ช่วยด้วยค่ะ เรารู้สึกเหมือนแบกทุกอย่างไว้คนเดียว ไม่มีที่ให้ระบายเลย เครียดมาก

รู้สึกเหมือนตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าหน่อยๆ แต่เราไม่อยากเป็นเลยค่ะ เราไม่เคยเล่าเรื่องตัวเองให้ใครฟังเลย และดูเหมือนจะไม่มีใครอยากรับฟังเราด้วย เราเหนื่อยมากๆเลยกับทุกเรื่อง เราไม่ชอบที่ตัวเองเป็นอยู่มากๆ บางทีเราก็โกรธโดยไม่มีสาเหตุ เวลาโกรธมากๆกลับไม่อยากเถียง ไม่อยากอธิบายอะไรทั้งนั้น เราจะเก็บเงียบ แล้วก็มานั่งร้องไห้เงียบๆอยู่คนเดียว เราทะเลาะกับพี่มา2เดือนแล้วด้วย เวลาเจอหน้ากันเราจะไม่พูดแล้วก็จะไม่นั่งร่วมโต๊ะด้วย วันนี้เราโดนพี่ว่าanimal แค่คำนั้นคำเดียวเลยค่ะ เราวิ่งไปร้องไห้ในห้องน้ำเลยค่ะ รู้สึกเหมือนตัวเองประสาท-มากๆ เวลาเพื่อนไม่สนใจเรายิ่งน้อยใจและไม่พูดกับเพื่อนไปเลย จนเรารู้สึกว่าเพื่อนเราก็คงไม่เข้าใจเราและเบื่อเรามากๆเหมือนกัน อีกอย่างคือประจำเดือนเรามาไม่ปกติเราคิดว่าน่าจะเกิดจากความเครียด สิ่งที่เราชอบกินหรือชอบทำเวลาว่างๆเรากลับไม่อยากกินแล้ว ไม่มีอารมณ์ แล้วก็เรานอนดึก และนอนเยอะมากแต่ยังรู้สึกเหมือนนอนไม่พอ ช่วงนี้เราหน้ามืดตลอดเลย รู้สึกเพลียอยากนอนตลอดเวลาเลยค่ะ เราอยากพบจิตแพทย์ อยากพูดอะไรให้ใครซักคนฟังมากๆเพราะมันอึดอัดจริงๆ แต่ไม่อยากให้พ่อแม่รู้ เราไม่รู้ว่าตัวเองเกิดมาทำไม มีความคิดอยากจะหายไปบ่อยๆ แต่ไม่อยากตาย เราอยากโตแล้วใช้ชีวิตที่มีความสุขกว่านี้ เราจะทำยังไงดีคะ เรารู้สึกแย่มากๆค่ะ😭