รู้สึกว่าเป็นภาระเเม่ เป็นคนที่ครอบครัวไม่ชอบ

หนูอายุ17 จะขึ้นม.6ปีหน้า หนูรู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระเเม่ รู้สึกว่าไม่มีใครต้องการ นับวันยิ่งเหงา ยิ่งโดดเดี่ยว หนูชอบอยู่บนห้องเงียบๆคนเดียว ช่วงเวลาที่หลับมันเป็นความรู้สึกที่ไม่อยากตื่นมาเจอเรื่องเเย่ๆ คนเเย่ๆ ทุกวันหนูตื่นมา หนูต้องหาข้าวกินเองตลอด น้อยครั้งที่จะมีคนเรียกทานข้าว หนูอยู่กับตายาย ละก็น้องค่ะ ส่วนเเม่อยุ่กับพ่อใหม่เเละก็มีน้องคนนึง หนูเป็นลูกติด
 ตอนม.4 หนูฝันว่าอยากเป็นหมอช่วงนั้นมุ่งมั่นมาก กลับบ้านมาอ่านหนังสือทบทวนทุกวัน หนูนั่งอ่านตั้งเเต่เลิกเรียนยาวยัน3-4ทุ่มถึงอาบน้ำ เวลาที่พวกเค้าเหนื่อยจากการทำงาน พวกเค้ามาพาลที่หนู เวลาโมโหจากสิ่งอื่นเค้าจะพาลด่าหนูตลอด เเละเค้าดูถูกความฝันหนูทุกวัน " หน้าเเบบนี้หรอจะเป็นหมอ คนอย่างไม่มีวันหรอก " โดนเเบบนี้เกือบทุกวันค่ะ จนหนูล้มเลิกความฝัน 
ไม่ใช่เเค่เรื่องเดียวเวลาเค้าทนไม่ไหว เค้าทำร้ายหนูค่ะ ตาเป็นคนอารมณ์ร้ายอยู่เเล้วหลายครั้งที่เค้าตีหนู เตะ ตบเเถวๆกกหู มีครั้งนึงเเม่รู้เรื่องเลยโทรบอกเค้าว่า " ถ้าไม่อยากเลี้ยงขนาดนี้จะเอาไปเลี้ยงเอง " ตอนนั้นยายอยู่ด้วยค่ะ
 ยายคุยกับเเม่เเละบอกเเม่ว่าหนูไม่ได้ผิด หนูไม่ได้โยนของใส่ก่อน
 เเต่ตาที่โยนของใส่เเละทำร้ายหนู  หลังจากนั้นหนูไม่ได้อยู่บ้านค่ะ หนูโทรให้พี่ข้างบ้านที่สนิทมารับ  

มีหลายเรื่องที่หนูรู้สึกว่าหนูเป็นคนที่ไม่มีใครต้องการ หนูร้องไห้ตั้งเเต่เมื่อวานเพราะทะเลาะกับยาย เเล้ววันนี้หนูก็ทะเลาะกับเเม่ 
เพราะหนูขอตัง หนูไม่มีตังเเล้ว 
เดือนนี้เเม่โอนมาให้หนู200 ...
(ลืมบอกว่า หนูไม่ได้ขอตังตายายนะคะ ขอไปเค้าก็ไม่ให้ มีเเต่น้องชายที่ขอเเล้วเค้าให้)
เเม่บอกว่า ไม่ได้ไปโรงเรียน ไม่ต้องใช้ มีอะไรก็กินไป พูดประมาณว่าหนูเป็นภาระ ... เเล้วที่บ้านก็เเทบจะไม่มีอะไรให้กินเลย เวลากินข้าวพวกเค้าไม่เคยเรียกหนู 
วันนี้หนูกินไมโลไปเเล้วสองซองเพราะไม่มีอะไรกินเลย 
(ไมโลที่ซื้ออันนี้เเม่ซื้อมาตุนไว้นานเเล้วค่ะ) 
ตอนนี้ในหัวหนู วนเเต่คำถามเดิมๆ
" หนูควรมีชีวิตต่อมั้ย  ถ้าไม่มีหนูคงทนจะเเฮปปี้มั้ย คงลดภาระได้เยอะ " หนูไม่รู้ว่าหนูเป็นอะไร หนูไม่อยากรับรู้ หนูอยากอยู่เงียบๆคนเดียว