พ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน

คือเราไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ของเราถึงรักพี่ชายมากกว่าเรา ทั้งๆที่พี่ชายเราเรียนไม่เก่งแต่ชมว่าฉลาด แต่เราเรียนเก่งแต่ด่าว่าโง่ พี่ชายเราอยากได้อะไรแม่ซื้อให้หมดแต่เราอยากได้บ้างอ่ะบอกว่าเปลืองเงิน เวลาแม่คุยกับเพื่อนแม่หรือคนอื่นๆแม่เอาแต่เรื่องดีๆไปพูด แต่แม่เอาเรื่องไม่ดีของเราไปพูดเรื่องดีๆเรามีตั้งเยอะแต่กลับไม่เอาไปพูด พอคนอื่นบ่นเราแม่ก็มาด่าเราว่าอย่าทำนิสัยเสียแบบนี้อีกนะ คือแบบเราผิดหรอแม่เป็นคนเอาไปพูดเองนะ ทำไมแม่ถึงรักพี่ชายเรานักหนา รักจนแม่มองว่าเราไม่ใช่ลูกอ่ะ แม่ไม่คิดแม้แต่จะตีพี่ชายเราเลย แต่กับเราแม่ตีเราทุกวันมีวันนึงแม่ปิดปากปิดจมูกเราด้วย อยู่บ้านเราต้องทำทุกๆอย่างแต่พี่เรานอนเล่นเกมทั้งวัน พี่เราเล่นเกมทั้งวันเล่นแบบจริงจังมาก แม่ไม่เคยบ่น แต่เราเล่นแค่นิดๆหน่อยๆ แม่บ่นว่าเราติดเกม พี่ชายเราเอาตังไปเติมเกมเป็นหมื่นๆล่ะ แม่ไม่เคยด่า กับเราแค่ขอไปเติมเกม35บาทเอง แม่บอกว่าไร้สาระ สิ้นเปลือง คือเราผิดหรอ งานบ้านเราก็ทำแต่แม่บอกว่าเราไม่เคยช่วยเหลือเลยข้าวปลาเราก็หาให้กินแต่บอกว่าใช้อะไรก็ไม่ได้ ไม่ยุติธรรมเลยอ่ะ จนตอนนี้ทุกคนในตระกูลเกลียดเราแล้ว ทำอะไรเราก็ผิดไปหมดแต่พี่เราทำอะไรก็ถูกไปหมด เรามันคงไม่ดีเองแหละที่อุตส่าห์ตั้งใจเรียนเพื่อโตไปเราจะเป็นทหาร และเอาเงินเดือนมาให้แม่หมดเลยแต่ตอนนี้เรากลับคิดว่า จะตั้งใจเรียนต่อไปหรือจะฆ่าตัวตายดี แม่ตบหน้าเราไปไม่รู้กี่รอบๆล่ะ แม่ชอบบอกว่าเรานิสัยเสียนิสัยแย่ เป็นเด็กที่แย่มากๆ เวลาเราอยู่กับคนอื่นเราจะทำตัวให้มีความสุขตลอดเวลาเพื่อให้คนอื่นมองแม่ว่า สอนลูกดีนะเนี่ย อย่างนู้นอย่างนี้ แต่พอกลับเข้าบ้านมาแม่กลับบอกว่าอย่าให้มากนะ เราแอบมานั่งร้องไห้คนเดียวหลายต่อหลายครั้งแล้ว แต่แม่ก็ไม่สนใจ เราเสียใจเพราะคำพูดของแม่มาหลายรอบแล้ว เราใส่ใจในคำพูดแม่มากๆ มีครั้งนึงเราหนีออกจากบ้านไปอยู่บ้านยายแม่กลับไม่ตามหาเราเลยแต่พอแม่จะใช้เราแม่กลับโทรมาหาเรา เราไม่สำคัญขนาดนั้นเลยหรอ