จะทำยังงัย เราจัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลย (แฟนเรามีลูกกับแฟนเก่าและยังติดต่อกันคุยกันทุววัน)

ก่อนอื่นผมต้องขอบอกว่า (ผมเป็นคนขี้น้อยใจ  และคิดมากเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว) ตอนต้นผมจะเล่าอย่างรวบรัด เรื่มเลยแล้วกัน ผมกับแฟนคบกันได้สักระยะนึงแล้วผมเข้า รพ. แฟนผมก็ดูแลอย่างดีจนออกจาก รพ. ทำให้รู้สึกว่า ผญ คนนี้คือคนที่ผมต้องดูแลและผมก็รักเค้านับแต่นั้นเป็นต้นมา เค้ามีลูกกับแฟนเก่าเค้าลูกเค้าหน้ารักมาก ประมาณ 5-6 ขวบ ลูกเค้ามักจะเรียกผมว่า ลุง เราก็คุยเล่นกันนิดหน่อย แต่ก็ไม่ค่อยได้เจอบ่อย  เราชอบลูกเค้านะ แฟนเรามันจะคุยกัน 3 คนพ่อแม่ลูก(เป็นการคุยไลน์กลุ่ม) โดนมีเรานั้งอยู่เป็นบางครั้ง เค้าคุยกันโดนเป็นครอบครัวดูอบอุ่น เราก็เข้าใจได้ เพราะว่าแฟนเราเคยบอกว่าไม่อยากให้ลูกรู้สึกว่าขาดความอบอุ่นที่พ่อกับแม่ไม่ได้ได้อยู่ด้วยกัน(เลิกกัน) ทุกๆวันจะเป็นแบบนี้ พออยู่ด้วยกันสิ่งที่เค้าหวังในตัวเรามันไม่ใช่อย่างที่เค้าคิด ลืมบอกไปนิสัยผมจะเป็นคนพูดเสียงดัง  เวลาทำอะไรมันก็จะดูเหมือนเป็นคนโวยวาย และที่สำคัญถ้าตัวผมไม่ผิด ก็จะเถียงจนสุดใจ ผมมันจะทะเลาะกับแม่บ่อยๆเนื่องด้วยผมเป็นคนเสียงดังและแม่ก้เป็นคนเสียงดัง ทำให้การเถียงกันนั้นดูเป็นการทะเลาะกันที่แรง แต่การทะเลาะของผมกับแม่ก้จะจบโดนที่อีกวันนึกก้จะคุยกันปกติแต่แฟนผมมองว่าผมไม่โต เถียงหัวชนฝา  ทำให้เค้ารู้สึกว่าอึดอันเหมือนพอเราโดนด่า เค้าก็โดนด่าไปด้วย(ผมกับแฟนอยู่ด้วยกันที่บ้านผม)นี่คือเรื่องแรก เรื่องที่สอง คือผมเป็นคนไม่ค่อนระเอียด ทำอะไรมักจะมีข้อผิดพลาดเสมอจึงทำให้เค้าเรื่มที่จะมองเราในแบบที่โตแล้วนะควรจะแบบนี้แบบนั้นสิ เป็นจุดเริ่มที่ทำให้เค้าเริ่มที่จะวีนและเหวียงผม  และเรื่องต่อไปนี้คือสิ่งที่ผมมีปัญหา  เค้ารักลูก อันนี้เรารู้ใครๆก็รู้ ลูกเค้าปิดเทอมและไปอยู่ ตจว.ลูกเค้าสนุกและมีเพื่อนจึงขอแฟนเราว่าอยากเรียนอยู่ที่ ตจว. แฟนเราก็ไม่ยอมอยากให้ลูกเรียนที่ กทม. มากกว่า  ผมเห็นแฟนเครียดเหนื่อยท้อห่วงเรื่องลูก ก็เลยเข้าไปคุยเรื่องนี้ โดยบอกเค้าว่าเธอทำไมไม่ให้ลูกเรียนอยู่ที่นั้นแล้วเธอเก็บเงินส่งให้ลูก มีเวลาก็ไปหาลูกได้เดี้ยวเค้าขับรถพาไปก็ได้ (ลืมเล่าไปว่าผมกับแฟนจะเอาลูกมาอยู่ที่บ้านผม)ใครจะค่อยไปรับไปส่ง