ทำดี ต้องหวังผลตอบแทนไหม?
เราทำดี ทำอะไรต่างๆ จะต้องหวังผลตอบแทนไหม?
เราทำอะไรจะต้องหวังผลตอบแทน ถ้าเราไม่หวังเราก็จะไม่มีกำลังทำต่อไป กฎแห่งธรรมทำให้เราหวัง และทำไมเราจะไม่หวัง เราไม่หวังแสดงว่าเราหนีความจริง
เข้าสู่ตถาตาจะมีความหวังอยู่ไหม?
ก็หวังในตถาตา ก็เป็นเช่นนั้นเอง ก็หวังเป็นเช่นนั้นเอง ทุกอย่างที่ไม่หวังไม่มีทางที่จะเป็นไปได้ ในธรรมเขาให้หวัง เราไม่หวังนั่นแหละผิด ตอนสุดท้ายที่ให้หวัง คือ หวังในธรรม ธรรมเขาให้เราหวัง เป็นตรรกะไว้ ถ้าไม่มีผลตรงนี้ก็จะไม่มีผลตรงนั้นให้เขาได้
แสดงว่าตัวอัตตาก็ยังคงอยู่ นี่แหละ อัตตาจึงฆ่าไม่ได้
การหวังก็จะต้องมีอัตตา ถ้าไม่มีอัตตาก็ไม่มีใครที่จะหวัง ก็จะหวังไม่ได้
นี่แหละ อัตตายังคงมีอยู่เพียงแต่ว่าเราอย่าให้อัตตามาครอบงำเรา
ถ้าเข้าสู่ตถาตาก็คือ อัตตายังมีอยู่แต่ไม่ให้อัตตามาครอบงำเราไม่ได้ นี่แหละ อัตตา ตัณหา กิเลส เป็นของธรรม ไม่มีใครไปลบล้างได้ เพียงแต่ว่าเราไม่ให้เขามาครอบงำเราได้ เขาก็อยู่ส่วนเขา เราก็อยู่ส่วนเรา ไม่สามารถครอบงำเราได้ ไม่สามารถบงการเราได้ นั่นแหละ เป็นพระพุทธเจ้า
ถ้าเราฝึกตัวนี้เรื่อยๆ เหมือนกับความคิดที่ไม่ดีเกิดขึ้นในสมองของเรา เป็นความชั่ว แต่เราไม่เอาชั่วนั่น เพราะเรามี ๖ กำกับ (ตนเองกำกับ ปณิธานกำกับ ครูอาจารย์กำกับ สิ่งศักดิ์สิทธิ์กำกับ ฟ้าดินกำกับ ธรรมกำกับ)
ความหวังเป็นกฎของธรรม
ธรรมเขาสร้างเราให้เป็นมนุษย์ ธรรมก็ยังมีความหวัง หวังว่าคุณจะมีโอกาสทำดี ถ้าไม่อย่างนั้นธรรมจะมาอุ้มชูเราทำไม ให้เรากินข้าวทำไม ถ้าเราเข้าใจ เราจะต้องรู้บุญคุณของธรรม ธรรมให้โอกาสเราแล้ว เราอย่าเสียชาติเกิด
คนทั่วไปบอกว่า ทำดีแล้วไม่หวังผล เพราะว่าเขาไม่เข้าใจ? เพราะเขาไม่เข้าใจ เพราะเขาไม่เข้าใจถึง ประจักษ์ถ่องแท้ แม้ว่าคุณประจักษ์ก็จริงอยู่ แต่ว่าคุณยังไม่ถ่องแท้
^_^ ..._/\_... ^_^
ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกกล่าวมา
อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์
เอื้อ-เกื้อ-กัน เป็นกัลยาณมิตรทุกขณะจิต
ทำดี ต้องหวังผลตอบแทนไหม?
เราทำดี ทำอะไรต่างๆ จะต้องหวังผลตอบแทนไหม?
เราทำอะไรจะต้องหวังผลตอบแทน ถ้าเราไม่หวังเราก็จะไม่มีกำลังทำต่อไป กฎแห่งธรรมทำให้เราหวัง และทำไมเราจะไม่หวัง เราไม่หวังแสดงว่าเราหนีความจริง
เข้าสู่ตถาตาจะมีความหวังอยู่ไหม?
ก็หวังในตถาตา ก็เป็นเช่นนั้นเอง ก็หวังเป็นเช่นนั้นเอง ทุกอย่างที่ไม่หวังไม่มีทางที่จะเป็นไปได้ ในธรรมเขาให้หวัง เราไม่หวังนั่นแหละผิด ตอนสุดท้ายที่ให้หวัง คือ หวังในธรรม ธรรมเขาให้เราหวัง เป็นตรรกะไว้ ถ้าไม่มีผลตรงนี้ก็จะไม่มีผลตรงนั้นให้เขาได้
แสดงว่าตัวอัตตาก็ยังคงอยู่ นี่แหละ อัตตาจึงฆ่าไม่ได้
การหวังก็จะต้องมีอัตตา ถ้าไม่มีอัตตาก็ไม่มีใครที่จะหวัง ก็จะหวังไม่ได้
นี่แหละ อัตตายังคงมีอยู่เพียงแต่ว่าเราอย่าให้อัตตามาครอบงำเรา
ถ้าเข้าสู่ตถาตาก็คือ อัตตายังมีอยู่แต่ไม่ให้อัตตามาครอบงำเราไม่ได้ นี่แหละ อัตตา ตัณหา กิเลส เป็นของธรรม ไม่มีใครไปลบล้างได้ เพียงแต่ว่าเราไม่ให้เขามาครอบงำเราได้ เขาก็อยู่ส่วนเขา เราก็อยู่ส่วนเรา ไม่สามารถครอบงำเราได้ ไม่สามารถบงการเราได้ นั่นแหละ เป็นพระพุทธเจ้า
ถ้าเราฝึกตัวนี้เรื่อยๆ เหมือนกับความคิดที่ไม่ดีเกิดขึ้นในสมองของเรา เป็นความชั่ว แต่เราไม่เอาชั่วนั่น เพราะเรามี ๖ กำกับ (ตนเองกำกับ ปณิธานกำกับ ครูอาจารย์กำกับ สิ่งศักดิ์สิทธิ์กำกับ ฟ้าดินกำกับ ธรรมกำกับ)
ความหวังเป็นกฎของธรรม
ธรรมเขาสร้างเราให้เป็นมนุษย์ ธรรมก็ยังมีความหวัง หวังว่าคุณจะมีโอกาสทำดี ถ้าไม่อย่างนั้นธรรมจะมาอุ้มชูเราทำไม ให้เรากินข้าวทำไม ถ้าเราเข้าใจ เราจะต้องรู้บุญคุณของธรรม ธรรมให้โอกาสเราแล้ว เราอย่าเสียชาติเกิด
คนทั่วไปบอกว่า ทำดีแล้วไม่หวังผล เพราะว่าเขาไม่เข้าใจ? เพราะเขาไม่เข้าใจ เพราะเขาไม่เข้าใจถึง ประจักษ์ถ่องแท้ แม้ว่าคุณประจักษ์ก็จริงอยู่ แต่ว่าคุณยังไม่ถ่องแท้
^_^ ..._/\_... ^_^
ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกกล่าวมา
อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์
เอื้อ-เกื้อ-กัน เป็นกัลยาณมิตรทุกขณะจิต