มันเป็นอาการ Homesick ใช่มั้ย??? ใครเป็นเหมือนเราบ้าง???

สวัสดีค่ะ เราอายุ 23 ปี สอบได้พนักงานราชการเลยต้องมาบรรจุที่ที่ไม่ใช่บ้านเรา บ้านเราอยู่ชัยภูมิ มาบรรจุอยู่โคราช อ.พิมายค่ะ ระยะทางห่างกัน ประมาณ 117 กม. โดยประมาณ ดูเหมือนว่าไม่ไกลนะ แต่เราทำไมรู้สึกว่าไกล555 เรามาบรรจุตั้งวันที่ 25 มีนาคม 2563 แต่วันนี้ 20 พฤษภาคม 2563 ก็เกือบ2เดือนแล้วที่มาบรรจุ ตอนแรกๆก็ตื่นเต้นกับงานใหม่มากๆแต่พอมาช่วงหลังๆช่วงนี้ทำไมรู้สึกเหนื่อยทุกวันเลยอ่ะ งานก็ไม่ได้หนักมากนะ เข้า8.30 น.-17.45 น. เพราะทำโอ กลับห้องพักไปก็โน้มตัวลงนั่งๆนอนๆ เป็นแบบขี้เกียจทำอะไรไปเลยอ่ะ อยู่ๆก็คิดถึงบ้านขึ้นมาเฉยเลย อาการนี้เขาเรียกว่าHomesickรึป่าวคะ ระยะทางจะไม่ไกลบ้านเท่าไหร่แต่ไม่ได้กลับบ้านเลย เพราะช่วงนี้มีไวรัสโควิด19ระบาดในประเทศไทย แต่ก็ดีขึ้นบ้างแล้วผู้ติดเชื้อรายวันแค่ไม่กี่คน แต่ด้วยทางรัฐบาลประกาศ พรก.ฉุกเฉิน จึงทำให้ บขส.ทุกที่ หยุดเดินรถจนกว่าสถานการณืจะคลีคลาย รวมตั้งแต่ประกาศ ก็เกือบ2เดือนเหมือนกัน ทรมานมากอาการhomesickมันคงออกมาแล้วแล่ะ คิดถึงบ้านมากๆ คิดถึงพ่อแม่คิดถึงน้องชาย ช่วงนี้ร้องไห้ค่อนข้างบ่อยมาก555 โดยเฉพาะเวลาเปิดมาเจอรูปครอบครัวในโทรศัพท์นี่แบบน้ำตาคลอเลย แต่ก็วีดิโอคอลหาแม่ทุกวันพอได้หายคิดถึงบ้างแต่พอวางสายก็เหงาอยู่เหมือนเดิม คิดอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่มาเรามาอยู่แบบนี้ได้ไงวะ จากที่อยู่บ้านมาตลอดชีวิตแต่โชคชะตารึอะไรไม่รู้ทำให้เราต้องมาอยู่ที่นี่ ด้วยความที่เราเป็นคนสนิทกับครอบครัวมากคือได้เจอกันทุกวันที่บ้าน พ่อเป็นชาวนาค่ะ แม่เป็นแม่ค้า ส่วนน้องชายกำลังเรียนอยู่ม.1ค่ะ ทุกวันตอนอยู่ที่บ้านจะได้เจอพ่อแม่และน้องตลอด เราเป็นคนทำกับข้าวเช้าและเย็นตลอด อยู่บ้านเราก็ทำงานเป็นลูกจ้างชั่วคราวเป็นงานที่รักมากทำแล้วมีความสุข ไม่อยากจากมาแต่ก็ต้องมาเพราะความอยากเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน เพื่อความมั่นคงด้วย ตอนนี้รู้เลยล่ะว่ามันเป็นยังไงการที่ทำงานไกลบ้านและต้องอยู่คนเดียว เพื่อนร่วมงานก็มีแต่ก็ไม่สนิท จะพูดคุยกันแค่เวลาทำงาน พอเลิกงานก็ตัวใครตัวมัน ค่อนข้างที่จะโลกส่วนตัวสูงมาก มันคงยังไม่ชินล่ะมั้งเนาะ จากที่เราเคยอยู่ในสังคมที่ค่อนข้างเยอะ มีเพื่อนมีพี่มีญาติเยอะที่นู่น แต่พอมาที่นี่ก็ไม่รู้จักใครเลยต้องเริ่มใหม่หมดทุกอย่างทั้งงานและเพื่อนร่วมงานรวทั้งหัวหน้าด้วย เป็นอะไรที่เหนื่อยเนาะกับการที่จะเริ่มใหม่หมดทุกอย่าง ได้แต่ให้กำลังใจตัวเองแล่ะว่าเราต้องผ่านมันไปให้ได้เราต้องทำให้ได้ นึกถึงพ่อแม่ไว้ตลอดเวลา เราจะแพ้ไม่ได้ 
ปล.ใครเคยเป็นHomesickช่วงโควิดนี้บ้างมาเล่าสู่กันฟังหน่อยนะคะ แล้วคุณมีวิธีบรรเทาอาการHomesickยังไงกันบ้าง วิธีปรับเปลี่ยนแนวคิดกันมั้ย แชร์ประสบการณ์กันหน่อยจ้า