คือเราอายุ19 ค่ะ ห่างกับน้องสาว4ปี บ้านเรามีฐานะก็พออยู่ได้ค่ะแต่มีหนี้เยอะ น้องเราเป็นเด็กพิเศษด้านพัฒนาการเรียนรู้ค่ะ ต้องไปหาหมอที่รพ.ในเชียงใหม่ทุกๆ6เดือนเป็นรพ.ของเด็กพิเศษที่มีความผิดปกติโดยเฉพาะค่ะ ซึ่งที่ผ่านมาเราดนทรีตจากพ่อแม่เสมอว่า น้องเป็นแบบนี้ต้องเข้าใจน้องราก็พยายามค่ะ
เราพยายามปฎิบัติกับน้องให้เหมือนน้องเป็นเด็กปกติค่ะ แต่ก็เหมือนเป็นจุดด่างในชีวิตเมื่อคิดว่าถ้าเป็นลูกคนเดียวพ่อแม่ก็คงไม่ต้องเสียเงินพาน้องไปหาหมอหรือ เสียเงินจ้างครูใจเย็นๆมาสอน หรือเสียเงินเปลี่ยนรร.ให้น้องบ่อยๆ เวลาเราดูคลิปต่างๆที่เป็นไลฟ์สไตล์ของพี่น้องเรารู้สึกดีมากว่าแบบน้องเขาปกติ
แต่พ่อแม่ก็จะบอกเราเสมอค่ะว่า น้องเป็นแบบนี้ดีกว่าอาการหนักขนาดต้องนั่งรถเข็นหรือเป็นออทิสติก เราก็พยายามจะคิดแบบนั้นค่ะแต่การกระทำของน้องทำให้เราเบื่อมาก ไม่ว่าจะเป็นคุยกับผช.ในเฟสนัดเจอกันเป็นอะไรที่พวกเด็กใจแตกทำค่ะ หลายรอบมาก แม่กับเราจับได้ทุกครั้งทั้งๆที่ครอบครัวเราปฏิบัติกับน้องดีมาก แต่มันทำตัวเหมือนเด็กบ้านมีปัญหา เราไม่อยากมีน้องอยู่ในชีวิตจริงๆค่ะ ทำไมต้องเกิดมาด้วย การตัดสินใจที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตของเราคือตอนเด็กๆไปบอกแม่ว่าอยากมีน้องนี่แหละค่ะ #บางคนอาจจะแอนตี้เรานะคะ #แต่เราอยากระบายค่ะ ถ้าน้องไม่ทำตัวเหลวไหลก็คงจะดีกว่านี้แล้วปีนี้เราต้องเข้ามหาลัยพ่อแม่ต้องหาเงินให้เราอีกไหนจะน้องเราที่มันต้องย้ายรร.เพราะเข้ากับเพื่อนไม่ได้อีกค่ะ น้องเราไม่มีอะไรดีสักอย่างค่ะ เรียนไม่เก่ง ไม่ตั้งใจ วันๆกินกับนอน ไม่เคยทำให้พ่อแม่สบายใจ เราอยากให้น้องหายไปจากโลกนี้ค่ะ #เอาจริงๆ ถ้าเรามีน้องเป็นเด็กออทิสติก เรายังทำใจได้มากกว่าตอนนี้อีกค่ะ เพราะคนเราเลือกเกิดไม่ได้ และเราก็พร้อมจะดูแลน้องเสมอค่ะ แต่กับน้องในชีวิตจริงเราคือ ไม่สมควรเกิดมาค่ะรู้สึกแย่มากค่ะ
ไม่อยากมีน้อง
เราพยายามปฎิบัติกับน้องให้เหมือนน้องเป็นเด็กปกติค่ะ แต่ก็เหมือนเป็นจุดด่างในชีวิตเมื่อคิดว่าถ้าเป็นลูกคนเดียวพ่อแม่ก็คงไม่ต้องเสียเงินพาน้องไปหาหมอหรือ เสียเงินจ้างครูใจเย็นๆมาสอน หรือเสียเงินเปลี่ยนรร.ให้น้องบ่อยๆ เวลาเราดูคลิปต่างๆที่เป็นไลฟ์สไตล์ของพี่น้องเรารู้สึกดีมากว่าแบบน้องเขาปกติ
แต่พ่อแม่ก็จะบอกเราเสมอค่ะว่า น้องเป็นแบบนี้ดีกว่าอาการหนักขนาดต้องนั่งรถเข็นหรือเป็นออทิสติก เราก็พยายามจะคิดแบบนั้นค่ะแต่การกระทำของน้องทำให้เราเบื่อมาก ไม่ว่าจะเป็นคุยกับผช.ในเฟสนัดเจอกันเป็นอะไรที่พวกเด็กใจแตกทำค่ะ หลายรอบมาก แม่กับเราจับได้ทุกครั้งทั้งๆที่ครอบครัวเราปฏิบัติกับน้องดีมาก แต่มันทำตัวเหมือนเด็กบ้านมีปัญหา เราไม่อยากมีน้องอยู่ในชีวิตจริงๆค่ะ ทำไมต้องเกิดมาด้วย การตัดสินใจที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตของเราคือตอนเด็กๆไปบอกแม่ว่าอยากมีน้องนี่แหละค่ะ #บางคนอาจจะแอนตี้เรานะคะ #แต่เราอยากระบายค่ะ ถ้าน้องไม่ทำตัวเหลวไหลก็คงจะดีกว่านี้แล้วปีนี้เราต้องเข้ามหาลัยพ่อแม่ต้องหาเงินให้เราอีกไหนจะน้องเราที่มันต้องย้ายรร.เพราะเข้ากับเพื่อนไม่ได้อีกค่ะ น้องเราไม่มีอะไรดีสักอย่างค่ะ เรียนไม่เก่ง ไม่ตั้งใจ วันๆกินกับนอน ไม่เคยทำให้พ่อแม่สบายใจ เราอยากให้น้องหายไปจากโลกนี้ค่ะ #เอาจริงๆ ถ้าเรามีน้องเป็นเด็กออทิสติก เรายังทำใจได้มากกว่าตอนนี้อีกค่ะ เพราะคนเราเลือกเกิดไม่ได้ และเราก็พร้อมจะดูแลน้องเสมอค่ะ แต่กับน้องในชีวิตจริงเราคือ ไม่สมควรเกิดมาค่ะรู้สึกแย่มากค่ะ