แต่สิ่งที่ผมพูดมันคือจุดเริ่มต้นของความสัมพนธุ์ที่ขุ่นมัว เพราะที่จริงผมจะพูดอีกแบบแต่ด้วยความที่ผมเป็นคนไม่ระเอียดเลยพุดออกไปแบบนั้นทำให้เค้าเข้าใจว่าเราไม่อยากให้ลูกเค้ามาอยู่ด้วย ถ้าลูกเค้ามาอยู่จะไม่มีคนดูแลนะ แต่ความหมายของผมคือ ถ้าแม่ผมไม่ว่าง ผมไม่ว่างและเค้าก็ไม่ว่างยังงัยจะดีกว่าไหม เรียนที่ต่างจังหวัดเพราะมีคนดูแลมีเพื่อนมีพี่น้อง เราทะเลาะกันและเถียงกันเพราะเค้าเข้าใจไปแล้วว่าผมไม่อยากให้ลูกว่าอยู่ หลังจากนั้นเราก็เถียงกันบ่อย โดยทุกครั้งที่เถียงหรือทำอะไรแล้วเค้าไม่ได้คำตอบจากผมที่เค้าพอใจหรือต้องการจะทำเค้ามักจะบอกว่าเดี้ยวให้แฟนเก่าทำให้ก็ได้ แฟนเก่าแบบนั้น แฟนเก่าแบบนี้ ทุกครั้งที่ผมได้ยินผมได้แต่เฉยๆ แต่ในใจผมมันบีบที่สุด เค้ามักจะพูดเน็บผมแบบนี้เสมอๆ แล้วก้เถียงกันเรื่อยๆทุกวันจบเรื่องโน้นมาเรื่องนี้ จนทำให้เค้าบอกว่าถ้าลูกเปิดเทอมจะขอย้ายออกไปอยู่หอผมก็บอกว่าถ้าไม่มีใครไปรับไปส่งลูกจริงๆให้พ่อเค้ามารับมาส่งก็ได้ส่งถึงหน้าบ้านรับถึงหน้าบ้านไปไหนด้วยกัน 3 คนพ่อแม่ลูกได้เลย เค้าก็ไม่พูดอะไรและเราก็ทะเลาะกันเรื่องนี้อีกมันสะสมเรื่อยๆจนเค้าเริ่มที่จะเบื่อเราและด้วยความที่แฟนเก่าเป็นพ่อของลูกเค้าก็ยังคุยกันคุยเรืองลุกคุยเล่นกันแต่ความรู้สึกผมคือคุยกันเรื่องลูกอย่างเดียวไม่ได้หรอล่าสุดเค้าไปหาลูกด้วยกันสองคนขับมอไซกันไปที่ ตจว.แฟนผมเค้าโพสเฟสดูมีความสุขผมกลับน้อยใจตัวเองว่าทำไมเค้าอยุ่กับเราเค้าไม่ยิ้มแบบนั้นบ้างเค้าอยู่กับเราเค้าไม่มีความสุขแบบนั้นบ้างมันทำให้ผมรู้สึกแย่มากๆน้อยใจตัวเองมาก พ่อแฟนผมกลับมาเค้าก็บอกผมว่าถ้าจะกลับไปเป็นครอบครัว อยากให้ลูกโตมากับพ่อกับแม่ เดี้ยวย้ายออกข้างนอกผมกับเค้าก็ห่างๆไปเองเค้าพูดแบบนี้กับผมผมได้แต่นั้งน้ำตาตก แต่เค้ากลับบอกให้ผมหยุดร้องไม่ต้องคิดมากไม่มีอะไรแค่ถามเฉยๆ ผมก็พยายามเข้าใจแต่ใจผมมันฟุ้งซานมันรู้สึกแย่ ใจมันพังที่ได้ยินแบบนั้น มันทำให้ผมรู้สึกว่ามันคืออะไร ยังงัยและทำไมหรืออาจจะไม่มีไรผมคิดมากไปเองผมถามเค้าว่ารักผมหรือเปล่าคำตอบที่ได้คือไม่รู้ผมควจจะทำยังงัย ผมรักเค้ามาก ผมอาจจะเล่าวกไปวนมา เพราะผมเป็นคนเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งเรียบเรียงไม่ค่อยถูก ผมแค่แยากจะรู้ว่าผมควรจะจัดการความรู้สึกของผมยังงัย