สวัสดีครับ ผู้อ่านทุกท่าน วันนี้ที่ออกมาพิมพ์เพราะคิดถึงใครคนนึง ขออนุญาติใช้นามสมมติว่า ยัยบ๊องตื้นนะครับ
ยัยบ๊องตื้นทำให้ผมยิ้มได้เสมอ เวลาที่ผมทุกข์ใจ เวลาที่ผมอกหักจากอีกคน เราจึงสนิทกันมากๆ...
ยัยบ๊องตื้นขับรถพาผมไปโน้นนี่บ่อยๆ เพื่อให้ผมสบายใจขึ้น ทั้งๆที่ตัวผมเองก็ใช่ว่า จะเบาๆ
จริงๆ ผมก็อยากเป็นคนขับรถพายัยบ๊องตื้นบ้างนะครับ แต่ผมขับรถเครื่องไม่ได้ครับ เพราะผมเป็นคนพิการทางการเคลื่อนไหว
เพราะเหตุการณ์ต่างๆ เราจึงนับถือกันเป็นพี่น้อง แต่นานๆไป ผมกลับเริ่มรู้สึกกับยัยบ๊องตื้นมากกว่านั้น ตัวผมเองแรกๆก็ไม่มั่นใจเท่าไร
แต่ผมเริ่มสับสนว่า ทำไมถึงต้องรู้สึกหัวร้อนทุกครั้ง เวลายัยบ๊องตื้นคุยกับอีกคน คนที่ยัยบ๊องตื้นเรียกว่า "ชายในใจ"
ผมเลยต้องกลับมาเช็คความรู้สึกตัวเองเพื่อความแน่ใจ
ผมกลับมาถามตัวเองหลายครั้งครับว่า ทำไม?? ต้องรู้สึกแบบนั้น หรือ ผมกำลังหึงกันแน่
จนวันนึง ผมเริ่มกลัวความรู้สึกตัวเองขึ้นมาจริงๆ ใช่แล้วครับ ผมเริ่มรักยัยบ๊องติ้น
ผมจึงตัดสินใจหาเรื่องเดินออกมา ทั้งๆที่รู้สึกดีกับยัยบ๊องตื้นอยู่ แถมรู้สึกดีกับยัยบ๊องตื้นมากขึ้น
แต่ผมกลับทำตรงข้ามกับความรู้สึก ผมไม่รู้จะบอกยัยบ๊องตื้นตรงๆยังไงดี ผมกลัวครับ ผมกลัวว่า ถ้าบอกไปผมจะเสียใจ
กลัวว่า มันจะซ้ำที่แผลเดิมในใจ มันคงไม่แปลกใช่ไหมครับ ที่จะกลัว เพราะผมอกหักมาแล้วหลายครั้ง อีกทั้งผมรู้ว่า ยัยบ๊องตื้นไม่ได้ชอบทอม ใช่แล้วครับ ผมเป็นทอม ผมจึงหาเรื่องทะเลาะกับยัยบ๊องตื้น เราทะเลาะกันหนักมากครับ
ทั้งๆที่เป็นเรื่องเล็กๆเท่านั้น ผมเห็นยัยบ๊องตื้นน้ำตาซึมๆ ผมก็เจ็บไม่แพ้กันหรอกครับ แต่ผมต้องกลั้นน้ำตาไว้ ไม่ให้ยัยบ๊องตื้นเห็น
แต่ผมต้องทำครับ ผมกลัวว่า ถ้ารักยัยบ๊องตื้นมากไปกว่านี้ ผมกลัวว่า จะคุมใจตัวเองไว้ไม่ได้ ผมกลัวจะกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว
จากเหตุการณ์วันนั้น ผมไม่ได้คุยกันหลายเดือน
มันเป็นเดือนที่ทรมานมากครับ จนยัยบ๊องตื้นยอมกลับมาทักผมอีกครั้ง ลึกๆผมดีใจมากนะครับ แต่ก็ต้องเดินหนีบ้าง แต่ยัยบ๊องตื้นก็ไม่ได้ทักผมแค่ครั้งเดียว
