ทำไมถึงรู้สึกเบื่อ เบื่อปัญหาที่มี เบื่อเรื่องราวที่มีมาไม่จบไม่สิ้น
บางทีก็อยากจะรู้ว่าเมื่อไรจะจบ เรื่องนั้นจบมีเรื่องนี้ เรื่องนี้จบมีเรื่องโน้นอะไรนักหนา
พอจะดีก็มีมาอีก ฮึดแล้วฮึดอีก สู้จนไม่รู้จะสู้ยังไง ต้องสู้ต่อไปถึงไหน คนซ้ำคนเหยียบไม่รู้เท่าไร แผลเต็มตัวไปหมด เหนื่อย
กับชีวิต เพียงเพราะพลาดรู้จักกับคนไม่กี่คน และคอยแต่แบกความหวัง ความฝันคนอื่นจนตัวเองจะตายก็ไม่คิด
ความฝันกูคืออะไร คือเห็นคนอื่นมีความสุขเหรอ แล้วตัวกูล่ะ ความฝันกูอยู่ไหน ได้แต่ฝันแต่ไม่เคยทำให้ตัวเองเลย คอยจามใจคนอื่น ปฏิเสธไม่ได้เพราะเขาคือบุพการีและคนในครอบครัว ไม่มีใครรับฟังปัญหาอยากเล่าให้ใครสักคนฟัง พอเล่าก็จะโดนซ้ำทุกที กำลังใจอยู่ไหนนะ หน้าตาเป็นยังไง อ้อ หน้าตาเหมือนลูกชายสินะ แถมนอนถีบอยู่ในท้องอีก1 สองชีวิตนี้ใช่ไหมที่เราต้องดูแลรักษาไว้ รักษาแม้ชีวิตของตัวเอง ถึงอยากจะตายแค่ไหนก็ทำไม่ได้ อยากเห็นเขาเติบโต และไม่มีใครรักและรู้ใจลูกเท่า แม่
แม่อดทนทุกอย่างทุกวันนี้เพื่อลูกนะ
แม่อดทนสอบเป็น ขรก.ก็เพื่อหนู ทั้งที่พอมาเป็นจริงๆแล้วไม่ได้ดีอย่างที่คิด เงินเดือนน้อย แถมตกเบิกทั้งปีทั้งชาติ ค่ารักษาก็เบิกได้ไม่หมดแล้วและที่มากไปกว่านั้น คือ คน ที่มีอีโก้ นินทา ซุบซิบระยะเผาขนที่ตลอดชีวิตการทำงานไม่เคยเจอมากและหนักขนาดนี้ ความ
ที่แม้แต่คน
แบบกูเองยังอาย 5555
ถ้าแม่มีทุนในชีวิตมากกว่านี้ แม่ไม่สนหรอกอาชีพนี้ แม่จะพาหนูทั้ง2หายไปจากสังคมแบบนี้ ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง เริ่มต้นใหม่ที่ไหนก็ได้ที่มีแค่เรา พักชีวิตที่วุ่นวายให้แม่มีสติและจิตใจที่เข้มแข็งกว่านี้ ค่อยกลับมาหาครอบครัวเดิมของเรา ตอนนี้สติก็มีนะ เต็มร้อย ไม่อย่างนั้นคงทำอะไรโง่ๆไปแล้ว โดยไม่นึกถึงลูก
ตอนนี้คนที่รับรู้และรับฟังทุกเรื่องราวก็มีแต่เพื่อนคนนึง และก็มีพันทิพนี่เท่านั้น ที่ให้เราระบายความรู้สึกนึกคิดความทุกข์ในใจออกไปได้บ้าง
ไม่รู้จะทนไปได้อีกนานแค่ไหน ลูกน้อยที่อีกไม่นานจะลืมตาดูโลก แม่ยังไม่มีปัญญาหาของให้หนูเลยสักชิ้น ได้แต่ดูพอถึงเวลาก็ต้องใช้หนี้ที่คนเลวๆกลุ่มนึงหามาไว้ให้ ทยอยจนหมดไปหลายเจ้า แต่ก็ยังเหลืออยู่อีกหลายเจ้าเช่นกัน ค่าเช่าบ้านอีก พยายามคิดตลอดว่าเดี๋ยวมันจะดีขึ้น ที่พึ่งตอนนี้มีแค่ลูกกับการสวดมนต์ไหว้พระเท่านั้น แม่จะพยายามให้มากกว่านี้นะลูกของแม่
