เราแค่อยากจะมาเล่าเพื่อระบายความในใจ :
** ยายของแฟนยืนยัน นอนยัน เลยว่าไม่ต้องการมีหลานสะไภ้ ไม่อยากมีเหลนแน่นอน ถ้าแฟนอยากมีเมีย ก็รอให้ยายตายก่อน นี่คือคำพูดของยาย เราได้ยินมากับหู เพราะเราคุยสายอยู่กับแฟน แล้วยายเดินมาเห็นพอดี โววายเสียงดัง ด่าเราผ่านสายโทรศัพท์มาเลย ว่าอย่าหวังว่าจะได้หลานของKu แล้วแฟนเราก็ตัดสายไป เราเองก็ไม่รู้ว่ายายมีความคิดแบบไหน ถึงไม่อยากมีเหลน ทั้งๆที่คนแก่ทั่วๆไป เค้าก็อยากมีกันทั้งนั้น แต่ผิดกับยายของแฟนมาก ยิ่งเรากับแฟนพยามที่จะฝ่าฟันมันเท่าไหร่ก็ดูทุกอย่างมันจะยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ ยายของแฟนไม่เคยจะอยากทำความรู้จักกับเรา ไม่เคยสนใจว่าเราจะเป็นใครมาจากไหน รู้แค่อย่างเดียวว่าจะต้องทำให้เรากับแฟนเลิกกันให้ได้ เราก็ท้อแล้วนะ บอกเลิกแฟนไปแล้วรอบนึง เพราะสุขภาพจิตใจเราย่ำแย่มากจากพฤติกรรมของยายแฟน จนเราบอกเลิกแฟนไป แต่แฟนก็ขอโอกาศ เพราะเราก็คบกันมาหลายปีแล้ว แต่มามีปัญหาก็ตอนที่เจอยายของแฟนนี่ละคะ เรากับแฟนก็คบกันมา 4 ปี ต่างคนก็ต่างมั่นใจกัน และได้มีพูดคุยกันเรื่องแต่งงาน และก็เริ่มมีการวางแผนกันแล้ว แฟนก็ซื้อบ้าน สร้างโน่นนี่นั่นไว้ เพื่อแต่งงานจะได้พร้อม ส่วนเรากับแฟนก็ไม่ค่อยจะได้เจอกันเท่าไหร่หรอกคะ เพราะเราทำงานอยู่ต่างประเทศ บางครั้งแทบจะไม่ได้คุยกันเลย เรามีเวลาน้อยมากที่จะได้อยู่กับแฟน แต่เราก็เข้าใจกัน จนมามีปัญหานี่แหละ เราให้เวลาแฟนไปเคลียร์ปัญหาเรื่องยายมา แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ดีขึ้นเลย แฟนพยายามอธิบาย พยายามพูด ให้ยายฟัง ว่าเราเป็นคนยังไงเป็นแบบไหน แต่ยายก็ไม่พยายามที่จะฟัง เราเดาความรู้สึกยายนะ เหมือนเค้าคิดว่าเราเป็นขนมชนิดหนึ่งที่จะคอยมาเกาะหลานเค้านั่นแหละ เพราะตอนที่ยายเจอเราที่บ้านแฟน เราเดินลงมาจากห้องนอน คือเราใส่กางเกงขาสั้น และใส่เสื้อของแฟนแล้วเดินลงมา ยายเลยด่าเราประมาณว่าดูสิ แต่งตัวเหมือนขนมชนิดหนึ่ง จะอธิบายก็ไม่ยอมฟัง ด่ากราดอย่างเดียว ทั้งที่เราใส่เสื้อแฟนก็เพราะเราเพิ่งกลับมาจาก ตปท. และเหนื่อยมาก ก็เลยไม่ได้รื้อกระเป๋า แฟนเลยเอาเสื้อเค้าให้ใส่ เพื่อจะได้รีบๆพักผ่อน ปกติเราก็ไม่ได้อยู่บ้านแฟนถาวรเลยไม่ได้รื้อกระเป๋า กะว่าตื่นมาก็จะรีบกลับบ้านแม่ ที่ ตจว. ปกติแฟนก็อยู่ที่บ้านหลังนี้คนเดียว วันนั้นคงเป็นโชคร้ายของเรามั้ง ที่ยายเข้ามาหาแฟน และเจอกันพอดี ก็เลยด่าเราสะ ด่าไม่ลืมหู ลืมตา
แฟนเราก็พยายามที่จะเจรจากับยาย