สวัสดีค่ะ เราอยากจะถามถึงวิธีที่มูฟออนได้ จากแฟนเก่า
เราพยายามหลายวิธีแล้วนะคะ แต่ก็ไม่เป็นผลเลย หลายๆคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า มันต้องใช้เวลา แต่ไม่มีใครบอกเลย ว่าต้องใช้เวลาเท่าไหร่ ถึงจะมูฟออนได้ เราไม่ได้อยากลืมเขาหรอก เพราะความจริงแล้ว คนเราไม่สามารถลืมกันได้ เพราะไม่ได้ความจำเสื่อม เราแค่เหนื่อยที่ต้องจมปลักอยู่คนเดียว ทั้งๆที่ชีวิตเขา ต่างก็เริ่มต้นใหม่กับใครไปแล้ว เราแค่รู้สึกเสียดายนิดๆ ที่เขามูฟออนได้เร็วเกินไป แต่เราไม่อะไรกับเขาหรอกค่ะ แค่สงสัยว่า ที่ผ่านมาเคยรักกันจริงๆบ้างรึเปล่า ทำไมถึงทำใจได้เร็วขนาดนั้น ทุกวันนี้เราพยายามทำสิ่งอื่น เพื่อที่จะไม่ต้อง ฟุ้งซ้านกับความคิดตัวเอง แต่พอได้อยู่กับตัวเอง อยู่คนเดียวในเวลากลางคืน เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ไปคิดอะไรกับเรื่องเดิมๆได้ยังไง ทั้งๆที่ทั้งวันก็ยุ่งอยู่แต่กับงาน อาจะเป็นเพราะเราเอง ไม่ได้คุยกับใครเลย ไม่ใช่ไม่เปิดใจนะ แต่เราแค่ไม่อยากคุยกับใครแค่นั้น พออยู่กับตัวเอง ความรู้สึกมันยิ่งแย่ ตอนแรกคิดว่า เดี๋ยวสักพักมันก็หายไปเอง แต่เปล่าเลย นับวันยิ่งเพิ่มความรู้สึกมากขึ้น ไม่งั้นเราคงไม่มาเขียนกระทู้แบบนี้หรอก
สิ่งที่เราทำ เพื่อที่จะได้มูฟออน
เราพยายามคิดบวกเสมอ ก็คือ อาจทำบุญมาร่วมกันแค่นี้ในชาติที่แล้ว ชาตินี้เลยได้เจอกันแค่แปปเดียว ใช้ชีวิตด้วยกันแค่ช่วงเวลานึง พอหมดบุญด้วยกันแล้ว ก็แยกย้ายกันไป หรือคิดว่า ถ้ามันใช่ ยังไงมันก็วนกลับมา อาจจะ2ปีข้างหน้า หรือ7ปีข้างหน้า
หรือเป็นเพราะเรายังรักเขาอยู่ มันเลยทำให้เราไม่ไปไหนซะที ช่วยด้วยค่ะ ตกอยู่ในสภาวะความรู้สึกแบบนี้มันไม่โอเคเลย
รู้สึกเสียดายนะ ตอนรักกันเราเองก็ยังทำดีไม่พอ พอเลิกกันเราอยากจะขอโอกาส แต่ตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว เรารู้สึกเหนื่อยจังเลยค่ะ ไม่ได้ไปพูดหรือบ่น กับใครเลย มันเลยทำให้เรารู้สึกแย่ในทุกๆวัน เพราะไม่มีใครให้ระบายความรู้สึกด้วย เราแค่อยากผ่านพ้นความรู้สึกอะไรแบบนี้ไปเร็วๆจัง คิดมาเสมอว่ายังไง เขาเองก็ไม่ใช่คนสุดท้ายของชีวิต แต่ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้เขาเป็นคนสุดท้ายที่เราจะรักเขา เพิ่งอายุแค่นี้เองยังไงก็ต้องเจอผู้คนอื่นมากมายอยู่แล้ว
พอกลับไปคิด มันก็จริงแหละ ยังต้องเจอคนอีกมากมาย หยุดเสียใจ แล้วเดินหน้าต่อเถอะ รอไปก็ไม่ได้อะไรจริงมั้ยคะ เราน่ะเก่งมากเลยนะ ที่แนะนำคนอื่นได้ดีเสมอ แต่พอเจอกับตัวเอง ทางตันเหมือนกัน ไปไหนไม่ได้เลย ติดอยู่ในผะวงของความรู้สึกอะไรก็ไม่รู้ เราแค่อยากบ่นเฉยๆในความรู้สึกแบบนี้ อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน ไม่รู้จะเศร้า หรือเหงา หรือเสียใจ เป็นหม่นๆยังไงไม่รู้ แต่ถ้าใครมีวิธีที่ทำแล้ว รู้สึกมูฟออนได้ คอมเมนต์บอกกันได้นะคะ หรือจะเเชร์ความรู้สึกของตัวเองในนี้ก็ได้
