เจอคนที่ยุ่งวุ่นวายกับเราไม่เลิกทำไงดี

คืองี้นะเริ่มเรื่องเลย คือตอนที่เราอยู่ม.ปลายอ่ะ เราเข้าวัดบ่อยมากแม่เราชอบชอบปลุก เราก็ไปคนเดียว ไปทุกวันพระเลย แล้วเหมือนจะมีพระอยู่รูปนึงชอบมองมาที่เราแปลกๆ เราก็ไม่ได้ถือสาอะไร คนมันเยอะเขาอ่านจะมองไปเรื่อย แต่พอวันนึงก็มีคนแอดเฟซบุ้คเรามา พอเราเข้าไปส่องดูปรากฎว่าเป็นพระรูปนั้น แต่เราไม่ได้รับ ไม่รู้ว่าไปได้เฟซบุ้คเรามาได้ไง สักพักนึงนางก็ทักมา เรียกชื่อเราอีก นางก็เริ่มบทสนทนาเลย "รับแอดพี่หน่อยได้ไหม พี่เป็นติ่งเกาหลีเหมือนน้องนะ มีอะไรจะได้คุยกับเผื่อพี่ไม่รู้จะได้ถามน้องไง" เราก็ตอบไปว่า "อ่อค่ะ" เสร็จแล้วเราก็รับแอด แต่นางยังเป็นพระอยู่นะยังไม่ศึก ตั้งแต่วันนั้นนางก็ทักมาหาเราตลอด มาถามเกี่ยวกับศิลปินเกาหลี เราก็ตอบนางไป ไม่ได้คิดอะไร ได้ประมาณเดือนนึงนางก็ศึก แล้วทักมาบอกว่า "พี่ศึกแล้วนะ" เราก็ตอบแค่ว่า "ค่ะ" แล้วที่พีคสุด คือนางเป็นญาติห่างๆเรา ตอนที่ยายเราเสีย นางก็มา แล้วเข้าไปในบ้านเรา แต่นางไม่คุยกับเราต่อหน้าเลย ด้วยความที่เราเป็นติ่งเลยแปะสติกเกอร์โอปป้าในบ้านเต็มไปหมด พอนางเข้าไปไหว้ศพแล้วนางเห็น นางก็ทักมาบอกว่า "พี่เห็นสติกเกอร์ในบ้านเราเต็มไปหมดเลยพี่อยากได้อ่ะ พี่ขอนะ พี่จะแกะเอาเลย" เราก็อึ้งกับข้อความนั้นสักพักเลยตอบไปว่า "ห้ะ อะไรนะ" แล้วนางก็แกะเอาไปจริงๆแผ่นนึง หลังจากนั้นนางก็ไปทำงานที่ ตจว. เราก็เล่นกับนางปกติคุยแค่เรื่องเกาหลี แต่เราสังเกตุอยู่ว่ามันเริ่มไม่ปกติและ เหมือนนางจะคิดอะไรกับเรา แต่เราไม่ได้คิดอะไรเลย วันนึงนางทักมาบอกชอบเรา เราก็บอกไปตรงๆเลย ว่าเราไม่ได้ชอบพี่เขา ที่คุยกับเห็นว่าเป็นติ่งเหมือนกัน แต่ก็เหมือนนางจะเข้าใจนะ แต่ไม่หลังจากนั้นนางก็เริ่มมาวุ่นวายและ นางทักมาขอเลขบัญชีเราบอกว่าจะฝากสั่งของพวกอัลบั้มงี้หน่อย เราก็บอกทำไมพี่ไม่สั่งเอง นางก็บอกว่าไม่กล้า ให้เราสั่งให้หน่อย เราก็ให้เลขไป เสร็จนางก็โอนเงินมาเลย 2,000 เราก็ถามว่า "พี่ยังไม่รู้เลยว่าสินค้าราคาเท่าไหร่ทำไมโอนมา?" นางก็ตอบมาว่า "ไม่ๆอันนี้พี่ให้ของขวัญวันจบม.6ของน้อง" เราก็บอกว่าไม่เอา แล้วเราก็โอนให้คืน เราบอกไปว่า "พี่อย่าทำแบบนี้ หนูเคยบอกไปแล้วนะ" แล้วเราก็ไม่ตอบแชทนางอีกเลย หลังจากนั้นเราปิดเทอมก่อนขึ้นมหาลัย ประมาณ4เดือนกว่า ไม่อยากอยู่ว่างเลยไปทำงานที่ กทม.