จนยายบอกแฟนว่าถ้าอยากมีชีวิตเป็นของตัวเองก็ออกไปเลย ออกไปแล้วก็ออกไปให้พ้น ไม่ต้องกลับมา ไม่ต้องมาเผาผีกันแล้ว แล้วให้เอาพ่อ แม่ ออกไปจากบ้านของยายด้วย ( พ่อ แม่ แฟนอยู่ที่ ตจว.) ทุกอย่างที่เป็นของยาย ให้เอาคืนมาให้หมด ตัดขาดกันไปเลย ทำไมมันถึงเลวร้ายขนาดนี้ คือไม่ใช่แค่เรานะที่โดนยายของแฟนทำแบบนี้ มีแฟนกี่คนก็โดนเหมือนกันหมด แฟนเราอายุ 34 ปีแล้วนะ แต่เขาไม่มีชีวิตเป็นของตัวเองเลย พ่อ แม่เราก็คอยให้กำลังใจ ว่ามันจะต้องผ่านไปได้ แต่ดูๆแล้วเราว่าไม่น่าจะผ่านไปได้แล้ว มันหนักหนาและพาดพิงไปถึงคนอื่น เราบอกแฟนว่าเราคงไม่รอยายเธอตายหรอกนะ มันเสียเวลา สำหรับเราที่คิดว่าตัวเองเป็นคนใจเย็น และมีความอดทนมาก ยังทนเค้าไม่ได้แล้วคนอื่นจะเหลือหรอ จะให้เราไปเอาใจยายของแฟน ไปทำโน่นนี่นั่นให้เราก็ใช่ว่าจะมีเวลาขนาดนั้น ในช่วงเวลาที่เราทำงานก็แทบจะไม่มีเวลาให้ใครแล้ว เราไม่รู้เลยว่าความรักครั้งนี้ของเราจะเดินทางไปถึงไหน แต่ถ้าแก้ไขอะไรไม่ได้ เราควรถอยออกมาจริงๆใช่ไหมคะ เพื่อไม่ให้มีผลกระทบกับคนอื่นๆ เราผิดอะไรทำไมถึงเกลียดเรา เราไม่ได้เป็น ผญ. ชั้นต่ำอย่างที่ยายเข้าใจนะ เราเป็นแอร์คะยาย สูงมากนะคะ ทำไมไม่ฟังกันบ้างเลย เสียใจอ่ะ
ท้อใจมากคะ ยายของแฟนยืนยันว่าบ้านนี้ไม่ต้องการสะไภ้
** ยายของแฟนยืนยัน นอนยัน เลยว่าไม่ต้องการมีหลานสะไภ้ ไม่อยากมีเหลนแน่นอน ถ้าแฟนอยากมีเมีย ก็รอให้ยายตายก่อน นี่คือคำพูดของยาย เราได้ยินมากับหู เพราะเราคุยสายอยู่กับแฟน แล้วยายเดินมาเห็นพอดี โววายเสียงดัง ด่าเราผ่านสายโทรศัพท์มาเลย ว่าอย่าหวังว่าจะได้หลานของKu แล้วแฟนเราก็ตัดสายไป เราเองก็ไม่รู้ว่ายายมีความคิดแบบไหน ถึงไม่อยากมีเหลน ทั้งๆที่คนแก่ทั่วๆไป เค้าก็อยากมีกันทั้งนั้น แต่ผิดกับยายของแฟนมาก ยิ่งเรากับแฟนพยามที่จะฝ่าฟันมันเท่าไหร่ก็ดูทุกอย่างมันจะยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ ยายของแฟนไม่เคยจะอยากทำความรู้จักกับเรา ไม่เคยสนใจว่าเราจะเป็นใครมาจากไหน รู้แค่อย่างเดียวว่าจะต้องทำให้เรากับแฟนเลิกกันให้ได้ เราก็ท้อแล้วนะ บอกเลิกแฟนไปแล้วรอบนึง เพราะสุขภาพจิตใจเราย่ำแย่มากจากพฤติกรรมของยายแฟน จนเราบอกเลิกแฟนไป แต่แฟนก็ขอโอกาศ เพราะเราก็คบกันมาหลายปีแล้ว แต่มามีปัญหาก็ตอนที่เจอยายของแฟนนี่ละคะ เรากับแฟนก็คบกันมา 4 ปี ต่างคนก็ต่างมั่นใจกัน และได้มีพูดคุยกันเรื่องแต่งงาน และก็เริ่มมีการวางแผนกันแล้ว แฟนก็ซื้อบ้าน สร้างโน่นนี่นั่นไว้ เพื่อแต่งงานจะได้พร้อม