จขกท ขออนุญาตใช้พื้นที่ตรงนี้ระบายความรู้สึกนะคะ
เราอยากระบายความรู้สึกที่มันอัดอั้นอึดอัดมาตั้งแต่เด็ก แล้ว
ตั้งแต่จำความได้เราไม่ได้ค่อยได้อยู่กับแม่ส่วนมากจะอยู่กับยาย แม่นานๆนีจะกลับมาหาแกไปทำงาน กทม
ส่วนพ่อนั้นทิ้งไปตั้งแต่ เรา 8 เดือน ทุกครั้งที่แม่พูดถึงพ่อ แม่จะสอนให้เราเกียจพ่อตัวเองเสมอ พูดถึงพ่อในทางที่ไม่ดี ด้วยความเด็กไม่รู้ไม่เข้าใจทำไมต้องเกียจ ตอนเด็กทุกครั้งที่ได้อยู่กับแม่ แม่ชอบบังคับให้ ทำตามที่แกบอกตลอดเลย กินข้าวไม่ไหมด แกก็ไม่ให้ขึ้นบ้าน ก็นั่งกินข้าวไปทั้งน้ำตา ไม่เข้าใจทำไมต้องบังคับจานข้าวพอๆกับคนโตกิน ก้ได้แต่คิดแต่ว่าแกอยากให้กินข้าวเยอะๆ ตอนอยู่อนุบาลเราเคยไปแข่งวาดภาพระบายสีแล้วได้ที่ 1 เป็นตัวแทนของกลุ่ม รร ไปแข่งที่ รร ในเมือง ด้วยความดีใจแข่งเสร็จกลับบ้านมาบอกแม่ แม่กลับบอกว่าเราโกหก จนครูมาบอกที่บ้านแกถึงเชื่อ เพราะเขาให้ ผปค ไปกับเด็กด้วยตอนแข่ง วันที่ไปแข่งที่ รร ในเมือง ผลออกมาคือได้ ที่ 2 ไม่ได้เปนตัวแทนไปแข่งต่อ เป็นเด็กอะ ครูบอกว่าได้แค่นี้ก็เก่งแล้ว แต่ไม่เลยกลับมาบ้านเราโดนแม่ทั้งหยิกทั้งตี ร้องไห้หนักมากว่าทำอะไรผิด เสียใจมากที่โดนตี มันเป็นอะไรที่ฝั่งใจ จำจนโตว่าเราทำไม่ดี ไม่ตั้งใจ หรอ แม่ตีหนูทำไม พอโตมาอีกหน่อยตอนนั้นอยู่ ป6 จำได้ว่าต้องอยู่ รร กลับประมาณทุ่มหนึ่งเพราะครูให้ทำโครงงานคุณธรรม ครูก็กลัวว่าแม่จะเป็นห่วงแกก็ให้ยืมโทสัพโทบอกแม่แล้วครูก็คุยด้วย คำแรกที่แม่พูดก้เราตอนโทบอกแกคือ อยู๋ช่วยครูนั่นแหละไม่ต้องต้องกินข้าว ให้ครูนั่นส่งเรียน ตกใจสตั้นไปเลย ครูก็บอกว่าให้บอกแม่เด๋วครูพาไปส่งถึงบ้าน เพราะไม่ได้ทำกันแค่สองสามคน แต่ครูก็อยู่กับเด็ก ทำกันอยู่ 5 คน แต่แม่ไม่ได้เข้าใจแบบนั้น พอกลับบ้านไปบ้าน ครูไปส่งแกก็คุยกะแม่บอกแม่ว่าเอาลูกมาส่งขอโทดที่ให้อยู่ดึก แม่ไม่ตอบใดๆยืนนิ่ง ไม่พูดไม่คุย เราก็เดินไปที่โตะกินข้าวยังไม่ได้กินข้าวเย็น สิ่งที่เจอคือน้ำพริก หนึ่งถ้วย กับข้าว ที่เหลือติดหม้ออยุ่นิดนึง 5555แม่ไม่ให้กินข้าว คืนนั้นก็อดข้าวเย็นไปแทบจะร้องไห้ เราไม่รู้ว่าทำอะไรผิด กลับเย็นกลัวเป็นห่วงก็โทบอกแกทุกอย่างแล้ว มีอีกหลายเหตุการณ์ที่เจอ บางครั้งก็เครียดจนตัวเองเป็นเด็กเก็บกด ไม่เป็นตัวของตัวเองทุกครั้งที่ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจแม่ แกก็จะด่า ไล่ออกจากบ้าน ด่าว่าเราเหมือนพ่อ เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ชีวิตไม่เจริญ เอาตัวไม่รอด อีกจิปาถะ แค่ขับรถครั้งแรก แล้วแกจะให้ขับเข้าบ้านให้ได้เลย แต่เราทำไม่ได้แกก็ด่าว่า ไม่มีปัญญาแค่นี้ยังทำไม่ได้ เรียนจบมาก็สูง