ผมคิดถึงแฟนเก่า

เขาเป็นแฟนคนแรก เราเลิกกันสักพักใหญ่ๆแล้ว ผมก็ไม่ได้เสียใจแล้ว แค่คิดถึงเฉยๆ อารมณ์แบบไม่มีเขาก็เฉยๆ แต่ก็อยากเจอกันอีก ผมก็ถามตัวเองนะ ว่าทำไมผมถึงคิดถึงเขาขนาดนั้น ผมก็ไม่รู้จะพูดอย่างไร เราเจอกันในfacebook แต่เขาอยู่ไกลมาก ผมเองก็ยังไม่มีโอกาสได้ไปหาเขาสักที แล้วเขาก็แก่กว่าผมด้วย ตอนนั้นที่คบกัน เขาอายุประมาณ26 ผมก็21 เขาเป็นผู้หญิงเทาๆคนหนึ่ง ที่ผ่านอะไรมาเยอะ ถึงแม้ว่าเราจะคบกันผ่านโลกออนไลน์ แต่เราก็ทำอะไรสนองความใคร่กันบ่อยๆ มันเหมือนเปิดโลกใหม่ให้ผมเลย เพราะผมเคยคิดว่าเรื่องแบบนี้มันเป็นสิทธิพิเศษสำหรับคนหน้าตาดีเท่านั้น และผมก็คงไม่มีโอกาสนั้น แล้วนานวันเข้าผมก็เริ่มใจแตก ด้วยความอ่อนโลกของผม เวลาผมถามอะไรเขาก็บอกตรงๆแบบไม่เขินอาย แล้วเขามักจะเล่าอะไรแบบนี้ให้ผมฟังบ่อยๆ ทั้งเกี่ยวกับตัวเขา แล้วเรื่องที่เขาเคยผ่านมา แล้วที่เลิกกันก็เพราะความห่างไกลทำให้เรา2คนไม่สามารถให้สิ่งที่อีกฝ่ายต้องการได้ พูดตามตรงว่าผมก็เสียใจอยู่ ที่เลิกกับเขา แต่ที่ผมจะบอกก็คือ เมื่อก่อนผมเคยบอกกับตัวเองว่าผมชอบคนเรียบร้อยเพราะเขาน่าจะดูแลผมได้ แต่เขาทำให้ผมรู้ว่า ผมไม่ได้ต้องการคนดีอะไรนักหรอก ผมแค่ต้องการคนที่เขาเข้าใจในตัวตนของเรา และรับได้ในข้อเสีย และผมเชื่อว่า ผมจะไม่มีโอกาศได้เจอผู้หญิงแบบนี้อีกแล้ว ตอนเลิกกันผมก็ไปบ่นๆให้เพื่อนฟัง และด้วยความที่เป็นผู้ชายด้วยกัน มันก็เขาใจ มันก็บอกว่า เก็บเงินไว้ซื้อกินดีกว่า แต่ผมไม่ใช่คนแบบนั้น ถ้าผมไม่ได้รู้สึกรัก ผมก็ทำไม่ลง ผมเคยคิดนะ ว่าปีหน้าผมเรียนจบ ดึกๆผมก็คงไม่นั่งตามร้านเหล้า ตามผับ เผื่อได้เจอคนแบบที่ผมตามหา ผมอาจจะดูเป็นคนไม่ดีที่โหยหาอะไรแบบนี้ แต่ลองตั้งคำถามดูนะครับ ว่าระหว่างที่โลกกำลังหมุนไป เรื่องนี้มันเกิดขึ้นตลอดเวลา จนเป็นเรื่องปกติไปแล้วรึป่าว
เอวัง ก็มีด้วยประการฉะนี้
ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ส่วนมากจะมาบ่นให้ฟังมากกว่า ถ้าคำพูดใดไม่สุภาพหรือไม่เหมาะสม ก็ขออภัยด้วยนะครับ