ถ้าไม่ติ่ง...

เราอยากเล่าบางอย่างในชีวิตเรา แต่ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง ขอพื้นที่เล่าในนี้ละกัน

ครอบครัวเรามีพี่น้อง4คน เราคือคนโตกำลังจะขึ้นปี2 พ่อเรารักแม่เรามากๆเราเห็นตั้งแต่เด็กว่าแม่มีคนอื่นแต่ไม่ได้บอกพ่อจนเราเริ่มโตขึ้นอยู่ประมาณม.4 พ่อก็จับได้แต่พ่อให้อภัยแม่เพราะไม่อยากให้เราน้องเราขาดแม่ เรานึกว่าแม่จะหยุดเพราะเห็นพ่อร้องไห้ครั้งแรกตั้งแต่เกิดมา ครั้งแรกที่เห็นน้ำตาพ่อ จนทีนี้เหมือนเรื่องจะจบแต่เรื่องกลับบานปลาย [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เพราะแม่ทำตัวเหมือนเดิมเราก็ต่อต้านแม่จนแม่เกลียดเรา เอาหัวเราทุบกำแพงบ้านทำร้ายร่างกายเพราะห้ามไม่ให้เราบอกพ่อ เราก็ทำเนียนๆตอนแม่อยู่กับพ่อพอพ่ออยู่คนเดียวเราก็เล่าให้พ่อฟัง เราไม่รู้ทำไมนะแต่เราว่าเรายินดีที่พ่อแม่จะเลิกกันหย่ากันเราจะไม่รู้สึกไรทั้งนั้นถ้าไม่มีเขา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
จนกระทั่งแม่เราไปมีผู้ชายอีกคนแล้วแอบไปมีอะไรกัน แอบคุยกันในแชทตอนนั้นตี1กว่าๆพ่อเอามือถือแม่มาให้เราดู เพราะมีคนโทรมา เราก็เปิดดูจนทุกอย่างมันชัดเจนว่าเขานอกใจพ่อ พ่อก็เอาลงไปปลุกแม่ เราก้มานั่งแอบฟังตรงบันได คำพูดที่แม่บอกว่าแม่รักผู้ชายคนนั้นเรากับแฝดเราร้องไห้เลย ไม่รู้ว่าพ่อผิดไร เรา4พี่น้องผิดอะไร ไม่รู้จริง แล้วพอพรุ่งนี้พ่อจะพาแม่ไปเซนต์ใบหย่า วันนั้นเป็นวันสอบเทอม1เรา [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ เราก็ไปสอบ พอเราสอบเสร็จละเปิดเครื่องพ่อโทรมาหลายสายเลย ละพ่อก็บอกว่าแม่หนีไปแล้ว เราก็รีบกลับบ้านละ พ่อก็พูดถึงแต่แม่ เอาแต่ตามหาแม่ ไม่ยอมหลับไม่ยอมนอน ผ่านไปประมาณเดือนนึงพ่อก็ชวนเราไปหาแม่ แล้ววันนั้นบังเอิญเจอ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ที่ท่าเรือ เราก็รีบไปดึงแม่มาขึ้นรถแม่ก็ว่าเราแล้วก็ผลักๆ พอกลับมาบ้านแม่ก็บอกว่าจะไม่หย่า แต่เราเจอใบหย่าในกระเป๋าแม่พอแม่พูดว่าไม่หย่า เราเลยฉีก[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ แล้วแม่ก็อยู่ในบ้านเราประมาณเดือนนึงแม่เริ่มมีพิรุธ เพราะเราเห็นแม่คุยมือถือตอนเรากลับมาถึงบ้าน ละไม่กี่วันหลังจากเราได้ยินแม่ก็หายไป หนีออกจากบ้านไปอีก ตอนนี้พ่อเราหาแม่มาเกือบ3เดือน พ่อก็เครียดจนเราเครียดตามบ่นทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องแม่ พูดทุกวันสักพักก็จะว่าเราที่ทำให้แม่หนีไปพ่อไม่ยอมหลับไม่ยอมนอน บ้านเราไม่ได้ฐานะดีนะทุกคนก็มานั่งจมปลักกับการที่แม่ทิ้งพ่อทุกๆคนเอาเรื่องที่ตัวเองเครียดมาลงที่เรา จนตอนนั้นเราคิดว่าคงเป็นเพราะเราแหละที่ทำให้แม่หนีไป ใบหย่าก็ไม่มี พ่อก็ลืมไม่ได้ตัดพ้อทุกวันนั่งเครียดทุกวัน พอเราเจอคนรู้จักก็มีแต่คนถามว่าแม่ไปไหนช่วงนี้ไม่เห็นแม่ เราเพิ่งรู้เลยว่าการจากตายดีกว่าจากเป็น ตอนนั้นไม่รู้จะทำไงเลยแต่ผลสอบออกมาเราสอบผ่านทุกวิชานะ แต่มันกับไม่มีความสุขอ่ะ ตอนนั้นเราเหมือนแบกทุกอย่างเลยเพียงเพราะคำว่าพี่คนโต น้องแต่ละคนก็มานั่งพูดให้ฟังเรื่องเกี่ยวกับแม่ พ่อก็ตัดพ้อ เราแทบจะเป็นบ้าตาย คิดมากกับคำพูดพ่อที่น้องชายเอาไปเล่าให้พ่อฟัง ไหนเรื่องแม่ขโมยเงิน แม่เอาผู้ชายเข้าบ้าน เราเป็นคนเดียวที่นั่งฟังพ่อตัดพ้อบ่นทุกวันว่าไม่อยากอยู่พ่อไม่กินข้าวไม่นอนจนเราไม่นอนตามพ่อ พ่อเป็นแบบนี้ทุกวันจนเครียดอ่ะพ่อว่าเราทุกวันที่ทำให้แม่หนีไป จนเราคิดอ่ะเราคงเป็นต้นเหตุให้แม่หนีไป ทำให้พ่อเป็นแบบนี้จริงๆอ่ะ  เราแทบจะอยากหลุดพ้นจากบ้านไปเลยจนเราคิดว่าเราไม่อยากอยู่อ่ะ ไม่อยากฟังพ่อตัดพ้อ ไม่อยากอะไรทั้งนั้น คือเลือกที่จะทิ้งทุกคนในครอบครัวที่เหลือตอนนี้ พอแล้วกับชีวิต