ส่วนเรากับแฟนก็ไม่ค่อยจะได้เจอกันเท่าไหร่หรอกคะ เพราะเราทำงานอยู่ต่างประเทศ บางครั้งแทบจะไม่ได้คุยกันเลย เรามีเวลาน้อยมากที่จะได้อยู่กับแฟน แต่เราก็เข้าใจกัน จนมามีปัญหานี่แหละ เราให้เวลาแฟนไปเคลียร์ปัญหาเรื่องยายมา แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ดีขึ้นเลย แฟนพยายามอธิบาย พยายามพูด ให้ยายฟัง ว่าเราเป็นคนยังไงเป็นแบบไหน แต่ยายก็ไม่พยายามที่จะฟัง เราเดาความรู้สึกยายนะ เหมือนเค้าคิดว่าเราเป็นขนมชนิดหนึ่งที่จะคอยมาเกาะหลานเค้านั่นแหละ เพราะตอนที่ยายเจอเราที่บ้านแฟน เราเดินลงมาจากห้องนอน คือเราใส่กางเกงขาสั้น และใส่เสื้อของแฟนแล้วเดินลงมา ยายเลยด่าเราประมาณว่าดูสิ แต่งตัวเหมือนขนมชนิดหนึ่ง จะอธิบายก็ไม่ยอมฟัง ด่ากราดอย่างเดียว ทั้งที่เราใส่เสื้อแฟนก็เพราะเราเพิ่งกลับมาจาก ตปท. และเหนื่อยมาก ก็เลยไม่ได้รื้อกระเป๋า แฟนเลยเอาเสื้อเค้าให้ใส่ เพื่อจะได้รีบๆพักผ่อน ปกติเราก็ไม่ได้อยู่บ้านแฟนถาวรเลยไม่ได้รื้อกระเป๋า กะว่าตื่นมาก็จะรีบกลับบ้านแม่ ที่ ตจว. ปกติแฟนก็อยู่ที่บ้านหลังนี้คนเดียว วันนั้นคงเป็นโชคร้ายของเรามั้ง ที่ยายเข้ามาหาแฟน และเจอกันพอดี ก็เลยด่าเราสะ ด่าไม่ลืมหู ลืมตา
แฟนเราก็พยายามที่จะเจรจากับยาย จนยายบอกแฟนว่าถ้าอยากมีชีวิตเป็นของตัวเองก็ออกไปเลย ออกไปแล้วก็ออกไปให้พ้น ไม่ต้องกลับมา ไม่ต้องมาเผาผีกันแล้ว แล้วให้เอาพ่อ แม่ ออกไปจากบ้านของยายด้วย ( พ่อ แม่ แฟนอยู่ที่ ตจว.) ทุกอย่างที่เป็นของยาย ให้เอาคืนมาให้หมด ตัดขาดกันไปเลย ทำไมมันถึงเลวร้ายขนาดนี้ คือไม่ใช่แค่เรานะที่โดนยายของแฟนทำแบบนี้ มีแฟนกี่คนก็โดนเหมือนกันหมด แฟนเราอายุ 34 ปีแล้วนะ แต่เขาไม่มีชีวิตเป็นของตัวเองเลย พ่อ แม่เราก็คอยให้กำลังใจ ว่ามันจะต้องผ่านไปได้ แต่ดูๆแล้วเราว่าไม่น่าจะผ่านไปได้แล้ว มันหนักหนาและพาดพิงไปถึงคนอื่น เราบอกแฟนว่าเราคงไม่รอยายเธอตายหรอกนะ มันเสียเวลา สำหรับเราที่คิดว่าตัวเองเป็นคนใจเย็น และมีความอดทนมาก ยังทนเค้าไม่ได้แล้วคนอื่นจะเหลือหรอ จะให้เราไปเอาใจยายของแฟน ไปทำโน่นนี่นั่นให้เราก็ใช่ว่าจะมีเวลาขนาดนั้น ในช่วงเวลาที่เราทำงานก็แทบจะไม่มีเวลาให้ใครแล้ว เราไม่รู้เลยว่าความรักครั้งนี้ของเราจะเดินทางไปถึงไหน แต่ถ้าแก้ไขอะไรไม่ได้ เราควรถอยออกมาจริงๆใช่ไหมคะ เพื่อไม่ให้มีผลกระทบกับคนอื่นๆ เราผิดอะไรทำไมถึงเกลียดเรา เราไม่ได้เป็น ผญ. ชั้นต่ำอย่างที่ยายเข้าใจนะ เราเป็นแอร์คะยาย สูงมากนะคะ ทำไมไม่ฟังกันบ้างเลย เสียใจอ่ะ