ทำให้ใจผมที่ยังรักอยู่ห้ามใจตัวเองไม่ได้ สุดท้ายก็กลับไปคุย แต่มันไม่เหมือนเดิมทั้งสองฝ่ายครับ ไม่หมือนเดิมยังไงหรอครับ ก็คือ ยัยบ๊องตื้นลดความสำคัญผมลง ส่วนผมก็อย่างที่บอกครับ คือ ผมรักยัยบ๊องตื้น ผมจึงหาเรื่องทะเลาะกับยัยบ๊องตื้นอีกครั้งครับ
คราวนี้มันทำให้เราขาดกันจริงๆ เราไม่ได้คุยกันหลายเดือนมากแล้วครับ ถึงแม้ว่า จะอยู่ที่ทำงานเดียวกันก็ตามครับ เวลาเจอหน้ากัน ยัยบ๊องตื้นก็มองผมเป็นอากาศเลยครับ ส่วนผมก็ต้องแกล้งทำเหมือนยัยบ๊องตื้น แต่พอยัยบ๊องตื้นเดินผ่านไปแล้ว ผมกลับได้แค่มองยัยบ๊องตื้นจากทางด้านหลังเท่านั้น
ผมเลือกทางที่ต้องระหว่างเราแล้วใช่ไหมครับ?? แล้วผู้ที่อ่านล่ะครับ มีคนแอบรักแต่ไม่ได้บอกบ้างไหมครับหรือไม่คิดจะบอกบ้างหรือไม่ครับ??
#คิดถึงจัง #รักจริงนะ #ยัยบ๊องตื้น
#ภาพเก่าๆระหว่างเราที่เคยถ่ายรูปด้วยกัน แม้จะเป็นเพียงภาพธรรมดา แต่กลับมีความสำคัญมากจริงๆ โดยเฉพาะวันที่เราต้องห่างกันตลอดไป
เคยแอบรักใครซักคนไหม??
ยัยบ๊องตื้นทำให้ผมยิ้มได้เสมอ เวลาที่ผมทุกข์ใจ เวลาที่ผมอกหักจากอีกคน เราจึงสนิทกันมากๆ...
ยัยบ๊องตื้นขับรถพาผมไปโน้นนี่บ่อยๆ เพื่อให้ผมสบายใจขึ้น ทั้งๆที่ตัวผมเองก็ใช่ว่า จะเบาๆ
จริงๆ ผมก็อยากเป็นคนขับรถพายัยบ๊องตื้นบ้างนะครับ แต่ผมขับรถเครื่องไม่ได้ครับ เพราะผมเป็นคนพิการทางการเคลื่อนไหว
เพราะเหตุการณ์ต่างๆ เราจึงนับถือกันเป็นพี่น้อง แต่นานๆไป ผมกลับเริ่มรู้สึกกับยัยบ๊องตื้นมากกว่านั้น ตัวผมเองแรกๆก็ไม่มั่นใจเท่าไร
แต่ผมเริ่มสับสนว่า ทำไมถึงต้องรู้สึกหัวร้อนทุกครั้ง เวลายัยบ๊องตื้นคุยกับอีกคน คนที่ยัยบ๊องตื้นเรียกว่า "ชายในใจ"
ผมเลยต้องกลับมาเช็คความรู้สึกตัวเองเพื่อความแน่ใจ
ผมกลับมาถามตัวเองหลายครั้งครับว่า ทำไม?? ต้องรู้สึกแบบนั้น หรือ ผมกำลังหึงกันแน่
จนวันนึง ผมเริ่มกลัวความรู้สึกตัวเองขึ้นมาจริงๆ ใช่แล้วครับ ผมเริ่มรักยัยบ๊องติ้น