นางก็ไม่ติดต่อมาตลอดที่เราทำงานอยู่ที่นั่น 4เดือนกว่า พอเราลาออกจากงานกลับมาเรียน เพราะจะเปิดเทอมแล้ว นางก็ทักมารัวๆ ประมาณว่า คุยกับพี่หน่อย แค่เรื่องเกาหลีก็พอ เราก็ไม่ตอบ แล้วนางก็เริ่มออกอาการไม่ค่อยดีและ นางทักมาเรื่อยๆ"เดี๋ยวพี่จะซื้อโทรศัพท์vivo รุ่นล่าสุดให้นะ เดี๋ยวจะเอาไปให้ที่บ้าน พี่อยากเจอหน้าน้องด้วย" เราก็บอกว่าไม่เอา นางก็ตื้อ สักพักนางก็เปลี่ยนเรื่อง วถามเราว่ามีโปสเตอร์ไอดอลหญิงไหม เดี๋ยวไปเอาที่บ้าน เราก็บอกว่า ไม่มี จะมาขอทำไม ทำไมไม่ซื้อเอง นางก็บอก อยากได้ของเราอ่ะ เราเลยถามว่า"ถ้าพี่ได้ของจากหนู พี่จะเอาไปทำอะไร" นางก็ตอบประมานว่าเอาไปไว้ช่วยตัวเอง ลำพังดูแค่รูปเรามันไม่สุด ตั้งแต่ตอนนั้นเราก็เนิ่มไม่โอเคเราบล็อคเลย แล้วนางก็แอดมาเรื่อยๆ สมัครเฟสใหม่แอดมา ส่งข้อความมา มาเม้นในรูปที่เราอัพลงแบบรัวๆ เฟสที่เราบล็อคนางอ่ะ ประมาณเกือบ20กว่าเฟสได้มั้ง คือช่วงนั้นอยู่ปี1ด้วย เครียดมาก แจ้งตำรวจก็ไม่ทำอะไรเลย เงียบไปเลย มีอยู่ข้อความนึงที่นางส่งมา ทำให้เราคิดว่านางน่าจะเป็นโรคจิตที่เรียกว่าจิตแบบคิดไปเองว่าคนที่เราชอบก็ชอบเราเหมือนกันเพราะเราเคยไปหาดูหลังจากที่นางส่งข้อความนั้นมาว่า "พี่ขอโทษที่เข้าไปยุ่งวุ่นวายในชีวิตน้อง จะให้พี่ลืมได้ง่ายๆไดยังไง ก็เราเคยมีความสัมพันกัน เราเคยมีความสุขด้วยกัน เราเคยรักกัน" ประโยคนี้ทำให้เราอึ้งมาก ถึงต้องเสิชหาในกูเกิลเลย ว่ามีโรคแบบนี้ไหม สรุปคือมีด้วย และต้องรักษา แต่ก็ยังดีที่นางทำงานอยู่ ตจว.แต่พอเราขึ้นปี2เท่านั้นแหละ...นางสมัครเฟสใหม่ทักมาหาเราบอกเราว่า นางลาออกจากที่ทำงานเก่าแล้ว ตอนนี้มาทำงานอยู่ใกล้ๆเราแล้ว ก็คือนางกลับมาทำงานในจังหวัดที่เราเรียนก็คือจว. บ้านเกิดนั่นแหละ เราเริ่มกลัวและที่นี้ เราก็ได้แต่บอกเพื่อนคนรอบข้าง แล้วก็แม่ เพื่อนเราที่เป็นเพื่อนกับเฟซหลักนางแคปรูปส่งมาให้ดูตลอด ที่ๆนางไปคือที่ๆเราเคยไป นางไปวิ่งที่สวนลมทุกเย็น ที่ๆเราเคยไปวิ่ง เราเลยเปลี่ยนเป็นวิ่งในสนามที่มอ นางก็ไปวิ่งในสนามที่มอ เราติดซีรีส์ในแอป viu แล้วเราก็แชร์บ่อยๆ นางก็สมัครแล้วแชร์ซีรีส์ในเฟสแบบรัวๆ เราเลยเลิกดู ที่นี้เราติดเน็ตฟลิกบ้าง แล้วเราก็แชร์หนังน่าดูปกติ นางก็เลิกแชร์หนังใน viu แล้วมาแชร์ของเน็ตฟลิกแทนแบบรัวๆ จนล่าสุด ปิดเทอม นางก็ยังตามไม่เลิกรู้ว่าเราปิดเทอมอยู่บ้าน นางขี่รถผ่านหน้าบ้านเราเกือบทุกวันทั้งที่ถนนสายตรงก็มีไม่จำเป็นต้องอ้อม ทุกครั้งที่ขี่ผ่านนางก็จะจ้องแบบหน้ากลัวทั้งๆที่แม่เราก็อยู่ด้วย ล่าสุดเลย คนขายกับข้าวผช.แกแก่แล้ว แกเข้ามานั่งคุยเล่นในบ้านเราปกติ พอนางขี่ผ่านนางก็จ้องตาคนขายกับข้าว อย่างกับจะกินเลือด แม่เรานี่กลัวเลย พ่อก็ไม่อยู่ด้วยไปทำงาน คืออะไรอ้ะ ควรทำยังไง แจ้งหน่วยงานไหนได้บ้างนอกจากตำรวจอ่ะ รอให้นางลงมือก่อนหรอ ก็รู้ว่านางยังไม่ได้ทำอะไร แต่ตอนนี้คือกลัวไง ถ้าเปิดเทอมขึ้นมาเราจะอยู่อย่างระแวงไหมอ่ะ