ทำยังไง ถึงจะมูฟออน ออกจากความสัมพันธ์ที่เลิกลากันไปแล้ว ได้คะ
เราพยายามหลายวิธีแล้วนะคะ แต่ก็ไม่เป็นผลเลย หลายๆคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า มันต้องใช้เวลา แต่ไม่มีใครบอกเลย ว่าต้องใช้เวลาเท่าไหร่ ถึงจะมูฟออนได้ เราไม่ได้อยากลืมเขาหรอก เพราะความจริงแล้ว คนเราไม่สามารถลืมกันได้ เพราะไม่ได้ความจำเสื่อม เราแค่เหนื่อยที่ต้องจมปลักอยู่คนเดียว ทั้งๆที่ชีวิตเขา ต่างก็เริ่มต้นใหม่กับใครไปแล้ว เราแค่รู้สึกเสียดายนิดๆ ที่เขามูฟออนได้เร็วเกินไป แต่เราไม่อะไรกับเขาหรอกค่ะ แค่สงสัยว่า ที่ผ่านมาเคยรักกันจริงๆบ้างรึเปล่า ทำไมถึงทำใจได้เร็วขนาดนั้น ทุกวันนี้เราพยายามทำสิ่งอื่น เพื่อที่จะไม่ต้อง ฟุ้งซ้านกับความคิดตัวเอง แต่พอได้อยู่กับตัวเอง อยู่คนเดียวในเวลากลางคืน เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ไปคิดอะไรกับเรื่องเดิมๆได้ยังไง ทั้งๆที่ทั้งวันก็ยุ่งอยู่แต่กับงาน อาจะเป็นเพราะเราเอง ไม่ได้คุยกับใครเลย ไม่ใช่ไม่เปิดใจนะ แต่เราแค่ไม่อยากคุยกับใครแค่นั้น พออยู่กับตัวเอง ความรู้สึกมันยิ่งแย่ ตอนแรกคิดว่า เดี๋ยวสักพักมันก็หายไปเอง แต่เปล่าเลย นับวันยิ่งเพิ่มความรู้สึกมากขึ้น ไม่งั้นเราคงไม่มาเขียนกระทู้แบบนี้หรอก
สิ่งที่เราทำ เพื่อที่จะได้มูฟออน
เราพยายามคิดบวกเสมอ ก็คือ อาจทำบุญมาร่วมกันแค่นี้ในชาติที่แล้ว ชาตินี้เลยได้เจอกันแค่แปปเดียว ใช้ชีวิตด้วยกันแค่ช่วงเวลานึง พอหมดบุญด้วยกันแล้ว ก็แยกย้ายกันไป หรือคิดว่า ถ้ามันใช่ ยังไงมันก็วนกลับมา อาจจะ2ปีข้างหน้า หรือ7ปีข้างหน้า
หรือเป็นเพราะเรายังรักเขาอยู่ มันเลยทำให้เราไม่ไปไหนซะที ช่วยด้วยค่ะ ตกอยู่ในสภาวะความรู้สึกแบบนี้มันไม่โอเคเลย
รู้สึกเสียดายนะ ตอนรักกันเราเองก็ยังทำดีไม่พอ พอเลิกกันเราอยากจะขอโอกาส แต่ตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว เรารู้สึกเหนื่อยจังเลยค่ะ ไม่ได้ไปพูดหรือบ่น กับใครเลย มันเลยทำให้เรารู้สึกแย่ในทุกๆวัน เพราะไม่มีใครให้ระบายความรู้สึกด้วย เราแค่อยากผ่านพ้นความรู้สึกอะไรแบบนี้ไปเร็วๆจัง คิดมาเสมอว่ายังไง เขาเองก็ไม่ใช่คนสุดท้ายของชีวิต แต่ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้เขาเป็นคนสุดท้ายที่เราจะรักเขา เพิ่งอายุแค่นี้เองยังไงก็ต้องเจอผู้คนอื่นมากมายอยู่แล้ว
พอกลับไปคิด มันก็จริงแหละ ยังต้องเจอคนอีกมากมาย หยุดเสียใจ แล้วเดินหน้าต่อเถอะ รอไปก็ไม่ได้อะไรจริงมั้ยคะ เราน่ะเก่งมากเลยนะ ที่แนะนำคนอื่นได้ดีเสมอ แต่พอเจอกับตัวเอง ทางตันเหมือนกัน ไปไหนไม่ได้เลย ติดอยู่ในผะวงของความรู้สึกอะไรก็ไม่รู้ เราแค่อยากบ่นเฉยๆในความรู้สึกแบบนี้ อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน ไม่รู้จะเศร้า หรือเหงา หรือเสียใจ เป็นหม่นๆยังไงไม่รู้ แต่ถ้าใครมีวิธีที่ทำแล้ว รู้สึกมูฟออนได้ คอมเมนต์บอกกันได้นะคะ หรือจะเเชร์ความรู้สึกของตัวเองในนี้ก็ได้