ใครชนะ ...................................................... โดย ตระกองขวัญ

0 วิกาลคล้อยน้ำค้างพรายพร่างเม็ด ดั่งแก้วเก็จลอยผืนในคืนเปลี่ยว สรวงย่อมมืดหม่นครัน .. เพราะจันทร์เรียว เมื่อส่วนเสี้ยวใจนี้ .. สุดลี้ลา 0 คะนึงเพียงรูปสอางไม่ว่างเว้น เมื่อเลือนเร้นร่องรอย .. ก็-คอยห

0 เสียงไก่ขันแว่วฝ่าอุษาสมัย บอกจันทร์ให้งำรอยแล้วถอยหลบ เพื่อเปิดฟ้าแรกวันให้ครันครบ การบรรจบรูปธรรมแสนอำพน 0 ลมหนาวพลิ้วผ่านอยู่แต่ตรู่สาง หมอกก็คลี่ม่านพรางทั่วทางถนน หนาวเนื้อตัว, หนาวในหัวใจคน นั

0 แสงสูรย์ค่อยพรายพร่างลงกลางที่ คล้ายรอรับราศีและทีท่า เพื่อจะเหลื่อมเหลี่ยมประกายต่อสายตา ก่อนสบสืบเสน่หาจากตาชาย 0 เห็นงามคุกคามฝ่า .. แววตาสบ ย่อมบรรจบลุกลามเป็นความหมาย ถวิลแต่คุณค่าอันพร่าพราย ท

08.48 น. ๏ คน-จันท์รัย ใจ-รันทด-วันนี้ จ้อ-ที่ยิน ถิ่น-ยียวน-นี่ซึ้ง สุด-ทนไหว ไทย-วนเวียน-จนอึ้ง ทน-ทุกข์ขึ้ง ทึ่ง-คุกเข่า-จุกแล ๚ะ๛ 08.55 น. ๏ คน-ย่อมคู้ อยู่ค้อม ....... กายกราบ เจ้านา จน-ภาพไหว

@ เดียวดายกลางสายลมชมจันทร์ดาว ๒ ท่องพารา คราค่ำ ย่ำราตรีดวงฤดี สลักรอย คอยเพียงเขายินสำเนียง เสียงเพลง บรรเลงเบารู้สึกเหงา เร้ารุก ปลุกห้วงวิญญ์ จึงประพันธ์ กลอนไว้ ให้สดับประจักษ์รับ รอยซึ้ง ตรึงถวิ