สวัสดีครับ ผมพึ่งเลิกกับแฟนครับ พอมีวิธีทำใจอย่างไรบ้างหรอครับ ผมควรทำไงดีครับ ผมรู้สึกหัวใจแตกสลายมาก มันจุก มันชา ผมคิดถึงเขามาก มากจนรู้สึกเหมือนใจจะขาด พอมีทางใดที่ทำให้ผมเข้มแข็งได้บ้างไหมครับ ผมคิดถึงเรื่องราวของเขาวกวน เรื่องเดิมๆ ทั้งวัน ไม่มีกระจิดกระใจจะทำอะไร ทั้งที่เขาก็ทำผมเสียใจ เจ็บปวดมาโดยตลอด แต่ผมก็ยังรัก ยังจำสิ่งดีๆของเขา ผมอยากว่าผมทรมานมากเลยครับ เขาเหมือนโลกของผม เจ็บปวดสุดๆ
เราจบกันไม่ค่อยดีเท่าไรเลยครับ ผมยังรักเขาสุดหัวใจ แต่ผมตัดสินใจเดินออกมา เพราะ ช่วงหลังเขาไม่มีเวลาให้ผมเลย เขามองไม่แคร์ผม ไม่ใส่ใจผมเลย ไปไหนทำอะไรไม่บอกผมเลย หายไป 3 4 5 วัน โทรไปไม่รับ แชทไปไม่อ่าน ไม่ตอบ ตอนเขาหายไป 2 วัน ผมโทรไป 100 สาย เขากลับมาบ่นผมโทรมาทำมากมาย ทั้งที่ผมเป็นห่วงเขามาก เขาหายไปไม่บอกผมเลย แต่เขากลับบอกผมว่า มันเหมือนน่าดีใจนะ แต่มันน่ารำคาญ หงุดหงิด ผมพยายามจะพูดจะคุย แก้ไขปัญหาเพื่อให้ความสัมพันธ์มันไปได้ในทุกๆเวลาผมกับเขาไม่เข้าใจกันหรือทะเลาะกัน ผมพยายามทุกอย่าง ยอมเขาทุกอย่าง มากลางวันเขากลับมาเขาโทรหาผม พยายามพยายามถามเขาเป็นอะไร เขาบอกเขาเครียดเรื่องงาน เขาไม่อยากคุยกับใคร ผมรู้ผมช่วยเขาไม่ได้ ผมพยายามให้กำลัใจเขา และพยายามถามคุยกันแก้ปัญหาว่าเราสองคนจะทำยังไงดี พักหลังเขาหายไปผมคิดถึงนะ เป้นห่วง คนเป้นแฟนก็อยากแชร์ สารทุกข์ สุขดิบแลกเปลี่ยนชีวิตประจำวันบ้าง พยายามหาช่องว่าง หรือถ้าไม่ว่างส่งข้อความมาบอกกันก็ได้ พยายามและพยายาม แต่เขาบอกว่าผมคิดเยอะ เรื่องเยอะ เก็บเรื่องแค่นี้มากคิด จนเขาโมโหพูดๆไม่ดีกับผมอย่างนั้นอย่างนี้
จนสุดท้ายประโยคสุดท้ายก่อนเขาตัดสายผมไป เขาบอกว่า
ผม คือ คนทำลายชีวิตเขาพัง เป็นสิ่งแย่ในชีวิตของเขา แม่งง เลิกเถอะวะ เยอะ
ผมได้ยินคำนี้ ผมอึ้ง ช๊อค ผมน้ำตาไหล ได้ถามว่าถามผิดอะไร ผมทำทุกอย่างเพื่อเขา ใส่ใจ ดูแล เป้นห่วงเขา ผมไม่รู้ผมทำถูกไหม แต่ผมโดนเขาทำร้ายความรู้สึกแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วน แต่ผมก็อภัย แต่ครั้งนี้เจอคำนี้ไป ผมคือสิ่งที่แย่ ผมจึงจำใจเลิก ทำตามที่เขาพูด ทั้งที่ผมรักเขามาก และผมไม่รู้ผมทำถูกไหม ผมตัดการติดต่อทุกอย่าง มีผมของขวัญที่ผมทำเองกับมือจะให้เขา ในวันครบรอบ วันที่ 1 พค เดือนหน้า ตั้งใจ หลังโควิด ทางเดินได้ ผมจะไปหาเขา เพราะเราไม่ได้เจอกันมา 5 เดือน ในอนาคตของผมมีเขาเต็มไปหมด แต่เหมือนมันต้อจบลง ผมเสียใจมาก ทำใจไม่ได้จริงๆ ผมคิดถึงกอดเขา คิดถึงเขาที่เขาเคยดีกว่านี้
