ชีวิต...ดี๊...ดี...

หลังจากค้นหาเป้าหมายในชีวิตเจอ ก็เลยจะเข้า รดน.ให้น้อยลง แต่ไปห้องรัชดากับห้องบลู มากขึ้น เพราะมีประโยชน์ต่อการออกทริปไปสถานที่ต่างๆนั้นเอง

ทริปล่าสุดที่ไปนั่งจิบกาแฟกับเจ้าของโรงแรมเล็กๆที่ จ.ระยอง ก็ได้มุมมองความคิดที่น่าสนใจอย่างมากมาย
เจ้าของแกก็ใจดีพาชมห้องต่างๆของโรงแรมจนถึงพาไป
เยี่ยมชมบ้านของแกที่แกบอกว่านอนอยู่คนเดียวมาหลายปี

แกว่าแกอยู่คนเดียวยามค่ำคืนในบ้านหลังนี้ ก่อนนอนก็
สวดมนต์ บางคืนก็นั่งดูดาวนั่งในห้องคิดถึงอดีต คิดถึงแม่
ของแก แกว่าบางครั้งก็พูดกับรูปของแม่แล้วน้ำตาไหล
เกียนฟังแล้ว ซึ้งใจเลยนะ คงเพราะชอบฟัง ดราม่า อยู่แล้ว

แกบอกชีวิตก็มีเท่านี้ละ อยู่กับธรรมชาติ ฟังเสียงนก เสียง
สัตว์ได้เป็นวันๆไม่เบื่อ ตอนมาซื้อที่ตรงนี้แรกๆที่เริ่มปลูก
บ้านมานอนคนเดียวก็เหงา บางทีขับรถจากกรุงเทพมาถึง
นี้ นั่งไม่ถึงชั่งโมงก็ขับรถกลับกรุงเทพฯ แต่เด๋วนี้ไม่เหงาละ
ชินละ ปรับตัวได้แล้ว ทุกวันนี้ไม่อยากไปกรุงเทพด้วยซ้ำ

พอมาถึงตรงนี้ เกียนก็คิดนะว่า บ้านปลายของเราจะอยู่ตรง
ไหน จะอยู่กับลูกหลานหรือจะปลีกวิเวกแบบแกบ้างก็น่าสน
แกว่าควรจะคิดตั้งแต่ตอนนี้ เพราะแก่ไปจะได้ไม่เป็นภาระ
ให้ลูกหลาน ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขครับ

เกียนคิดนะว่า สักวันนึงคงเล่นบอร์ดพันทิป บนเขาสักแห่งหนึ่ง อากาศดีๆ จิบกาแฟไป เล่นไป ท่ามกลางแสงตะวันสาดส่อง สักวันคงเป็นจริงนะ

ตอนนี้ได้แค่ฝันไปก่อน อิอิ