ปัจจุบัน อายุ 29 ปี ในระหว่างอายุ 18-22 ปี อยู่กับแม่มาตลอด แม่ให้ทำบัตรอิออนก็ทำ(เป็นบัตรกดเงินได้)แม่ก็ไปกดมาตลอด เงินกูพรอมิสก็ทำให้แม่ บัตรทุกอย่างอยู่ที่แม่ ระหว่างที่ทำงานเป็นสาวโรงงาน ได้วันละ 180 บาท เงินเดือนออกให้แม่วิคละ 1700-2000 ระหว่างนั้นเรียน ปวส.(กศน) เราต้องจ่ายค่าเรียนเองเดือนละ1500 เป็นแบบผ่อนจ่ายเทอมละ9500 เรียน 4 เทอม
ไม่เคยนอกกรอบที่แม่ขีดไว้ ไม่มีเพือนมาหาที่บ้านได้เหมือนคนอื่น ไปหาเพื่อนก็ไม่ได้เพราะแม่ไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น แต่เราก็มีแฟนในระหว่าที่เรียนปวส.
พอเรียนจบก็แต่งงาน เงินสินสอด 100,000 ทอง 2 บาท แม่บอกให้ฝากแม่ไว้ เราก็ทำตาม(เป็นลูกที่เชื่อฟังจังเรา) พอไปขอจะเอามาใส่ออกงาน แม่บอกขายไปแระ เออนี่กูไปอยู่บ้านเขาไม่มีอะไรติดตัวไปเรยนะเนี่ย ช่างมันสร้างใหม่เอา (แต่งออกไปอยุ่บ้านแฟน)
ระหว่างนั้น (น้องชายจะออกรถยนต์ แต่หนีทหารเรยออกชื่อตัวเองไม่ได้ เเม่โทรมา แม่ขอนะ ออกรถให้น้องหน่อย เราแค่มีชื่อเป็นเจ้าของรถเฉยๆ ไม่ต้องจ่ายอะไร อ่ะจบ) ระหว่างที่เราทำงานอยู่ บริษัทอิออนโทรมาที่ทำงานว่าเราไม่ได้ชำระเงิน พอถามแม่ แม่ก็บอกไม่จ่ายปล่อยไป แต่เงินกู้อ่ะอิออนก็จะเอาเรื่อง เราก็ไปทำเรื่องจะจ่ายเอง ทั้งหมด 22,000 ผ่อนเดือนละ 1200 เราก็ผ่อนให้ แต่เราก็เสียใจไม่ไปหาเรย 6-7 เดือน พอผ่อนหมด มีหมายศาลมาที่โรงงานที่เราทำงาน บอกคุณเป็นหนี้พรอมิส ที่ต้องจ่าย ทั้งหมด 68,905 ช็อกเรยจ้า ค่าแรงเราแค่วันละ 360 บาทจะเอาที่ไหนจ่าย ไปหาแม่ ทำไมแม่ไม่จ่าย แม่บอกกลับมาว่าใครๆเขาก็ทำกันไม่เห็นต้องจ่าย
เราก็บอก นี่หมายศาลมาที่โรงงานแล้วเขาจะเอาหนูติดคุกแล้วถ้าไม่จ่าย แม่ด่าออกมาเรยจ้าาาติดคุกก็เรื่องของ เออ..สตั้นเรย ตังก็ไม่ได้ใช้นี่กูต้องติดคุกเหรอ ร้องไห้หนักมาก ไม่กลับบ้านไปอีกเรยปีกว่า ไม่พูดไม่อะไรทั้งนั้นกับแม่ รู้ว่าบาปเเต่เราเจ็บมาก คือทุกวันนี้ทำงานหาเงินใช้หนี้ หนี้ที่เราไม่ได้เป็นคนก่อ
แต่ฟ้าก็มีนางฟ้าส่งมา นั่นคือแม่ผัว อกกเงินจ่ายให้ก่อน แม่ผัวก็ทำงานที่เดียวกับเรา รายได้ของเขาพอๆกัน แต่เขาไปหากู้เงินมาให้ จากนั้นเราก่อผ่อนจ่ายกับแม่สามี ยังไม่จบแค่นั้น เดือน 4/62 รถน้องชายที่เป็นชื่อเราเขามาหน้าโรงงานที่เราทำงานมาบอกจะยึดรถ เออกูชีวิต เราก็เรยโทรหาน้องทำไมไม่จ่าย น้องบอกไม่มี แต่พาเมียไปทำนม 70,000 เราบอกที่อยู่ให้เขาไปยึดรถเรย จบ พอยึดเสร็จ ทีนี้ก็คือขายทอดตลาด นำมาหักลบกันเป็นชื่อเราเป็นหนี้อีก 46,000 เออกูชีวิต
ถามน้องกับแม่เขาก็บอกไม่มีอะไร ไม่ต้องจ่าย เราก็เรยลืมไปเรย พอมาวันนี้ 19/5/63 นอนไม่ไหลับอยู่ดีๆก้คิดเรื่องรถน้องชาย เช้ามาเรยโทรไปบริษัทรถ
ร้านรถบอกชื่อเราเป็นหนี้ 46,000 เราควรทำอย่างไรดี หนี้ทั้งหมดนี้เกิดจากผู้มีพระคุณทั้งนั้น ชีวิตพนักงานรายวัน จะไม่มีทางเป็นอิสระเรยใช่มั้ย
รึเราต้องตายก่อน ปัญหาถึงจะหมด
ไม่เคยนอกกรอบที่แม่ขีดไว้ ไม่มีเพือนมาหาที่บ้านได้เหมือนคนอื่น ไปหาเพื่อนก็ไม่ได้เพราะแม่ไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น แต่เราก็มีแฟนในระหว่าที่เรียนปวส.