ไอ้อ้วน- กินน้อยๆจะเปิดเทอมแม่ไม่มีตังค์ซื้อกางเกงนักเรียนใหม่ให้นะ ต้องซื้อของให้น้อง
ไอ้ขี้ดื้อ- อีก2เดือนกว่าๆก็ได้เจอกันแล้ว แม่ยังไม่มีปัญญาหาของใช้ให้หนูสักชิ้น แม่ขอโทษนะ
แม่พยายามมองคนที่ลำบากกว่าเราว่าอย่างน้อย เรายังมีงานทำ ลูกยังมีกินถึงจะอดบ้างก็เถอะ เคยอิจฉาคนที่ได้รับแจกเงินนะ55 ทำไมเราไม่ได้บ้างทั้งที่ตอนนี้กูไม่มีเงินเลยสักบาท ต้องแงะกระปุกไอ้อ้วนมาประทังชีวิต
ไม่โทษใครทั้งนั้น ชีวิตนี้จะดีจะชั่วกูเลือกทั้งนั้น เลือกจนพังพินาศแบบนี้คิดว่าดีคิดว่าได้ สุดท้ายก็เหลว
ไม่อยากเป็นภาระใครเลยนะ อยากซัพพอตทุกคนได้เหมือนเดิม แต่ตอนนี้รู้สึกกลายเป็นภาระ ไม่มีใครอยากคบ เพราะกลัวยืมเงิน ไม่น่าเลยนะ
อยากบอก ทุกคนรอบตัวว่า ขอโทษที่ทำให้ลำบาก ขอบคุณเพื่อนคนนี้ที่ให้กำลังใจเสมอให้มากกว่าแม่และผัว ขอบคุณลูกทั้งสอง หนูคือสิ่งเดียวที่ทำให้แม่ยังสู้และหายใจอยู่บนโลกนี้ ❤️ เหนื่อย อยากนอนแล้วไม่อยากตื่นมาเลยแต่ทำไม่ได้สินะ
เป็นโรคซึมเศร้าใช่มั้ย
บางทีก็อยากจะรู้ว่าเมื่อไรจะจบ เรื่องนั้นจบมีเรื่องนี้ เรื่องนี้จบมีเรื่องโน้นอะไรนักหนา
พอจะดีก็มีมาอีก ฮึดแล้วฮึดอีก สู้จนไม่รู้จะสู้ยังไง ต้องสู้ต่อไปถึงไหน คนซ้ำคนเหยียบไม่รู้เท่าไร แผลเต็มตัวไปหมด เหนื่อย
ความฝันกูคืออะไร คือเห็นคนอื่นมีความสุขเหรอ แล้วตัวกูล่ะ ความฝันกูอยู่ไหน ได้แต่ฝันแต่ไม่เคยทำให้ตัวเองเลย คอยจามใจคนอื่น ปฏิเสธไม่ได้เพราะเขาคือบุพการีและคนในครอบครัว ไม่มีใครรับฟังปัญหาอยากเล่าให้ใครสักคนฟัง พอเล่าก็จะโดนซ้ำทุกที กำลังใจอยู่ไหนนะ หน้าตาเป็นยังไง อ้อ หน้าตาเหมือนลูกชายสินะ แถมนอนถีบอยู่ในท้องอีก1 สองชีวิตนี้ใช่ไหมที่เราต้องดูแลรักษาไว้ รักษาแม้ชีวิตของตัวเอง ถึงอยากจะตายแค่ไหนก็ทำไม่ได้ อยากเห็นเขาเติบโต และไม่มีใครรักและรู้ใจลูกเท่า แม่
แม่อดทนทุกอย่างทุกวันนี้เพื่อลูกนะ