ผมจึงตัดสินใจหาเรื่องเดินออกมา ทั้งๆที่รู้สึกดีกับยัยบ๊องตื้นอยู่ แถมรู้สึกดีกับยัยบ๊องตื้นมากขึ้น
แต่ผมกลับทำตรงข้ามกับความรู้สึก ผมไม่รู้จะบอกยัยบ๊องตื้นตรงๆยังไงดี ผมกลัวครับ ผมกลัวว่า ถ้าบอกไปผมจะเสียใจ
กลัวว่า มันจะซ้ำที่แผลเดิมในใจ มันคงไม่แปลกใช่ไหมครับ ที่จะกลัว เพราะผมอกหักมาแล้วหลายครั้ง อีกทั้งผมรู้ว่า ยัยบ๊องตื้นไม่ได้ชอบทอม ใช่แล้วครับ ผมเป็นทอม ผมจึงหาเรื่องทะเลาะกับยัยบ๊องตื้น เราทะเลาะกันหนักมากครับ
ทั้งๆที่เป็นเรื่องเล็กๆเท่านั้น ผมเห็นยัยบ๊องตื้นน้ำตาซึมๆ ผมก็เจ็บไม่แพ้กันหรอกครับ แต่ผมต้องกลั้นน้ำตาไว้ ไม่ให้ยัยบ๊องตื้นเห็น
แต่ผมต้องทำครับ ผมกลัวว่า ถ้ารักยัยบ๊องตื้นมากไปกว่านี้ ผมกลัวว่า จะคุมใจตัวเองไว้ไม่ได้ ผมกลัวจะกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว
จากเหตุการณ์วันนั้น ผมไม่ได้คุยกันหลายเดือน
มันเป็นเดือนที่ทรมานมากครับ จนยัยบ๊องตื้นยอมกลับมาทักผมอีกครั้ง ลึกๆผมดีใจมากนะครับ แต่ก็ต้องเดินหนีบ้าง แต่ยัยบ๊องตื้นก็ไม่ได้ทักผมแค่ครั้งเดียว
ทำให้ใจผมที่ยังรักอยู่ห้ามใจตัวเองไม่ได้ สุดท้ายก็กลับไปคุย แต่มันไม่เหมือนเดิมทั้งสองฝ่ายครับ ไม่หมือนเดิมยังไงหรอครับ ก็คือ ยัยบ๊องตื้นลดความสำคัญผมลง ส่วนผมก็อย่างที่บอกครับ คือ ผมรักยัยบ๊องตื้น ผมจึงหาเรื่องทะเลาะกับยัยบ๊องตื้นอีกครั้งครับ
คราวนี้มันทำให้เราขาดกันจริงๆ เราไม่ได้คุยกันหลายเดือนมากแล้วครับ ถึงแม้ว่า จะอยู่ที่ทำงานเดียวกันก็ตามครับ เวลาเจอหน้ากัน ยัยบ๊องตื้นก็มองผมเป็นอากาศเลยครับ ส่วนผมก็ต้องแกล้งทำเหมือนยัยบ๊องตื้น แต่พอยัยบ๊องตื้นเดินผ่านไปแล้ว ผมกลับได้แค่มองยัยบ๊องตื้นจากทางด้านหลังเท่านั้น
ผมเลือกทางที่ต้องระหว่างเราแล้วใช่ไหมครับ?? แล้วผู้ที่อ่านล่ะครับ มีคนแอบรักแต่ไม่ได้บอกบ้างไหมครับหรือไม่คิดจะบอกบ้างหรือไม่ครับ??
#คิดถึงจัง #รักจริงนะ #ยัยบ๊องตื้น
#ภาพเก่าๆระหว่างเราที่เคยถ่ายรูปด้วยกัน แม้จะเป็นเพียงภาพธรรมดา แต่กลับมีความสำคัญมากจริงๆ โดยเฉพาะวันที่เราต้องห่างกันตลอดไป