สวัสดีค่ะ พี่ๆชาวพันทิป นี่เป็นการตั้งกระทู้ครั้งเเรกค่ะ ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ
จขกท.เรียนปริญญาตรีอยู่ที่ต่างประเทศค่ะ ขอพ่อแม่มาเพราะฝันอยากเป็นนักวิจัย และอยากได้รับผิดชอบชีวิตตัวเองค่ะ
อยู่มาได้ปีกว่าๆแล้ว ไม่เคยร้องไห้คิดถึงบ้านหรืออยากกลับบ้าน แต่หลายครั้งก็รู้สึกเหมือนตัวคนเดียวแปลกๆค่ะ ไม่ค่อยมีอารมณ์ทำอะไรเลยค่ะ บางครั้งคิดว่าอาจเพราะเหงา ก็เลยคุยกับพ่อแม่หรือเพื่อนเป็น3-4 ชม. แต่วางสายก็รู้สึกเหมือนเดิมค่ะ
ตอนอยู่ไทย จขกท.ไม่เคยถูกให้ทำงานบ้าน เลยทำไม่เป็น ตอนนี้ต้องทำอาหารประหยัดเงิน รู้สึกลำบากมากค่ะ ปกติก็ซื้อกิน เเต่ช่วงโควิดนี่ก็กลัวจนต้องมาหัดทำเอง เรียนหนังสือก็ไม่ค่อยทัน
ไม่มีใครอยู่ด้วยก็รู้สึกเฉื่อยแปลกๆนะคะเหมือนเราจะนั่งๆนอนๆไม่ทำงาน ไม่กินข้าว หิวก็ต้มมาม่า ก็ไม่มีใครสน พอไม่ช่วยตัวเอง ผลเสียก็แค่เกิดกับตัวค่ะ
รู้สึกว่าความฝันในการเรียนได้เกียรตินิยม ได้ไปทำวิจัยความรู้ใหม่ๆนี่ห่างไกลไปทุกทีเพราะความโดดเดี่ยวเเละเฉื่อยชานี้ทำให้ไม่มีเเรงผลักดันในการตั้งใจเรียนเท่าที่ควร
จขกท.มักจะหาทางออกจากความทุกข์ด้วยการเล่นเน็ต ตอนนี้เข้าข่ายเกือบทุกข้อของอาการติดเน็ตเลยค่ะ หิวก็เล่นเน็ต เหงาก็เล่นเน็ต เครียดก็เล่นเน็ต กดดันเพราะงานไม่เสร็จก็เล่นเน็ตค่ะ
เมื่อก่อนก็ติดมากแต่ไม่มากเท่านี้ค่ะ ช่วงนี้รู้สึกการเรียนตกต่ำ กินข้าวไม่เป็นเวลา พยายามเเก้นิสัยก็ยังเเก้ไม่ได้มากเท่าไหร่ค่ะ
ทราบค่ะว่าขอเงินพ่อแม่มาตั้งเยอะ บ้านก็ฐานะปานกลาง พ่อแม่ให้เงินทุกบาทให้เรามาตามฝัน จะมาทำตัวเเบบนี้ไม่ได้ จขกท.ก็ไม่ชอบตัวเองเหมือนกันค่ะ
พี่ๆมีอะไรที่พอเเนะนำจขกท.ได้บ้างไหมคะ
ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
(ขอขอบคุณที่เสียเวลามาอ่านด้วยนะคะรู้สึกว่าเขียนยาวมาก แล้วถ้าแท็กไม่เหมาะสมก็ต้องขอโทษด้วยค่ะ)
อยู่เมืองนอก เหงา ติดเน็ต ทำไงดี
จขกท.เรียนปริญญาตรีอยู่ที่ต่างประเทศค่ะ ขอพ่อแม่มาเพราะฝันอยากเป็นนักวิจัย และอยากได้รับผิดชอบชีวิตตัวเองค่ะ
อยู่มาได้ปีกว่าๆแล้ว ไม่เคยร้องไห้คิดถึงบ้านหรืออยากกลับบ้าน แต่หลายครั้งก็รู้สึกเหมือนตัวคนเดียวแปลกๆค่ะ ไม่ค่อยมีอารมณ์ทำอะไรเลยค่ะ บางครั้งคิดว่าอาจเพราะเหงา ก็เลยคุยกับพ่อแม่หรือเพื่อนเป็น3-4 ชม. แต่วางสายก็รู้สึกเหมือนเดิมค่ะ
ตอนอยู่ไทย จขกท.ไม่เคยถูกให้ทำงานบ้าน เลยทำไม่เป็น ตอนนี้ต้องทำอาหารประหยัดเงิน รู้สึกลำบากมากค่ะ ปกติก็ซื้อกิน เเต่ช่วงโควิดนี่ก็กลัวจนต้องมาหัดทำเอง เรียนหนังสือก็ไม่ค่อยทัน
ไม่มีใครอยู่ด้วยก็รู้สึกเฉื่อยแปลกๆนะคะเหมือนเราจะนั่งๆนอนๆไม่ทำงาน ไม่กินข้าว หิวก็ต้มมาม่า ก็ไม่มีใครสน พอไม่ช่วยตัวเอง ผลเสียก็แค่เกิดกับตัวค่ะ
รู้สึกว่าความฝันในการเรียนได้เกียรตินิยม ได้ไปทำวิจัยความรู้ใหม่ๆนี่ห่างไกลไปทุกทีเพราะความโดดเดี่ยวเเละเฉื่อยชานี้ทำให้ไม่มีเเรงผลักดันในการตั้งใจเรียนเท่าที่ควร
จขกท.มักจะหาทางออกจากความทุกข์ด้วยการเล่นเน็ต ตอนนี้เข้าข่ายเกือบทุกข้อของอาการติดเน็ตเลยค่ะ หิวก็เล่นเน็ต เหงาก็เล่นเน็ต เครียดก็เล่นเน็ต กดดันเพราะงานไม่เสร็จก็เล่นเน็ตค่ะ
เมื่อก่อนก็ติดมากแต่ไม่มากเท่านี้ค่ะ ช่วงนี้รู้สึกการเรียนตกต่ำ กินข้าวไม่เป็นเวลา พยายามเเก้นิสัยก็ยังเเก้ไม่ได้มากเท่าไหร่ค่ะ
ทราบค่ะว่าขอเงินพ่อแม่มาตั้งเยอะ บ้านก็ฐานะปานกลาง พ่อแม่ให้เงินทุกบาทให้เรามาตามฝัน จะมาทำตัวเเบบนี้ไม่ได้ จขกท.ก็ไม่ชอบตัวเองเหมือนกันค่ะ
พี่ๆมีอะไรที่พอเเนะนำจขกท.ได้บ้างไหมคะ
ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
(ขอขอบคุณที่เสียเวลามาอ่านด้วยนะคะรู้สึกว่าเขียนยาวมาก แล้วถ้าแท็กไม่เหมาะสมก็ต้องขอโทษด้วยค่ะ)