แม่อดทนสอบเป็น ขรก.ก็เพื่อหนู ทั้งที่พอมาเป็นจริงๆแล้วไม่ได้ดีอย่างที่คิด เงินเดือนน้อย แถมตกเบิกทั้งปีทั้งชาติ ค่ารักษาก็เบิกได้ไม่หมดแล้วและที่มากไปกว่านั้น คือ คน ที่มีอีโก้ นินทา ซุบซิบระยะเผาขนที่ตลอดชีวิตการทำงานไม่เคยเจอมากและหนักขนาดนี้ ความ
ถ้าแม่มีทุนในชีวิตมากกว่านี้ แม่ไม่สนหรอกอาชีพนี้ แม่จะพาหนูทั้ง2หายไปจากสังคมแบบนี้ ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง เริ่มต้นใหม่ที่ไหนก็ได้ที่มีแค่เรา พักชีวิตที่วุ่นวายให้แม่มีสติและจิตใจที่เข้มแข็งกว่านี้ ค่อยกลับมาหาครอบครัวเดิมของเรา ตอนนี้สติก็มีนะ เต็มร้อย ไม่อย่างนั้นคงทำอะไรโง่ๆไปแล้ว โดยไม่นึกถึงลูก
ตอนนี้คนที่รับรู้และรับฟังทุกเรื่องราวก็มีแต่เพื่อนคนนึง และก็มีพันทิพนี่เท่านั้น ที่ให้เราระบายความรู้สึกนึกคิดความทุกข์ในใจออกไปได้บ้าง
ไม่รู้จะทนไปได้อีกนานแค่ไหน ลูกน้อยที่อีกไม่นานจะลืมตาดูโลก แม่ยังไม่มีปัญญาหาของให้หนูเลยสักชิ้น ได้แต่ดูพอถึงเวลาก็ต้องใช้หนี้ที่คนเลวๆกลุ่มนึงหามาไว้ให้ ทยอยจนหมดไปหลายเจ้า แต่ก็ยังเหลืออยู่อีกหลายเจ้าเช่นกัน ค่าเช่าบ้านอีก พยายามคิดตลอดว่าเดี๋ยวมันจะดีขึ้น ที่พึ่งตอนนี้มีแค่ลูกกับการสวดมนต์ไหว้พระเท่านั้น แม่จะพยายามให้มากกว่านี้นะลูกของแม่
ไอ้อ้วน- กินน้อยๆจะเปิดเทอมแม่ไม่มีตังค์ซื้อกางเกงนักเรียนใหม่ให้นะ ต้องซื้อของให้น้อง
ไอ้ขี้ดื้อ- อีก2เดือนกว่าๆก็ได้เจอกันแล้ว แม่ยังไม่มีปัญญาหาของใช้ให้หนูสักชิ้น แม่ขอโทษนะ
แม่พยายามมองคนที่ลำบากกว่าเราว่าอย่างน้อย เรายังมีงานทำ ลูกยังมีกินถึงจะอดบ้างก็เถอะ เคยอิจฉาคนที่ได้รับแจกเงินนะ55 ทำไมเราไม่ได้บ้างทั้งที่ตอนนี้กูไม่มีเงินเลยสักบาท ต้องแงะกระปุกไอ้อ้วนมาประทังชีวิต
ไม่โทษใครทั้งนั้น ชีวิตนี้จะดีจะชั่วกูเลือกทั้งนั้น เลือกจนพังพินาศแบบนี้คิดว่าดีคิดว่าได้ สุดท้ายก็เหลว
ไม่อยากเป็นภาระใครเลยนะ อยากซัพพอตทุกคนได้เหมือนเดิม แต่ตอนนี้รู้สึกกลายเป็นภาระ ไม่มีใครอยากคบ เพราะกลัวยืมเงิน ไม่น่าเลยนะ
อยากบอก ทุกคนรอบตัวว่า ขอโทษที่ทำให้ลำบาก ขอบคุณเพื่อนคนนี้ที่ให้กำลังใจเสมอให้มากกว่าแม่และผัว ขอบคุณลูกทั้งสอง หนูคือสิ่งเดียวที่ทำให้แม่ยังสู้และหายใจอยู่บนโลกนี้ ❤️ เหนื่อย อยากนอนแล้วไม่อยากตื่นมาเลยแต่ทำไม่ได้สินะ