มีวิธีคิดยังไงให้สบายใจ กับการ"กลัวตกงาน"ในช่วงโควิดได้บ้างคะ

น้าที่สนิทกับเราเครียดมากๆเลยค่ะ สงสารแกมาก

เกริ่นนะคะ

-น้าเป็นมนุษย์เงินเดือนทั่วไป ธรรมดาๆเลย ไม่ได้เป็นตัวเก่งตัวเต็ง อายุ 38+ แล้ว
-ไม่ได้มีอาชีพเสริม  หรือกองทุน บลาๆ
-มีเงินเก็บไม่มาก ก้อนเล็กๆ
-เงินเดือนที่นี่สูงพอสมควร
-บ.เหมือนจะมีแพลนเอาพนง.ออก คงจากโควิดเนี่ยแหล่ะ
-และน้าคิดว่าเป็นตัวเองแน่นอน (คือบ.ยังไม่ประกาศทางการนะ แต่น้าคิดว่าถ้าเอาออกก็ไม่พ้นน้า คงจากลางสังหรณ์ บรรยากาศที่ทำงาน หรืออะไรหลายๆอย่างที่ได้รับจากที่ทำงานแหล่ะมั้ง เลยทำให้น้าคิดแบบนี้)

-น้ามองงานที่ใหม่ไว้แล้ว ได้คอนเนคจากคนรู้จัก แต่เงินเดือนน้อยมาก เหมือนมาเริ่มนับ1 ใหม่

-น้ายึดติดเงินเดือนที่เก่ามาก เพราะน้าแพลนจะซื้อคอนโด นั่งคำนวนเงินเดือนที่จะเก็บให้เราฟัง ว่าเนี่ยปีหน้าช่วงเดือนนี้ๆ จะมีเงินเท่านี้ไปดาวน์คอนโดได้ (คือน้าอยากได้มานานมากๆ) ถ้าตกงานความฝันคือพังลงแน่นอน

ตอนนี้น้าเลยเครียดมากค่ะ คือนั่งเพ้อว่า เนี่ยบ.ทำไมคิดจะเอาออก ตั้งใจทำงานมาตั้งหลายปี ทำไมใจร้าย ละก็นั่งบ่นเรื่องคอนโดว่าชาตินี้จะได้ไหม บลาๆๆๆ
ละก็วิตกว่าวันนี้จะโดนออกไหม เอ๊ะ หรือพรุ่งนี้ อยู่แบบนี้อ่ะค่ะ วนไปวนมาอ่ะค่ะ

คือก็บอกน้าไปแล้วนะว่าตอนนี้ทำอะไรมากไม่ได้ ได้แต่ทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ถึงจะเดือนสุดท้ายก็ทำดีไว้ก่อน ก็เหมือนน้าจะดีขึ้น แต่อีกแปบก็เหมือนเดิมหรือบางทีแย่กว่าเดิมเวลาพูดแนวนี้ คือน้าจะตอบแบบ
อืมม คงได้เงินแบบนี้เดือนสุดท้าย คงไม่มีที่ไหนอีกละ จะพยายามทำดีประคองถึงไม่รู้ว่าจะมีผลบ้างไหมก็เถอะ อารมณ์แนวๆนี้อ่ะ แบบดูท้อ สิ้นหวังมาก คงผิดหวังเรื่องจะไม่ได้คอนโดที่น้าอยากได้ด้วยมั้ง หรือมีอะไรที่น้าแพลนจะซื้อที่สำคัญๆรึเปล่าเราก็ไม่แน่ใจ แต่กลัวคิดสั้นมาก

จะมีวิธีคิดแบบไหนให้หายเครียดบ้างไหมคะ