ล่าสุดเราขอออกอนุญาติแกไปส่งแฟนซื้อของมาขาย หาเงินใช้ อยู่แต่บ้านแกก้ว่าใช้แต่เงินแก เงินแกหมดเพราะเรามาอยู่บ้าน คือ เราพึงจะเรียนจบละมาอยู่บ้านยังไม่มีงานทำก็พยายามหาของขายในเฟส ไปรับของมาขายช่วยกันกับแฟนสองคน (เรากับแฟนไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันนะ คนละบ้านแต่ไม่ได้ไกลกันมาก) แล้วันที่ขอแกไปซื้อของ เรากลับมาเย็นประมาณ 4 โมงเย็น ขอแกออกไปตั้งแต่ 8 โมงเช้า กลับมาโดนแกด่าว่ากลับมาทำไมตอนนี้ ปีกกล้าขาแข็งหาเงินเองได้แล้ว ก็ไม่ต้องมาอยู่บ้าน จะไปไหนก็ไปไล่เราออกจากบ้าน เราผิดอะไรหรอ ขอแกออกไปหาเงินไปขายของอยู่บ้านเฉยๆไม่ทำอะไรแกก้บ่น ไม่หัดหาเงิน พอขอไปหากลับมาเย็นก็โดนด่า เวลาเราขออนุญาตไปไหนมาไหนก็ตามต้องรีบกลับมาก่อนสี่โมง เพราะต้องมากวาดบ้านถูบ้าน ถ้ามาสายก็จะโดนทุกครั้ง แต่บางครั้งก็อยากได้ความยืดหยุ่นบ้าง มาช้านิดหน่อยเราก็ต้องทำอยู่แล้ว เวลาไปขายของกับแฟน คือเราอยู่ได้ไม่เกิน สี่โมงต้องรีบกลับบ้านก่อนตลอด แฟนก็ต้องขายคนเดียว ตอนนี้แกว่าเราดื้อไม่เชื่อฟังคำสั่งแก ไม่ไล่ให้ไปอยู่กับป้าที่ต่างจังหวัดแล้ว เครียดเนาะ ทำอะไรไม่ถูกสักอย่าง ได้แต่พยายามหางานจะออกไปทำงาน
เราแค่อยากระบาย
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
แสดงความคิดเห็นได้นะคะ
ขออนุญาตใช้พื้นที่ตรงนี้ระบายความรู้สึกนะคะ
เราอยากระบายความรู้สึกที่มันอัดอั้นอึดอัดมาตั้งแต่เด็ก แล้ว
ตั้งแต่จำความได้เราไม่ได้ค่อยได้อยู่กับแม่ส่วนมากจะอยู่กับยาย แม่นานๆนีจะกลับมาหาแกไปทำงาน กทม
ส่วนพ่อนั้นทิ้งไปตั้งแต่ เรา 8 เดือน ทุกครั้งที่แม่พูดถึงพ่อ แม่จะสอนให้เราเกียจพ่อตัวเองเสมอ พูดถึงพ่อในทางที่ไม่ดี ด้วยความเด็กไม่รู้ไม่เข้าใจทำไมต้องเกียจ ตอนเด็กทุกครั้งที่ได้อยู่กับแม่ แม่ชอบบังคับให้ ทำตามที่แกบอกตลอดเลย กินข้าวไม่ไหมด แกก็ไม่ให้ขึ้นบ้าน ก็นั่งกินข้าวไปทั้งน้ำตา ไม่เข้าใจทำไมต้องบังคับจานข้าวพอๆกับคนโตกิน ก้ได้แต่คิดแต่ว่าแกอยากให้กินข้าวเยอะๆ ตอนอยู่อนุบาลเราเคยไปแข่งวาดภาพระบายสีแล้วได้ที่ 1 เป็นตัวแทนของกลุ่ม รร ไปแข่งที่ รร ในเมือง ด้วยความดีใจแข่งเสร็จกลับบ้านมาบอกแม่ แม่กลับบอกว่าเราโกหก จนครูมาบอกที่บ้านแกถึงเชื่อ เพราะเขาให้ ผปค ไปกับเด็กด้วยตอนแข่ง วันที่ไปแข่งที่ รร ในเมือง ผลออกมาคือได้ ที่ 2 ไม่ได้เปนตัวแทนไปแข่งต่อ เป็นเด็กอะ ครูบอกว่าได้แค่นี้ก็เก่งแล้ว แต่ไม่เลยกลับมาบ้านเราโดนแม่ทั้งหยิกทั้งตี ร้องไห้หนักมากว่าทำอะไรผิด เสียใจมากที่โดนตี มันเป็นอะไรที่ฝั่งใจ จำจนโตว่าเราทำไม่ดี ไม่ตั้งใจ หรอ แม่ตีหนูทำไม พอโตมาอีกหน่อยตอนนั้นอยู่ ป6 จำได้ว่าต้องอยู่ รร กลับประมาณทุ่มหนึ่งเพราะครูให้ทำโครงงานคุณธรรม ครูก็กลัวว่าแม่จะเป็นห่วงแกก็ให้ยืมโทสัพโทบอกแม่แล้วครูก็คุยด้วย คำแรกที่แม่พูดก้เราตอนโทบอกแกคือ อยู๋ช่วยครูนั่นแหละไม่ต้องต้องกินข้าว ให้ครูนั่นส่งเรียน ตกใจสตั้นไปเลย ครูก็บอกว่าให้บอกแม่เด๋วครูพาไปส่งถึงบ้าน เพราะไม่ได้ทำกันแค่สองสามคน แต่ครูก็อยู่กับเด็ก ทำกันอยู่ 5 คน แต่แม่ไม่ได้เข้าใจแบบนั้น พอกลับบ้านไปบ้าน ครูไปส่งแกก็คุยกะแม่บอกแม่ว่าเอาลูกมาส่งขอโทดที่ให้อยู่ดึก แม่ไม่ตอบใดๆยืนนิ่ง ไม่พูดไม่คุย เราก็เดินไปที่โตะกินข้าวยังไม่ได้กินข้าวเย็น สิ่งที่เจอคือน้ำพริก หนึ่งถ้วย กับข้าว ที่เหลือติดหม้ออยุ่นิดนึง 5555แม่ไม่ให้กินข้าว คืนนั้นก็อดข้าวเย็นไปแทบจะร้องไห้ เราไม่รู้ว่าทำอะไรผิด กลับเย็นกลัวเป็นห่วงก็โทบอกแกทุกอย่างแล้ว มีอีกหลายเหตุการณ์ที่เจอ บางครั้งก็เครียดจนตัวเองเป็นเด็กเก็บกด ไม่เป็นตัวของตัวเองทุกครั้งที่ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจแม่ แกก็จะด่า ไล่ออกจากบ้าน ด่าว่าเราเหมือนพ่อ เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ชีวิตไม่เจริญ เอาตัวไม่รอด อีกจิปาถะ แค่ขับรถครั้งแรก แล้วแกจะให้ขับเข้าบ้านให้ได้เลย แต่เราทำไม่ได้แกก็ด่าว่า ไม่มีปัญญาแค่นี้ยังทำไม่ได้ เรียนจบมาก็สูง ล่าสุดเราขอออกอนุญาติแกไปส่งแฟนซื้อของมาขาย หาเงินใช้ อยู่แต่บ้านแกก้ว่าใช้แต่เงินแก เงินแกหมดเพราะเรามาอยู่บ้าน คือ เราพึงจะเรียนจบละมาอยู่บ้านยังไม่มีงานทำก็พยายามหาของขายในเฟส ไปรับของมาขายช่วยกันกับแฟนสองคน (เรากับแฟนไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันนะ คนละบ้านแต่ไม่ได้ไกลกันมาก) แล้วันที่ขอแกไปซื้อของ เรากลับมาเย็นประมาณ 4 โมงเย็น ขอแกออกไปตั้งแต่ 8 โมงเช้า กลับมาโดนแกด่าว่ากลับมาทำไมตอนนี้ ปีกกล้าขาแข็งหาเงินเองได้แล้ว ก็ไม่ต้องมาอยู่บ้าน จะไปไหนก็ไปไล่เราออกจากบ้าน เราผิดอะไรหรอ ขอแกออกไปหาเงินไปขายของอยู่บ้านเฉยๆไม่ทำอะไรแกก้บ่น ไม่หัดหาเงิน พอขอไปหากลับมาเย็นก็โดนด่า เวลาเราขออนุญาตไปไหนมาไหนก็ตามต้องรีบกลับมาก่อนสี่โมง เพราะต้องมากวาดบ้านถูบ้าน ถ้ามาสายก็จะโดนทุกครั้ง แต่บางครั้งก็อยากได้ความยืดหยุ่นบ้าง มาช้านิดหน่อยเราก็ต้องทำอยู่แล้ว เวลาไปขายของกับแฟน คือเราอยู่ได้ไม่เกิน สี่โมงต้องรีบกลับบ้านก่อนตลอด แฟนก็ต้องขายคนเดียว ตอนนี้แกว่าเราดื้อไม่เชื่อฟังคำสั่งแก ไม่ไล่ให้ไปอยู่กับป้าที่ต่างจังหวัดแล้ว เครียดเนาะ ทำอะไรไม่ถูกสักอย่าง ได้แต่พยายามหางานจะออกไปทำงาน
เราแค่อยากระบาย
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
แสดงความคิดเห็นได้นะคะ