แบบนี้เรียกว่า “กลัวความรัก” หรือ “เห็นแก่ตัวเองคะ” ???

เราอายุ 23 ปี เรียนเพิ่งจบป.ตรีมาเลย คิดจะเปิดใจคบกับใครสักคนแบบจริงจัง เลยลองคุยกับผู้ชายคนนึง ตอนนี้คุยกันมาก็ประมาณ 7 เดือนแล้ว เคยเจอกันบ้างเวลาที่เราซื้อของมาฝากเค้า เคยไปดูหนังด้วยกันครั้งแรก นั่งดูแต่จอ ไม่ค่อยได้พูดกันเท่าไหร่ ถามว่าตื่นเต้นไหม เราก็พยายามทำตัวเองให้เป็นธรรมชาติที่สุดแล้ว คุยกันมาสักพัก เขาก็ถามคบด้วย เราก็อยากคบนะคะ แต่มานอนคิดดู สำรวจตัวเอง เรากลัวแบบจะเสียใจอะค่ะ กลัวตัวเองจะเสียใจ กลัวรักคนอื่นมากไป กลัวเขาไม่ได้รักเราจริงๆ ก่อนจะเปิดใจเราก็พอมีคนคุยบ้างแต่คุยได้สักพักเราจะเป็นคนถอยห่างออกมาตลอด แบบกลัวเขาทิ้งเลยทิ้งเขาก่อน คุยกับใครได้สักพักเราจะแยกตัวออกมาเอง กลัวตัวเองรักใครแล้วมันจะหยุดเสียใจไม่ได้ ไม่ชอบที่ตัวเองเศร้า เหมือนกลัวตัวเองจะรู้สึกด้อยค่า แล้วเรายังไม่เคยจูบ แล้วก็ยังซิงด้วย เลยกลัวว่าผู้ชายจะเข้ามาหวังเรื่องนี้ด้วย เราก็เคยมีแฟนนะคะ แฟนคนแรกคบมา 1 ปีกว่า มากสุดก็แค่จับมือ เราบอกเลิกด้วยเหตุผลว่าจะตั้งใจเรียนสอบเข้ามหาลัย ตอนเลิกไม่เสียใจอะไรเลย ไม่รู้ผญคนอื่นเป็นแบบเราไหม เราอคติไปรึปล่าว เราไม่ค่อยอินกับความรักเลย เหมือนหวงความสุข หวงความสบายใจของตนเอง ไม่อยากเจอความทุกข์ใจ หรือเราไม่สมควรรักใครเลย...😢