สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากเล่าและขอคำปรึกษาค่ะ
ตอนนี้เราอยู่กับตาและยายมา3ปีแล้วค่ะ พ่อกับแม่แยกทางกัน แต่พ่อก็มาหาบ่อยนะคะ เราเป็นหลานคนแรก ซึ่งตากับยาย จะตามใจ อยากได้อะไรก็ให้ ซึ่งตอนแรกที่เราอยู่กับพ่อแม่ เราถูกเลี้ยงแบบกดดัน บังคับ ต้องอยู่ในกรอบ เถียงไม่ได้ เที่ยวไม่ได้ ถ้าเถียงหรือดื้อ ก็จะโดนพ่อแม่ตี หนักสุดก็โดนเตะ และนั่นก็เป็นเรื่องที่ทำให้เราเก็บกด จนกลายมาเป็นนิสัย และเครียด ชอบมองโลกในแง่ร้าย เป็นคนรุนแรง และด้วยว่าตายายตามใจ เลยเป็นคนเอาแต่ใจ แล้วมีอยู่วันนึง เราถอยรถยนต์ แล้วไปเหยียบของเล่นของเอง(หลานอีกคนของตากับยาย) ซึ่ง้ราไม่เห็น พอลงจากรถ ก็โดนด่า ว่าทำไม ไม่ดูให้ดี เราก็บอกว่าไม่เห็น ไม่ได้ตั้งใจ เขาก็ว่าเราเถียง ว่าเรานิสัยไม่ดี นิสัยเหมือนพ่อ ซึ่งเราก็โมโหมากนะคะ เข้าใจว่าท่านเป็นผู้ใหญ่ แต่ทำไมต้องด่าและพาดพิงถึงพ่อ เราก็พูดไปว่า ด่าคนแค่คนเดียวพอ อย่าพาดพิง หลังจากวันนั้น ตาก็ไม่พูดกับเราเลยค่ะ เวลาผ่านมาเป็น2-3เดือน ก็ไม่เคยพูดกันเลย เราก็เฉยนะคะ เพราะเราอยู่บ้านเขา เราคิดว่าอย่างน้อย ก็ยังมียายกับแม่ แต่ช่วงนี้เราทะเลาะกับแม่ เพราะไม่เลือกเรียนคณะที่แม่ต้องการ แม่ก็บอกว่าคนอย่าง ตอนนี้ก็ไม่มีใครเอา กูให้เรียนอะไรก็เรียนๆไปเถอะ ทั้งๆที่ตอนนี้ก็ไม่มีใครเอาแล้ว จะเรื่องมากอะไร เรียนไม่ได้ก็ออกไปอยู่ที่อื่น
เราไม่รู้จะทำไงดี ตอนนี้ที่ทนหน้าด้านอยู่บ้านเขา เพราะคิดว่ายังมีแม่ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วค่ะ หมดแล้ว ชีวอตเราไม่เหลือใคร ทั้งๆที่มาเราพยายามเรียนให้ดี ไม่เคยติด 0,ร,มส เรียนเกรดไม่เคยต่ำกว่า 3.00 แต่มันเหมือนว่าที่ผ่านมา ไร้ค่าไปหมด ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วค่ะ เหนื่อย...
ส่วนเกินของทุกคน
ตอนนี้เราอยู่กับตาและยายมา3ปีแล้วค่ะ พ่อกับแม่แยกทางกัน แต่พ่อก็มาหาบ่อยนะคะ เราเป็นหลานคนแรก ซึ่งตากับยาย จะตามใจ อยากได้อะไรก็ให้ ซึ่งตอนแรกที่เราอยู่กับพ่อแม่ เราถูกเลี้ยงแบบกดดัน บังคับ ต้องอยู่ในกรอบ เถียงไม่ได้ เที่ยวไม่ได้ ถ้าเถียงหรือดื้อ ก็จะโดนพ่อแม่ตี หนักสุดก็โดนเตะ และนั่นก็เป็นเรื่องที่ทำให้เราเก็บกด จนกลายมาเป็นนิสัย และเครียด ชอบมองโลกในแง่ร้าย เป็นคนรุนแรง และด้วยว่าตายายตามใจ เลยเป็นคนเอาแต่ใจ แล้วมีอยู่วันนึง เราถอยรถยนต์ แล้วไปเหยียบของเล่นของเอง(หลานอีกคนของตากับยาย) ซึ่ง้ราไม่เห็น พอลงจากรถ ก็โดนด่า ว่าทำไม ไม่ดูให้ดี เราก็บอกว่าไม่เห็น ไม่ได้ตั้งใจ เขาก็ว่าเราเถียง ว่าเรานิสัยไม่ดี นิสัยเหมือนพ่อ ซึ่งเราก็โมโหมากนะคะ เข้าใจว่าท่านเป็นผู้ใหญ่ แต่ทำไมต้องด่าและพาดพิงถึงพ่อ เราก็พูดไปว่า ด่าคนแค่คนเดียวพอ อย่าพาดพิง หลังจากวันนั้น ตาก็ไม่พูดกับเราเลยค่ะ เวลาผ่านมาเป็น2-3เดือน ก็ไม่เคยพูดกันเลย เราก็เฉยนะคะ เพราะเราอยู่บ้านเขา เราคิดว่าอย่างน้อย ก็ยังมียายกับแม่ แต่ช่วงนี้เราทะเลาะกับแม่ เพราะไม่เลือกเรียนคณะที่แม่ต้องการ แม่ก็บอกว่าคนอย่าง ตอนนี้ก็ไม่มีใครเอา กูให้เรียนอะไรก็เรียนๆไปเถอะ ทั้งๆที่ตอนนี้ก็ไม่มีใครเอาแล้ว จะเรื่องมากอะไร เรียนไม่ได้ก็ออกไปอยู่ที่อื่น
เราไม่รู้จะทำไงดี ตอนนี้ที่ทนหน้าด้านอยู่บ้านเขา เพราะคิดว่ายังมีแม่ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วค่ะ หมดแล้ว ชีวอตเราไม่เหลือใคร ทั้งๆที่มาเราพยายามเรียนให้ดี ไม่เคยติด 0,ร,มส เรียนเกรดไม่เคยต่ำกว่า 3.00 แต่มันเหมือนว่าที่ผ่านมา ไร้ค่าไปหมด ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วค่ะ เหนื่อย...