สวัสดีคะ เราชื่อเฟิร์น มีเพื่อนชายที่สนิทกันมาตั้งแต่เรียน ม.1 ชื่อต้น
คือเรามีเพื่อนชายสนิทอยู่คนหนึ่งคะ คบกันมาตั้งแต่เรียน มัธยม ม.1 จนตอนนี้ เราสองคนอายุ 29 แล้วคะ เรากับต้นสนิทกันมาก เพราะเป็นเพื่อนกันมานาน บ้านเรากับต้นอยู่ไม่ไกลกันมาก คนละหมู่บ้านกัน พ่อแม่เราก็รู้จักกัน เราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ ม.1 หลังจากจบ ม.6 เรากับต้นก็แยกย้ายกันไปเรียนตามสายที่ตัวเองชอบ แต่ก็เจอกันทุกวัน ปัจจุบันต้นรับราชการเป็นทหาร ส่วนเราทำงานเป็นพยาบาล เราทั้งคู่ต่างคนก็ต่างไม่มีแฟน ตั้งแต่ทำงานเราก็ไม่ค่อยจะมีเวลาเท่าไหร่ แต่เรากับต้นก็ยังเจอกันได้อยู่บ้าง บางทีต้นก็มาหาเราที่ทำงาน ซื้อข้าวซื้อขนมมากินด้วยกัน บางทีเราว่างเราก็ไปหาต้นที่ทำงานไปกินข้าวด้วยกัน จนเพื่อนที่ทำงานเราและต้น มักจะแซวกันอยู่เสมอว่า เราสองคนควรจะเป็นแฟนกันได้แล้ว ดูแลกันอย่างกับเป็นแฟนกัน ต้นเป็นคนที่เอาใจเก่ง ดูแลเอาใจใส่ แต่พูดน้อย มีอยู่วันนึงต้นพูดขึ้นมาว่า เฟิร์นไม่คิดจะมีแฟนบ้างหรอ เราก็บอกต้นไปว่าคงไม่มีใครเอาเราแล้วหละ ต้นเลยพูดกลับมาว่าถ้าไม่มีใครเอาแล้ว เรามาเป็นแฟนกันมั้ยหละ ต้นก็ไม่มีใครเอาเหมือนกัน
( แอบดีใจมากๆ เพราะความรู้สึกที่เรามีให้ต้นมันเปลี่ยนจากเพื่อนไปสักพักแล้ว แต่ไม่กล้าบอก กลัวจะเสียเพื่อน ) ในเมื่อพูดมาขนาดนี้ มีหรือจะไม่ตกลง เรากับต้นคบกันแบบแฟนมาได้สักระยะ ต้นคุยกับเราว่าอยากให้พ่อแม่ รับรู้ ว่าเราไม่ได้เป็นเพื่อนกันแล้ว แต่เราเป็นแฟน เลยนัดกันว่าจะไปกินข้าวที่บ้านต้น เพื่อบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่ของต้น ปกติเราก็ไปมาหาสู่ที่บ้านต้นเป็นประจำ แม่จะดีใจทุกครั้งที่เรามา วันนั้นเป็นวันเสาร์ ต้นมารับเราแต่เช้าเพื่อไปหาซื้ออาหาร เพื่อไปกินที่บ้าน พอไปถึง พ่อแม่ต้นก็ดีใจ ก็กินข้าว โน่นนี่นั่นกันตามปกติ โอกาสดีมาถึง ต้นเลยบอกพ่อกับแม่ แต่สีหน้าของพ่อแม่ต้น เปลี่ยนไปทันที แล้วพูดขึ้นมาว่า พูดเล่นใช่ไหม เธอสองคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เข้านอก ออกในบ้านนี้ ตลอด เหมือนพี่น้องกัน แล้วพวกเธอจะมาคบกันเป็นแฟนเนี่ยนะ มันไม่เหมาะสมหรอกนะ ยังไงก็ไม่ได้หรอก จะบ้าหรออยู่ดีๆจะมาเป็นแฟนกัน ไม่ได้ๆ เรานี่หน้าชามาก ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ คิดว่าเค้าจะดีสะอีก ต้นยังพูดเลยว่า พ่อแม่ต้องดีใจแน่ๆเลย สรุปผิดคาดไปมาก ต้นพยายามอธิบายให้แม่ฟังว่า เราไม่ได้เป็นพี่น้องกัน ไม่ได้เป็นญาติกัน เราเป็นแค่เพื่อนกันทำไมจะไม่ได้ ที่ผ่านมาต้นไม่เคยดื้อ เชื่อฟังแม่มาตลอด แต่เรื่องนี้ต้นขอ เพราะที่ผ่านมาต้นก็ทำให้แม่ภูมิใจมาโดยตลอด ชีวิตส่วนตัวต้นขอเลือกเอง ที่แค่มาบอกแม่เฉยๆ แม่จะไม่เห็นด้วยก็ไม่เป็นไร เพราะเรื่องนี้ต้นคิดว่าต้นตัดสินใจเองได้ จากคนที่พูดไม่ค่อยเก่ง เรานี่อึ้งกับคำพูดของต้นมาก พูดจบต้นจับมือ แล้วไปขึ้นรถเลย ปลอบเรามาตลอดทาง บอกว่าเราต้องผ่าน มันไปด้วยกันให้ได้
ตอนนี้เราก็ยังไม่ได้บอกพ่อแม่ของเราเหมือนกัน ไม่รู้จะคิดเหมือนพ่อแม่ต้นหรือเปล่า
เราอยากรู้ว่ามันไม่เหมาะจริงๆหรือกับการเปลี่ยนสถานะ จากเพื่อนมาเป็นแฟน มีใครเคยเป็นเหมือนเราบ้างไหมคะ แล้วทำยังไงกันบ้างคะ
