แบบนี้ผมผิดหรือเปล่าครับ?

คือเรื่องมันตั้งแต่ปีที่แล้วครับ

มีเพื่อนในกลุ่มผมคนหนึ่งเขาจะไปบอกครูปจชเรื่องที่เพื่อนคนอื่นๆในห้องด่าครูกัน(คือใช้คำที่หยาบคายมาก)แล้วคราวนี้ผมก็อยากช่วยด้วยคนก็เลยขอร่วมมือด้วยอีกคน

พอวันต่อมาเพื่อนคนนั้นก็ไปบอกครูแบบละเอียดยิบเลยว่าเหตุการณ์มันเป็นอะไรยังไงบ้าง แล้วพอครูรู้ปุ๊บก็แอบโกรธๆแต่ดีใจเหมือนกันที่พวกเราบอก และก็ให้ลิสรายชื่อบวกหลักฐานเล็กน้อยให้ครู(ซึ่งก็มีไม่เยอะมากหรอกแค่ 4-5 คนเอง)

แล้ววันต่อมาครูฝ่ายปกครองก็บุกถึงห้องถามคนที่ด่าครูแล้วก็เอาหลักฐานมาให้ดูจนต้องยอมรับและก็โดนเรียกผู้ปกครองตามลำดับ

และหลังจากนั้น...ก็มีเพื่อนคนหนึ่งสังเกตที่ผมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรนะ แต่สายตาคือเหมือนกำลังจะบอกว่าต้องเป็นมุงแน่ๆที่เป็นคนบอก ผมก็เริ่มหวั่นๆนิดหน่อย

จนกระทั้งตอนเย็นในกลุ่มแชทของห้องก็มีคนถามว่าเฮ้ยใครเป็นคนบอกวะอะไรงี้ ไอเราก็แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นแหละครับ จนมีเพื่อนคนหนึ่งบอกมาว่า ไอพวกนั้น(พวกผม)บอกแน่ๆ และก็ได้บังคมให้ผมยอมรับจนสุดท้ายก็บอกไปว่า ใช่เราบอกเอง แต่ไม่ได้เริ่มก่อนนะ

และก็เริ่มด่าผมกันหมดห้องเลย ซึ่งผมก็พยามบอกเหตุผลและคุยด้วยความเป็นธรรมชาติให้มากที่สุดนะครับ (เพราะส่วนตัวเป็นคนที่มีเหตุผลอยู่แล้ว) แต่คนอื่นๆกลับไม่ฟังผมเลย(เด็กดื้อชะมัดยาก) มิหนำซ้ำยังมาด่าและแช่งผมอีก คือราวกับว่าผมไปฆ่าคนยังไงยังงั้นเลยทั้งๆที่เรื่องแบบนี้มันไม่ได้ใหญ่โตอะไรเลย คือแค่สำนึกผิดแล้วปรับปรุงตัวเองก็จบแล้ว

ผมก็พยายามบอกว่า เฮ้ยอย่าเพิ่งด่ากันได้ไหม พยายามจะไม่หยาบคายนะ แต่ก็ไม่รับรู้อยู่ดีครับ(ดื้อรั้นยิ่งกว่าเด็กอีก) จนมีเพื่อนคนหนึ่งบอกว่า ถ้ามีเพื่อนแบบนี้ขอไม่คบดีกว่า คืออะไรอะคือมันหนักหนาแทบจะขาดใจตายขนาดนั้นเลยหรือที่ทำแบบนี้ มันไม่เรียกว่าเข้าข้างไปหน่อยเหรอ คือถ้าเป็นคนอื่นๆหรือเพื่อนคนอื่นๆเขาคงแบบว่ายอมรับผิดและก็ปรับปรุงตัวเองกันหมดแล้ว แต่นี่คือมาด่ากันแบบว่าจะไม่ให้มีที่ยืนในสังคมเลย มันควรเหรอ?

จนกระทั้งกว่าจะเจรจาเสร็จ(หรือไม่เสร็จ)ก็ปาไปหนึ่งชม. และหลังจากนั้นทุกคนก็บอกว่าจะไม่ยุ่งอีกเลย และก็ไล่ผมออกกลุ่มแบบไม่สนใจไยดี

และในคืนวันเดียวกันนั้นผมซึมเศร้าหนักมาก หนักชนิดที่ว่าตายไปจะดีกว่าอีก แต่จริงๆผมก็ระบายให้เพื่อนสนิทผมฟังนะครับซึ่งก็ช่วยได้อยู่แหละ แต่มันไม่ก็ไม่ช่วยอะไรมาก

วันต่อมาทุกคนมองหน้าผมด้วยความโกรธแบบเหมือนแค้นกันมาก ทั้งๆที่ผมก็บอกไปแล้วว่าไม่ได้เริ่มก่อน แต่ทุกคนก็ไม่ฟังผมอยู่ดีและก็ได้แต่เกลียดผม และไม่มีใครเข้าใจผมเลย แต่อย่างน้อยก็ยังพอมีคนที่เข้าใจผมอยู่นะ ผมก็โล่งอกหน่อย

จนกระทั้งสอบวันสุดท้ายและวันสุดท้ายที่จะได้เจอกันที่รร.เพื่อนๆก็ถ่ายรูปหมู่กัน โดยที่...ไม่ได้เชิญผมเลย ผมก็ได้แต่หงอยจนกลับบ้านไป และก็ร้องไห้ทั้งวันทั้งคืนจนทุกวันนี้ถึงแม้จะปิดเทอมและแยกจากกันแล้วก็ตาม แต่สิ่งที่ทุกคนมาด่าผมแบบไม่มีเยื่อไยนั้นมันฝังใจผมมากจนทุกวันนี้ยังไม่หายไปจากสมองเลยตั้งแต่นั้นมา

ผมอยากถามเพื่อนๆ พี่ๆ ทุกคนนะครับว่าเรื่องนี้เนี่ยใครผิดกันแน่ ระหว่างผมที่เป็นคนร่วมมือ กับเพื่อนที่ไม่ได้ทำผิดและด่าผมจนฝังใจ หรือมีคำแนะนำอะไรยังไงก็บอกกันได้นะครับ