ผมขอกำลังใจหน่อยนะครับ
เราจบกันไม่ค่อยดีเท่าไรเลยครับ ผมยังรักเขาสุดหัวใจ แต่ผมตัดสินใจเดินออกมา เพราะ ช่วงหลังเขาไม่มีเวลาให้ผมเลย เขามองไม่แคร์ผม ไม่ใส่ใจผมเลย ไปไหนทำอะไรไม่บอกผมเลย หายไป 3 4 5 วัน โทรไปไม่รับ แชทไปไม่อ่าน ไม่ตอบ ตอนเขาหายไป 2 วัน ผมโทรไป 100 สาย เขากลับมาบ่นผมโทรมาทำมากมาย ทั้งที่ผมเป็นห่วงเขามาก เขาหายไปไม่บอกผมเลย แต่เขากลับบอกผมว่า มันเหมือนน่าดีใจนะ แต่มันน่ารำคาญ หงุดหงิด ผมพยายามจะพูดจะคุย แก้ไขปัญหาเพื่อให้ความสัมพันธ์มันไปได้ในทุกๆเวลาผมกับเขาไม่เข้าใจกันหรือทะเลาะกัน ผมพยายามทุกอย่าง ยอมเขาทุกอย่าง มากลางวันเขากลับมาเขาโทรหาผม พยายามพยายามถามเขาเป็นอะไร เขาบอกเขาเครียดเรื่องงาน เขาไม่อยากคุยกับใคร ผมรู้ผมช่วยเขาไม่ได้ ผมพยายามให้กำลัใจเขา และพยายามถามคุยกันแก้ปัญหาว่าเราสองคนจะทำยังไงดี พักหลังเขาหายไปผมคิดถึงนะ เป้นห่วง คนเป้นแฟนก็อยากแชร์ สารทุกข์ สุขดิบแลกเปลี่ยนชีวิตประจำวันบ้าง พยายามหาช่องว่าง หรือถ้าไม่ว่างส่งข้อความมาบอกกันก็ได้ พยายามและพยายาม แต่เขาบอกว่าผมคิดเยอะ เรื่องเยอะ เก็บเรื่องแค่นี้มากคิด จนเขาโมโหพูดๆไม่ดีกับผมอย่างนั้นอย่างนี้
จนสุดท้ายประโยคสุดท้ายก่อนเขาตัดสายผมไป เขาบอกว่า ผม คือ คนทำลายชีวิตเขาพัง เป็นสิ่งแย่ในชีวิตของเขา แม่งง เลิกเถอะวะ เยอะ
ผมได้ยินคำนี้ ผมอึ้ง ช๊อค ผมน้ำตาไหล ได้ถามว่าถามผิดอะไร ผมทำทุกอย่างเพื่อเขา ใส่ใจ ดูแล เป้นห่วงเขา ผมไม่รู้ผมทำถูกไหม แต่ผมโดนเขาทำร้ายความรู้สึกแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วน แต่ผมก็อภัย แต่ครั้งนี้เจอคำนี้ไป ผมคือสิ่งที่แย่ ผมจึงจำใจเลิก ทำตามที่เขาพูด ทั้งที่ผมรักเขามาก และผมไม่รู้ผมทำถูกไหม ผมตัดการติดต่อทุกอย่าง มีผมของขวัญที่ผมทำเองกับมือจะให้เขา ในวันครบรอบ วันที่ 1 พค เดือนหน้า ตั้งใจ หลังโควิด ทางเดินได้ ผมจะไปหาเขา เพราะเราไม่ได้เจอกันมา 5 เดือน ในอนาคตของผมมีเขาเต็มไปหมด แต่เหมือนมันต้อจบลง ผมเสียใจมาก ทำใจไม่ได้จริงๆ ผมคิดถึงกอดเขา คิดถึงเขาที่เขาเคยดีกว่านี้