ต้องเกริ่นก่อนว่า เราทำงานที่นี่เป็นที่แรกหลังเรียนจบเลย (ทำมาได้ 4 ปีแล้ว) เป็นบริษัทเล็กๆ พนักงาน 20 คน
เป็นน้องใหม่สุดๆ รุ่นพี่สอนงานอะไรก็ทำหมดด้วยความที่เพิ่งเข้ามา พอหลังๆรู้สึกว่าเราถูกเอาเปรียบมากๆๆๆใช้ความเป็นผู้ใหญ่ เอาข่มเรา
มันจะมีงานส่วนรวมคือต้องทำกัน 4 คน มนุษย์ป้า 3 คนซึ่งเป็นแกงค์เดียวกัน อีกคนคือเรา คือ รับสายโทรศัพท์ คล้ายๆเป็นแอดมินประสานงานต่อสายไปแผนกต่างๆ และอีกงานนึงคือ การรับสินค้า การเซ็นรับวางบิล การเซ็นเอกสารต่างๆ รับแขก เมสเสจเจอร์มา คือถ้ามีกดกริ่งที่บริษัท ก้ต้องไปทำหน้าที่นั้นๆ
ด้วยความเป็นน้องใหม่ ก้ฝึกทำเรื่อยๆ จนเวลาร่วงเลยมาถึง4 ปี เราก็ไม่โอเคว่า ทุกครั้งที่สายเข้าออฟฟิศจะเป็นเราคนเดียวที่รับโทรศัทพ์ ทุกคนนั่งนิ่ง
แบบชินไปแล้วกับการที่เราเป็นคนรับ (จริงๆก็เป็นที่เราที่มักจะรับโทรศัทพ์เอง) แต่มันน่าหงุดหงิดที่เอ้า ทำไมถึงไม่มีใครกระตือรือร้นที่จะรับเลย จนเราก้ต้องรับอยู่ดี และจะบอกว่า 99% ไม่มีสายถึงเราเลย 4 ปีที่ทำงาน กล้าพูดเลยว่า คนติดต่อเราต่อปีไม่ถึง 10สายด้วยซ้ำ ประเด็นนี้จบไป เดี่ยวจะถามการแก้ปัญหานะคะ ส่วนเรื่องการไปไปรับของหรือต้องเดินจากโต๊ะทำงาน เมื่อได้ยินเสียงกริ่ง ก้ต้องเป็นเราทุกครั้งอยู่ดี เพราะทุกคนจะนั่งนิ่งกับที่ เปรียบเสมือนนี่เป็นของตาย หน้าที่เธอหนิ เธอก็ไป เราก้ต้องไปอย่างนั้นทุกครั้ง ทีนี่เราก้เริ่มปฏิวัติตัวเอง เริ่มคิดว่าเออนี่มันเป็นงานส่วนรวมนะ ทุกคนก้ต้องทำ เริ่มลองนั่ง เริ่มไม่รับโทรศัทพ์บ้าง แต่ก็ชอบคิดว่า คิดมากตลอด
1 เค้าจะคิดยังไงเมื่ออยู่ดีๆเราก้ไม่ทำบ้าง (จะโดนเรื่องประเมินเปล่า เพราะหนึ่งในมนุษย์ป้าก็มีหัวหน้าเรา)
2 เราควรจะรับโทรศัทพ์ตอนไหน จะออกไปเมื่อได้ยินเสียงกริ่งตอนไหน คิอคิดอยู่ตลอดว่าตอนนี้รับหรือไม่รับ หรือจะเดิน เราจะทำงานส่วนรวมแบบสบายใจยังไง แบบไม่ต้องคิดมากว่า จังหวะนี้ชั้นต้องทำนะ แบบอยากให้เป็นธรรมชาติไม่ต้องคิดเยอะ
บอกตรงๆเราทำงานแบบไม่สบายใจอยู่ตลอด กับปัญหาเหล่านี้ กับการถูกเอาเปรียบ
เลยอยากขอความแนะนำจากทุกคนว่าเราควรจะทำตัวอย่างไรกับสถานการณ์แบบนี้
อย่าว่าเรามากนะ เราอ่อนไหว เครียดง่าย
