรียนได้ดีตามปกติ แต่เรารู้สึกเหมือนตัวแปลก ที่เข้ากับเพื่อนไม่ได้เลย เราทะเลาะกับเพื่อนคนนึงโกงเงินเราเรื่องครีม แต่เพื่อนก็ไปเข้าข้างอีกคนเพราะเค้าน่าตาดีเป็นที่นิยมของหนุ่มรุ่นพี่ด้วย ทุกคนก็จะจับเกาะกัยเพื่อนคนนี้มากกว่า ทำให้เรากดดันจริงๆ ไม่ใช่เพราะติดแฟน
นี่คือประเด็นที่คิดสั้นเลิกเรียน !! เป็นความคิดที่โง่มากคิดได้ก็สายไปแล้ว !!
พ่อแม่เราไม่ได้มีเงิน พ่อทำงานคนเดียว แม่เป็นแม่บ้านอยุ่บ้าน จะมีปัญหาทะเลาะกับแม่เรื่องเงินตลอด รายได้พ่อ หมื่นนิดๆ ไหนจะค่าเช่าห้อง ให้ไปเรียน บางวันทะเลาะกันเราไม่ได้ไปเรัยนเพราะแม่ไม่มีตัง เป็นแบบนี้ตั้งแต่ป.1 เวลาได้ตังมาน้อยมาก บางวันเราเลือกเดินกับบ้านตอนเด็กๆไม่พอจ่ายวิน เรารับจ้างล้างจาน20 บาท กับญาติ ที่เช่าห้องตึกเดียวกัน ช่วยงานทำความสะอาดบ้านเจ้าของตึก 50 บาท เราทำหมกเพราะเก็บเงินซื้อเสื้อผ้ามือ2 ที่มาเปิดแถวบ้าน แม่ไม่เคยซื้อเสื้อผ้าให้เลย ส่วนมากเค้าจะให้มาทั้งนั้น ขอตังแม่กินขนมได้ทีละ5บาท วันนึงไม่เกิน10บาท มันเป็นตวามกดดันทุกอย่างให้ไม่อย่กไปเรียน พอเข้าม.1-3 ได้ไป70 เดินไปเดินกับ กินข้าวกลางวัน 30 น้ำแก้ว 10 ขนมอีก20 ข้าวเช้าไม่กินตังไม่พอ เราเริ่มทำงานกรอกวิจัยมีพี่มาให้ทำตอนม.2 ได้ตัง500 เราแบ่งให้แม่ครุ่งนึงตลอด เรารับจ้างได้ตังคือแบ่งแม่ตลอด พอเราออกจากม.3 มาทำงานบ้านแฟน เค้าท ำโรงงาน
เงินเดือน9000 แต่หนักมากๆสำหรับเด็กแบบเราจริงๆแต่เราก็ทำ ได้เงินก็ให้แม่บ้างตลอด พอเราอายุได้17 มีเหตุที่ต้องย้าย เราเช่าห้องคนละห้องกับพ่อแม่ แต่เราจ่ายเองส่วนของเราทั้งหมด ให้แม่เดือนละ1000 พอเราอายุ19 เราได้เงินเดือน 11000 มีเหตุต้องยายมาอยุ่ทาวเฮ้า แม่อยากอยู่แบบสบาย เงินมัดจำหมื่นนึง เราหายืมมา ค่าเช่าบ้าน5500 พี่เรามาอยุ่ด้วย2ครอบครัว เค้าออกค่าบ้านคนละ2000 เราออก1500 แม่กับพ่อไม่ต้องหาเงินมาจ่ายค่าบ้านแล้ว ให้แม่เดือนละ2000 ค่าไฟเราจ่ายเองทั้งหมด แฟนเราช่วยด้วยแฟนเรามาอยุ่ด้วยกัน ค่าไวไฟทุกเดือน ค่าผ่อนโทรศัพที่ซื้อให้แม่ แต่จะหมดอีกไม่กี่เดือน ค่าแนนซ์ มอไซร์ที่เราเอาไปเข้าตอนเดือดร้อน รายจ่ายของเราจนถึงตอนนี้ แฟนต้องไปเกนทหาร ปัญรุมเร้าเรามาหมด