ฝึกทำมรณสติยากจังครับ

ผมได้ลองศึกษาเรื่อง มรณสติ ตามคำสอนของพระไพศาล วิสาโล ท่านสอนว่ามรณสติมีสองส่วน หนึ่ง คือ การระลึกถึงความจริงว่าเราจะต้องตายอย่างแน่นอน และอาจจะตายในวันนี้พรุ่งนี้ก็ได้  สอง การถามตัวเองว่าเราพร้อมตายหรือยัง เราทำความดีมาพอหรือยัง เอาแค่ส่วนแรกสมองมันรับรู้ความจริงครับ แต่จิตใจมันยังหวั่นไหวหดหู่ เหมือนทำให้ร่างกายอ่อนเปรี้ย ไร้กำลัง เกือบทั้งวันไปเลย แต่ส่วนที่สองก็มีส่วนกระตุ้นให้ผมคอยดูแลเอาใจใส่คนรอบข้างมากขึ้น ไม่คิดถึงแต่ตัวเองแล้ว อยากถามว่าในส่วนแรกนั้น มันต้องใช้เวลาหรืออย่างไร จิตใจจึงจะยอมรับได้ ไม่มีการหวั่นไหวหดหู่เกิดขึ้น หรือมีแนวทางฝึกฝนอย่างไรบ้างครับ