เปลี่ยนสถานะจากเพื่อนมาเป็นแฟน แต่ครอบครัวมองว่าไม่สมควร
คือเรามีเพื่อนชายสนิทอยู่คนหนึ่งคะ คบกันมาตั้งแต่เรียน มัธยม ม.1 จนตอนนี้ เราสองคนอายุ 29 แล้วคะ เรากับต้นสนิทกันมาก เพราะเป็นเพื่อนกันมานาน บ้านเรากับต้นอยู่ไม่ไกลกันมาก คนละหมู่บ้านกัน พ่อแม่เราก็รู้จักกัน เราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ ม.1 หลังจากจบ ม.6 เรากับต้นก็แยกย้ายกันไปเรียนตามสายที่ตัวเองชอบ แต่ก็เจอกันทุกวัน ปัจจุบันต้นรับราชการเป็นทหาร ส่วนเราทำงานเป็นพยาบาล เราทั้งคู่ต่างคนก็ต่างไม่มีแฟน ตั้งแต่ทำงานเราก็ไม่ค่อยจะมีเวลาเท่าไหร่ แต่เรากับต้นก็ยังเจอกันได้อยู่บ้าง บางทีต้นก็มาหาเราที่ทำงาน ซื้อข้าวซื้อขนมมากินด้วยกัน บางทีเราว่างเราก็ไปหาต้นที่ทำงานไปกินข้าวด้วยกัน จนเพื่อนที่ทำงานเราและต้น มักจะแซวกันอยู่เสมอว่า เราสองคนควรจะเป็นแฟนกันได้แล้ว ดูแลกันอย่างกับเป็นแฟนกัน ต้นเป็นคนที่เอาใจเก่ง ดูแลเอาใจใส่ แต่พูดน้อย มีอยู่วันนึงต้นพูดขึ้นมาว่า เฟิร์นไม่คิดจะมีแฟนบ้างหรอ เราก็บอกต้นไปว่าคงไม่มีใครเอาเราแล้วหละ ต้นเลยพูดกลับมาว่าถ้าไม่มีใครเอาแล้ว เรามาเป็นแฟนกันมั้ยหละ ต้นก็ไม่มีใครเอาเหมือนกัน
( แอบดีใจมากๆ เพราะความรู้สึกที่เรามีให้ต้นมันเปลี่ยนจากเพื่อนไปสักพักแล้ว แต่ไม่กล้าบอก กลัวจะเสียเพื่อน ) ในเมื่อพูดมาขนาดนี้ มีหรือจะไม่ตกลง เรากับต้นคบกันแบบแฟนมาได้สักระยะ ต้นคุยกับเราว่าอยากให้พ่อแม่ รับรู้ ว่าเราไม่ได้เป็นเพื่อนกันแล้ว แต่เราเป็นแฟน เลยนัดกันว่าจะไปกินข้าวที่บ้านต้น เพื่อบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่ของต้น ปกติเราก็ไปมาหาสู่ที่บ้านต้นเป็นประจำ แม่จะดีใจทุกครั้งที่เรามา วันนั้นเป็นวันเสาร์ ต้นมารับเราแต่เช้าเพื่อไปหาซื้ออาหาร เพื่อไปกินที่บ้าน พอไปถึง พ่อแม่ต้นก็ดีใจ ก็กินข้าว โน่นนี่นั่นกันตามปกติ โอกาสดีมาถึง ต้นเลยบอกพ่อกับแม่ แต่สีหน้าของพ่อแม่ต้น เปลี่ยนไปทันที แล้วพูดขึ้นมาว่า พูดเล่นใช่ไหม เธอสองคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เข้านอก ออกในบ้านนี้ ตลอด เหมือนพี่น้องกัน แล้วพวกเธอจะมาคบกันเป็นแฟนเนี่ยนะ มันไม่เหมาะสมหรอกนะ ยังไงก็ไม่ได้หรอก จะบ้าหรออยู่ดีๆจะมาเป็นแฟนกัน ไม่ได้ๆ เรานี่หน้าชามาก ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ คิดว่าเค้าจะดีสะอีก ต้นยังพูดเลยว่า พ่อแม่ต้องดีใจแน่ๆเลย สรุปผิดคาดไปมาก ต้นพยายามอธิบายให้แม่ฟังว่า เราไม่ได้เป็นพี่น้องกัน ไม่ได้เป็นญาติกัน เราเป็นแค่เพื่อนกันทำไมจะไม่ได้ ที่ผ่านมาต้นไม่เคยดื้อ เชื่อฟังแม่มาตลอด แต่เรื่องนี้ต้นขอ เพราะที่ผ่านมาต้นก็ทำให้แม่ภูมิใจมาโดยตลอด ชีวิตส่วนตัวต้นขอเลือกเอง ที่แค่มาบอกแม่เฉยๆ แม่จะไม่เห็นด้วยก็ไม่เป็นไร เพราะเรื่องนี้ต้นคิดว่าต้นตัดสินใจเองได้ จากคนที่พูดไม่ค่อยเก่ง เรานี่อึ้งกับคำพูดของต้นมาก พูดจบต้นจับมือ แล้วไปขึ้นรถเลย ปลอบเรามาตลอดทาง บอกว่าเราต้องผ่าน มันไปด้วยกันให้ได้
ตอนนี้เราก็ยังไม่ได้บอกพ่อแม่ของเราเหมือนกัน ไม่รู้จะคิดเหมือนพ่อแม่ต้นหรือเปล่า
เราอยากรู้ว่ามันไม่เหมาะจริงๆหรือกับการเปลี่ยนสถานะ จากเพื่อนมาเป็นแฟน มีใครเคยเป็นเหมือนเราบ้างไหมคะ แล้วทำยังไงกันบ้างคะ