เรามีปัญหาอึดอัดที่ไม่อยากทำงานที่บ้านแฟนแล้ว ด้วยการกดดัน เราผ่านอะไรมาเยอะเกี่ยวกับบ้านแฟนยิ่งกว่าละครเราโดนมาเยอะมาก เราเคยออกไปทำที่อื่นหลายรอบแต่งานที่ทำมันยุ่งอยากมาก พวกPC ที่เข้าบริษัทอีกไกลค่ารถมากๆ แล้วเข้าบ่อย เราเลยตายรังตลอด เราอึดอัดไม่อย่กทำต่อยิ่งถ้าไม่มีแฟนอยู่ ไหนจะรายจ่ายที่ไม่มีคนมาช่วย เลย ไหนจะหางานที่ไหน เรียนไม่จบ ม.3 ลืมบอกค่าไฟที่เราจ่ายทุกเดือน2-3พันบาท ค่าน้ำ8-9ร้อย แอร์2ห้องเราห้องแม่ แต่เราประหยัดแล้ว แต่แม่คือเค้าอายุมากเปิดบ่อย รานจ่ายเงินเดือนติดลบมาก ติดที่จะหางานที่ไหนอีกตอนนี้ เราคิดร้องไห้ที่คิดผิดไม่เรัยน เราไม่มีทางเลือกหางานเลย แต่อะไรมันกดดันเรามากทำให้ไม่อยากเรียน เราท้อกับทุกอย่างที่เจอที่ผ่านมา เราตันมากตอนนี้ ตอนนี้หยุดงานได้เดือนกว่าหางานใหม่ก่อนแฟนจะเป็นทหาร แต่มันหายากมากจริงๆ ไหนจะรายจ่ายที่มันมากกว่ารายรับ เราเครียดมาก อายุ20 แบกรับทุกอย่าง ไม่มีที่มีทาง มีแต้เช่าอยู่ ไม่มีญาติพี่น้องช่วยเหลือ ทุกคนฐานะเรียกว่าจนหมดหามาจ่ายไป แต่เรากับมาติดลบ ท้อแท้เหนื่อยกับชีวิตตันมากไม่มีทางออกเลยจริงๆ มันจะยาวหน่อยนะค่ะ นี่ที่เจอมาเสี้ยวเดียวนะค่ะ เครียดจนต้องสมัครมาระบายครั้งแรก ผิดยังไงขอโทษด้วยนะค่ะ 🙏
ใครเคยเครียดแบบไม่มีทางออกบ้างค่ะ
นี่คือประเด็นที่คิดสั้นเลิกเรียน !! เป็นความคิดที่โง่มากคิดได้ก็สายไปแล้ว !!
พ่อแม่เราไม่ได้มีเงิน พ่อทำงานคนเดียว แม่เป็นแม่บ้านอยุ่บ้าน จะมีปัญหาทะเลาะกับแม่เรื่องเงินตลอด รายได้พ่อ หมื่นนิดๆ ไหนจะค่าเช่าห้อง ให้ไปเรียน บางวันทะเลาะกันเราไม่ได้ไปเรัยนเพราะแม่ไม่มีตัง เป็นแบบนี้ตั้งแต่ป.1 เวลาได้ตังมาน้อยมาก บางวันเราเลือกเดินกับบ้านตอนเด็กๆไม่พอจ่ายวิน เรารับจ้างล้างจาน20 บาท กับญาติ ที่เช่าห้องตึกเดียวกัน ช่วยงานทำความสะอาดบ้านเจ้าของตึก 50 บาท เราทำหมกเพราะเก็บเงินซื้อเสื้อผ้ามือ2 ที่มาเปิดแถวบ้าน แม่ไม่เคยซื้อเสื้อผ้าให้เลย ส่วนมากเค้าจะให้มาทั้งนั้น ขอตังแม่กินขนมได้ทีละ5บาท วันนึงไม่เกิน10บาท มันเป็นตวามกดดันทุกอย่างให้ไม่อย่กไปเรียน พอเข้าม.1-3 ได้ไป70 เดินไปเดินกับ กินข้าวกลางวัน 30 น้ำแก้ว 10 ขนมอีก20 ข้าวเช้าไม่กินตังไม่พอ เราเริ่มทำงานกรอกวิจัยมีพี่มาให้ทำตอนม.2 ได้ตัง500 เราแบ่งให้แม่ครุ่งนึงตลอด เรารับจ้างได้ตังคือแบ่งแม่ตลอด พอเราออกจากม.3 มาทำงานบ้านแฟน เค้าท ำโรงงาน
