ยึดโทรศัพท์

ผมมีคำถามคาในใจมานามากแล้วครับแต่ผมไม่รู้จะมาระบายกับใคร พอดีผมโดนปู่กับย่ามองว่าติดเกมส์ครับ มีคอมตั้งแต่ยังเด็กตอนเด็กผมติดเกมมากครับไปเล่นกับเพื่อนข้างบ้านน้อยลงทุกวันๆจนปู่กับย่าผมตั้งรหัสผ่านผมก็เลยต้องขอเขาเล่นจนโตมาประมาณ ม.ปลายผมก็ย้ายบ้าน คอมผมก็ยังเล่นแต่ก็น้อยลงเพราะมีเบื่อบ้างอะไรบ้างแล้วก็เริ่มเล่นบาสจนผมมีโทรศัพใช้เป็นครั้งแรกดีใจมากครับจนวันหนึ่งผมต้องไปเยี่ยมพ่อที่คุกผมลืมบัตรประชาชนไว้ไหนไม่รู้ครับ ที่จริงแล้วอยู่ที่ปู่ผมเพราะปู่ผมยืมไปถ่ายเอกสารเอาไปใช้เรื่องของเขาซึ่งมันตรงกับวันที่ผมสมัครบัตรเดบิตของธนาคารที่มาทำที่โรงเรียน ซึ่งเวลาไปเยี่ยมที่คุกมันต้องใช้บัตรประชาชนวันนั้นผมบอกย่าไปว่าไม่ไปได้ไหมเนี่ยเขาก็เริ่มอ้างกับผมว่างั้นเอาโทรศัพท์มานี้แล้วเขาก็เริ่มว่าผมเกี่ยวกับผมเรื่องโทรศัพท์ผมก็พยายามไม่เถียงท่านจนตอนผมหาบัตรประชาชนไม่เจอผมก็บอกย่าผมก็เริ่มโทษไปที่โทรศัพท์ผมฟิวส์ขาดมากขาดเลยปาโทรศัพท์ครั้งแรกไปยังพื้นครั้งที่สองไปบนหลังคาเพื่อนบ้านพร้อมตะโกน ไปไหนก็ไป เป็นครั้งแรกที่รู้สึกเหมือนใจสลายกับอะไรบ้างอย่างที่ผมอธิบายไม่ถูก เหมือนผมโดนว่าปมด้อยเหมือนรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าทั้งๆที่ผมโดนด่ามาก็เยอะมีครั้งนี้ที่ผมทนไม่ได้มากๆย่าเขามาทุบผมแบบสุดแรงพร้อมกับปู่ผมที่ด่าผมอย่างไม่หยุดแล้วเขาก็บอกให้ผมไปเกบผมก็ไปเก็บพร้อมกับข้างบ้านที่มองผมผมไม่กล้ามองกลับผมไม่รู้ผมต้องทำยังไงพอผมเก็บมาเขาก็ยิ่งโกรธเมือเห็นสภาพของมันผมไม่ฟังผมไม่อยากรับรู้อะไรใดๆผมเดินออกไปเฉยๆเดินไปทั่ว  ไปบ้านเพื่อนก็ไปไปห้างก็ไปบ้านร้างผมก็ไปร้องไห้   รู้สึกแย่มากครับ จนผมกลับไปบ้านเขาก็บอกให้ไปขอโทษย่าแล้วบอกผมนั้นผิดหมดมันโครตไม่ยุติธรรมเลยผมรู้สึกเหมือนเหยียดตลอดเวลาผมไม่ชอบเวลาเขาบอกว่าผมติดเกมเวลาผมยกโทรศัพท์ มันเป็นอะไรกันหนักหนาผมเบื่อที่จะฟังคำว่าติดเกมที่เหมือนดูถูกตลอดเวลาหรือการืำตัวอยู่ในกรอบผมเกลียดมันมากๆเวลาไปเที่ยวกลับช้าก็หาว่าไปนอนบ้านรุ่นน้องผู้หญิงน้องเป็นแค่น้องที่โรงเรียนเดียวกัน ผมควรทำไงดี เวลาผมคิดผมก็คิดว่าไม่ยุติธรรม โกรธและด้อยค่าในตัวเอง ผมควรหาทางออกยังไง