พูดถึงเด็กทั่วไป ตัวเล็กๆก็คงเขินอายเป็นปกติ เมื่อเจอผู้ใหญ่ก็คงยิ้มๆเเต่ ตัวเราเป็นเด็กที่ไม่พูดเลยจริงๆไม่ว่าจะกลับลุงป้าน้าอา ได้เเต่ตอบว่า "ค่ะ ใช่ค่ะ" มาโดยตลอดเเต่ในทางกลับกันกลับพูดมากเป็นคนช่างคุยช่างเมาท์ บ้าๆบอๆเหมือนเป็นเด็กเปิ่นๆ (เเละจะพูดกับคนที่สนิทจริงๆ เราจะพูดเเค่กับครอบครัว เเละเพื่อนสนิทที่รร เพื่อนที่ไม่สนิทก็เลยมองว่าเราเป็นคนเรียบร้อย)
จนผ่านมาตอนนี้เราอายุ14ปี เหมือนรู้สึกว่าเราจะไม่กล้าคุยเเบบนี้ไม่ไหวเเล้ว ต้องทำอะไรสักอย่าง โตเเล้ว จะอยู่เเบบนี้ไม่ได้ ก็เลยลองเป็นฝ่ายชวนคุยบ้างเเล้ว คุยกับญาติผู้ใหญ่มากขึ้น เเต่ตอนนี้ท่านเหมือนจะมองว่าเราเป็นไม่มีมารยาทไปเเล้วล่ะ เวลามีโอกาสมาเยี่ยมย่าที่บ้าน ก็จะไม่ค่อยคุยกับเรา เมินตอนเราไหว้ (เราก็เข้าใจนะ ถ้าเป็นเราเจอเด็กเเบบนี้ก็คงรู้สึกไม่โอเคเเบบนั้นจริงๆ)
ไม่รู้ว่าที่ตัวเองไม่กล้าคุยกับคนอื่นได้นานเป็น10ปี มันเป็นอาการผิดปกติเป็นโรคอะไรหรือเปล่า? เคยไปหาข้อมูลก็เจอกับsilent twin เป็นเเฝดเด็กผิวสีที่ไม่คุยกับใครเลยเเม้เเต่พ่อเเม่ตัวเองเพราะเคยเจอประสบการ์ณบางอย่างที่กระทบกระเทือนจิตใจทำให้ไม่พูดกับใครเลย ไม่กล้าสบตาใคร เเล้วเรารู้สึกว่าคล้ายกับตัวเอง เเต่จำไม่ได้ว่าเจออะไรมาถึงกลายเป็นเด็กเเบบนี้
.
.
.
.
ที่น่าเก็บมาคิดคือ เคยมีโอกาสได้ดูหนังสือที่ครูประจำชั้นรายงานว่าเด็กนักเรียนคนนี้เป็นไง เราดูของตอนเราเรียนอนุบาล1 เขียนว่าน้องร่าเริงมาก ร้องเล่นเต้นเพลง ช่างพูด อะไรทำนองนี้ ........เเต่พอดูของอนุบาล2 ครูกลับบอกว่าน้องเป็นคนเรียบร้อย พูดน้อย ตอนเรียนอนุบาลที่รรหน้าปกสมุดของเด็กเเต่ละคนจะมีสติกเกอร์สัตว์บ่งบอกว่าเด็กเเต่ละคนมีตัวตนอย่างไร ตอนอนุบาล1ได้หมา เเต่ตอนอนุบาล2ได้นก หลังจากนั้นก็ได้นกมาตลอด
ดูเหมือนจะมีอะไรเปลี่ยนเเปลงไปในตอนนั้น เราก็จำไม่ได้เหมือนกันว่ามันมีอะไรเกิดขึ้นในตอนนั้นไหม หรือกระทบกระเทือนจนลบความทรงทำในตอนนั้นไปหรือเปล่า? เกี่ยวกับรร.นั้นนึป่าว?
รร.ที่ว่านี้เป็นรรเก่า หลังจากนั้นก็ย้ายมาอยู่รร.ประจำอำเภอ เเม่ให้เราย้ายออกมาพร้อมพี่ชาย เหตุเพราะตอนนั้นพี่ชายเพิ่งไปผ่าถุงน้ำดีออก เเผลยังไม่หายดี ตอนพี่เรียน เข้าห้องช้าเพราะไปเขาห้องน้ำ ตอนกลับมาเลยถามเพื่อนว่าเรียนถึงไหนเเล้ว ครูคิดว่าคุยกันในห้อง เลยหยิกพุงไปโดนเเผลพอดี เหมือนเเผลอักเสบด้วย เเละตอนพี่เราอยู่อนุบาล3ครูคนนึงเคยจับหัวพี่เราโขกกับกำเเพง หัวเเตก ด้วยความที่รรที่อยู่เป็นรร.ศาสนามั้ง ผอเลยได้เเต่ตักเตือนไม่ไล่ครูคนนั้นออก จำได้ว่าตอนเราจะขึ้นอนุบาล3 เราได้ไปอยู่ห้องครูคนนี้ เรากลัวมาก เราขอเเม่ให้ย้ายไปอยู่ห้องอื่น .......ถึงตอนนี้ผ่านมานานเเล้วเเต่เรายังจำได้อยู่ ไม่รู้เราไปเจอเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจอะไรมารึป่าว ทำให้เป็นเหมือนเด็กปีศาจไม่กล้าพูดกับใคร เเต่เราไม่เคยไปสร้างปัญหาอะไร น่าเพราะเเบบนี้เลยดูเป็นเด็กเรียบร้อย.......
เพื่อนๆคิดว่าเราควรจะจัดการทำอะไรไหมคะ? ขออภัยสำหรับคำที่ผิดนะคะ
ไม่คุยกับญาติมาตลอด10กว่าปี จนถูกมองว่าหยิ่งไปเเล้ว กลับตัวไงดี?