เงินเดือน9000 แต่หนักมากๆสำหรับเด็กแบบเราจริงๆแต่เราก็ทำ ได้เงินก็ให้แม่บ้างตลอด พอเราอายุได้17 มีเหตุที่ต้องย้าย เราเช่าห้องคนละห้องกับพ่อแม่ แต่เราจ่ายเองส่วนของเราทั้งหมด ให้แม่เดือนละ1000 พอเราอายุ19 เราได้เงินเดือน 11000 มีเหตุต้องยายมาอยุ่ทาวเฮ้า แม่อยากอยู่แบบสบาย เงินมัดจำหมื่นนึง เราหายืมมา ค่าเช่าบ้าน5500 พี่เรามาอยุ่ด้วย2ครอบครัว เค้าออกค่าบ้านคนละ2000 เราออก1500 แม่กับพ่อไม่ต้องหาเงินมาจ่ายค่าบ้านแล้ว ให้แม่เดือนละ2000 ค่าไฟเราจ่ายเองทั้งหมด แฟนเราช่วยด้วยแฟนเรามาอยุ่ด้วยกัน ค่าไวไฟทุกเดือน ค่าผ่อนโทรศัพที่ซื้อให้แม่ แต่จะหมดอีกไม่กี่เดือน ค่าแนนซ์ มอไซร์ที่เราเอาไปเข้าตอนเดือดร้อน รายจ่ายของเราจนถึงตอนนี้ แฟนต้องไปเกนทหาร ปัญรุมเร้าเรามาหมด เรามีปัญหาอึดอัดที่ไม่อยากทำงานที่บ้านแฟนแล้ว ด้วยการกดดัน เราผ่านอะไรมาเยอะเกี่ยวกับบ้านแฟนยิ่งกว่าละครเราโดนมาเยอะมาก เราเคยออกไปทำที่อื่นหลายรอบแต่งานที่ทำมันยุ่งอยากมาก พวกPC ที่เข้าบริษัทอีกไกลค่ารถมากๆ แล้วเข้าบ่อย เราเลยตายรังตลอด เราอึดอัดไม่อย่กทำต่อยิ่งถ้าไม่มีแฟนอยู่ ไหนจะรายจ่ายที่ไม่มีคนมาช่วย เลย ไหนจะหางานที่ไหน เรียนไม่จบ ม.3 ลืมบอกค่าไฟที่เราจ่ายทุกเดือน2-3พันบาท ค่าน้ำ8-9ร้อย แอร์2ห้องเราห้องแม่ แต่เราประหยัดแล้ว แต่แม่คือเค้าอายุมากเปิดบ่อย รานจ่ายเงินเดือนติดลบมาก ติดที่จะหางานที่ไหนอีกตอนนี้ เราคิดร้องไห้ที่คิดผิดไม่เรัยน เราไม่มีทางเลือกหางานเลย แต่อะไรมันกดดันเรามากทำให้ไม่อยากเรียน เราท้อกับทุกอย่างที่เจอที่ผ่านมา เราตันมากตอนนี้ ตอนนี้หยุดงานได้เดือนกว่าหางานใหม่ก่อนแฟนจะเป็นทหาร แต่มันหายากมากจริงๆ ไหนจะรายจ่ายที่มันมากกว่ารายรับ เราเครียดมาก อายุ20 แบกรับทุกอย่าง ไม่มีที่มีทาง มีแต้เช่าอยู่ ไม่มีญาติพี่น้องช่วยเหลือ ทุกคนฐานะเรียกว่าจนหมดหามาจ่ายไป แต่เรากับมาติดลบ ท้อแท้เหนื่อยกับชีวิตตันมากไม่มีทางออกเลยจริงๆ มันจะยาวหน่อยนะค่ะ นี่ที่เจอมาเสี้ยวเดียวนะค่ะ เครียดจนต้องสมัครมาระบายครั้งแรก ผิดยังไงขอโทษด้วยนะค่ะ 🙏