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ
อยากปรึกษาเรื่องงานส่วนรวมในออฟฟิศ
เป็นน้องใหม่สุดๆ รุ่นพี่สอนงานอะไรก็ทำหมดด้วยความที่เพิ่งเข้ามา พอหลังๆรู้สึกว่าเราถูกเอาเปรียบมากๆๆๆใช้ความเป็นผู้ใหญ่ เอาข่มเรา
มันจะมีงานส่วนรวมคือต้องทำกัน 4 คน มนุษย์ป้า 3 คนซึ่งเป็นแกงค์เดียวกัน อีกคนคือเรา คือ รับสายโทรศัพท์ คล้ายๆเป็นแอดมินประสานงานต่อสายไปแผนกต่างๆ และอีกงานนึงคือ การรับสินค้า การเซ็นรับวางบิล การเซ็นเอกสารต่างๆ รับแขก เมสเสจเจอร์มา คือถ้ามีกดกริ่งที่บริษัท ก้ต้องไปทำหน้าที่นั้นๆ
ด้วยความเป็นน้องใหม่ ก้ฝึกทำเรื่อยๆ จนเวลาร่วงเลยมาถึง4 ปี เราก็ไม่โอเคว่า ทุกครั้งที่สายเข้าออฟฟิศจะเป็นเราคนเดียวที่รับโทรศัทพ์ ทุกคนนั่งนิ่ง
แบบชินไปแล้วกับการที่เราเป็นคนรับ (จริงๆก็เป็นที่เราที่มักจะรับโทรศัทพ์เอง) แต่มันน่าหงุดหงิดที่เอ้า ทำไมถึงไม่มีใครกระตือรือร้นที่จะรับเลย จนเราก้ต้องรับอยู่ดี และจะบอกว่า 99% ไม่มีสายถึงเราเลย 4 ปีที่ทำงาน กล้าพูดเลยว่า คนติดต่อเราต่อปีไม่ถึง 10สายด้วยซ้ำ ประเด็นนี้จบไป เดี่ยวจะถามการแก้ปัญหานะคะ ส่วนเรื่องการไปไปรับของหรือต้องเดินจากโต๊ะทำงาน เมื่อได้ยินเสียงกริ่ง ก้ต้องเป็นเราทุกครั้งอยู่ดี เพราะทุกคนจะนั่งนิ่งกับที่ เปรียบเสมือนนี่เป็นของตาย หน้าที่เธอหนิ เธอก็ไป เราก้ต้องไปอย่างนั้นทุกครั้ง ทีนี่เราก้เริ่มปฏิวัติตัวเอง เริ่มคิดว่าเออนี่มันเป็นงานส่วนรวมนะ ทุกคนก้ต้องทำ เริ่มลองนั่ง เริ่มไม่รับโทรศัทพ์บ้าง แต่ก็ชอบคิดว่า คิดมากตลอด
1 เค้าจะคิดยังไงเมื่ออยู่ดีๆเราก้ไม่ทำบ้าง (จะโดนเรื่องประเมินเปล่า เพราะหนึ่งในมนุษย์ป้าก็มีหัวหน้าเรา)
2 เราควรจะรับโทรศัทพ์ตอนไหน จะออกไปเมื่อได้ยินเสียงกริ่งตอนไหน คิอคิดอยู่ตลอดว่าตอนนี้รับหรือไม่รับ หรือจะเดิน เราจะทำงานส่วนรวมแบบสบายใจยังไง แบบไม่ต้องคิดมากว่า จังหวะนี้ชั้นต้องทำนะ แบบอยากให้เป็นธรรมชาติไม่ต้องคิดเยอะ
บอกตรงๆเราทำงานแบบไม่สบายใจอยู่ตลอด กับปัญหาเหล่านี้ กับการถูกเอาเปรียบ
เลยอยากขอความแนะนำจากทุกคนว่าเราควรจะทำตัวอย่างไรกับสถานการณ์แบบนี้
อย่าว่าเรามากนะ เราอ่อนไหว เครียดง่าย
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