พอเรียนจบก็แต่งงาน เงินสินสอด 100,000 ทอง 2 บาท แม่บอกให้ฝากแม่ไว้ เราก็ทำตาม(เป็นลูกที่เชื่อฟังจังเรา) พอไปขอจะเอามาใส่ออกงาน แม่บอกขายไปแระ เออนี่กูไปอยู่บ้านเขาไม่มีอะไรติดตัวไปเรยนะเนี่ย ช่างมันสร้างใหม่เอา (แต่งออกไปอยุ่บ้านแฟน)
ระหว่างนั้น (น้องชายจะออกรถยนต์ แต่หนีทหารเรยออกชื่อตัวเองไม่ได้ เเม่โทรมา แม่ขอนะ ออกรถให้น้องหน่อย เราแค่มีชื่อเป็นเจ้าของรถเฉยๆ ไม่ต้องจ่ายอะไร อ่ะจบ) ระหว่างที่เราทำงานอยู่ บริษัทอิออนโทรมาที่ทำงานว่าเราไม่ได้ชำระเงิน พอถามแม่ แม่ก็บอกไม่จ่ายปล่อยไป แต่เงินกู้อ่ะอิออนก็จะเอาเรื่อง เราก็ไปทำเรื่องจะจ่ายเอง ทั้งหมด 22,000 ผ่อนเดือนละ 1200 เราก็ผ่อนให้ แต่เราก็เสียใจไม่ไปหาเรย 6-7 เดือน พอผ่อนหมด มีหมายศาลมาที่โรงงานที่เราทำงาน บอกคุณเป็นหนี้พรอมิส ที่ต้องจ่าย ทั้งหมด 68,905 ช็อกเรยจ้า ค่าแรงเราแค่วันละ 360 บาทจะเอาที่ไหนจ่าย ไปหาแม่ ทำไมแม่ไม่จ่าย แม่บอกกลับมาว่าใครๆเขาก็ทำกันไม่เห็นต้องจ่าย
เราก็บอก นี่หมายศาลมาที่โรงงานแล้วเขาจะเอาหนูติดคุกแล้วถ้าไม่จ่าย แม่ด่าออกมาเรยจ้าาาติดคุกก็เรื่องของ เออ..สตั้นเรย ตังก็ไม่ได้ใช้นี่กูต้องติดคุกเหรอ ร้องไห้หนักมาก ไม่กลับบ้านไปอีกเรยปีกว่า ไม่พูดไม่อะไรทั้งนั้นกับแม่ รู้ว่าบาปเเต่เราเจ็บมาก คือทุกวันนี้ทำงานหาเงินใช้หนี้ หนี้ที่เราไม่ได้เป็นคนก่อ
แต่ฟ้าก็มีนางฟ้าส่งมา นั่นคือแม่ผัว อกกเงินจ่ายให้ก่อน แม่ผัวก็ทำงานที่เดียวกับเรา รายได้ของเขาพอๆกัน แต่เขาไปหากู้เงินมาให้ จากนั้นเราก่อผ่อนจ่ายกับแม่สามี ยังไม่จบแค่นั้น เดือน 4/62 รถน้องชายที่เป็นชื่อเราเขามาหน้าโรงงานที่เราทำงานมาบอกจะยึดรถ เออกูชีวิต เราก็เรยโทรหาน้องทำไมไม่จ่าย น้องบอกไม่มี แต่พาเมียไปทำนม 70,000 เราบอกที่อยู่ให้เขาไปยึดรถเรย จบ พอยึดเสร็จ ทีนี้ก็คือขายทอดตลาด นำมาหักลบกันเป็นชื่อเราเป็นหนี้อีก 46,000 เออกูชีวิต
ถามน้องกับแม่เขาก็บอกไม่มีอะไร ไม่ต้องจ่าย เราก็เรยลืมไปเรย พอมาวันนี้ 19/5/63 นอนไม่ไหลับอยู่ดีๆก้คิดเรื่องรถน้องชาย เช้ามาเรยโทรไปบริษัทรถ
ร้านรถบอกชื่อเราเป็นหนี้ 46,000 เราควรทำอย่างไรดี หนี้ทั้งหมดนี้เกิดจากผู้มีพระคุณทั้งนั้น ชีวิตพนักงานรายวัน จะไม่มีทางเป็นอิสระเรยใช่มั้ย