เสียงข้อความในทวิตมันเด้งขึ้นมาทั้งๆที่เราขังตัวเองอยู่ในห้องนั่งร้องไห้ เราก็เปิดดูเพื่อนมันส่งคลิปGot7มาให้ดู

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

เราเปิดทวิตมารู้เลยนี่เราไม่ได้ตามวงที่เรารักมาเกือบครึ่งปีเลยหรอ เราคิดถึงก็เลยไปฟังเพลงละเพลงมันรันมาเพลง this star ของGOT7 คือแบบตอนนั้นร้องไห้หนักกว่าเดิมเลย
มันทำให้เราคิดอ่ะว่าคนที่เรารักคนนึงเขาจากเราไปแล้ว แต่คนที่เขาก็รักเราไม่แพ้กันเขาแค่กำลังอ่อนแอทำไมเราต้องคิดอะไรแบบนี้ เราเลยเลือกที่จะไม่คิดเรื่องจบชีวิตตัวเองลงแต่เอาชีวิตเราไปเริ่มนับ1ใหม่กับครอบครัวที่มีแค่เรา4พี่น้องแล้วก็พ่อ ความรู้สึกมันเหมือนต้องรักษาคนที่เขายังอยู่กับเราให้ดีที่สุดอ่ะ

ขอบคุณ GOT7 ขอบคุณที่ทำให้เรายังมีชีวิตอยู่ ต่อจากนี้จะใช้ชีวิตให้คุ้มค่าแล้ว
ขอบคุณบังทัน ต่อจากนี้จะไม่คิดมากคิดแทนคนอื่นแล้วนะ

ขอบคุณที่ตัวเองติ่งอย่างน้อยเราก็มีเพื่อนในช่วงเวลาที่เราเจ็บปวดที่สุด รู้สึกเลยว่าไม่ได้อยู่คนเดียวดาวน์เมื่อไรก็ฟังเพลงเครียดเมื่อไรก็ดูศิลปิน14คนนี้
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่