ใจลึกๆ ก็รู้ว่าสิ่งที่คิดว่ามันบาปมันไม่ดี แต่พอคิดเรื่องแม่กับน้องชายขึ้นมาทีไรมันรู้สึกจี๊ดเหนื่อยใจ น้อยใจทุกที เพราะทุกครั้งที่ผมเห็นเบอร์ไม่แม่ก็น้องชายมักจะมีแต่เรื่องเงิน เรื่องเดือดร้อนเสมอ ยิ่งรับสายแม่ทีไรไม่เคยถามผมสักคำว่าทำงานเป็นอย่างไร เงินทองพอใช้ไหม มีแต่เอาเรื่องของน้องชายมาให้ช่วยตลอด น้องชายก็เหมือนกันมีแต่จะเอาเรื่องเดือดร้อนมาให้เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ๆ ทุกวันนี้ผมรู้สึกว่ามีค่าก็แค่เงินทอง ไม่อยากรับโทรศัพท์เลย เคยคิดทำใจว่าคงเป็นเจ้ากรรมนายเวรแต่ชาติปางก่อนมาเอาคืนในชาตินี้
ทุกวันนี้น้องชายก็ยังไม่คืนเงินที่ยืมผมไป ที่ผมเคยตั้งกระทู้ไปก่อนหน้านี้ และที่น่าเจ็บใจคือไม่มีการโทรหาผมเหมือนก่อนที่จะให้ยืมเงิน ไม่มีการโทรมาว่าจะคืนยังไง ติดอะไร มีแต่ผมโทรหาตลอด ยิ่งแม่ยิ่งแล้วใหญ่กลับมาว่าผมว่าโง่ให้ยืมเงินไปทำไม ผมพยายามจะไม่คิดเรื่องน้องกับแต่มันทำใจยากจริงๆ สิ่งที่เกิดมันเป็นมาตั้งแต่ก่อนผมจะแต่งงานแยกบ้านออกมาจากครอบครัว สะสมจนถึงวันนี้เวลาน้องเดือนร้อนแม่จะเป็นคนออกหน้าไปหยิบยืมญาติ ๆ หาเงินมาให้น้องทั้งตอนเริ่มทำธุรกิจ ทั้งหาเงินค่าคลอดให้หลาน หรือล่าสุดก็ตอนต้องหาเงินไปประกันตัวสู้คดีอาญา แม้แต่บ้านของแม่ ๆ ก็เอาโฉนดไปให้น้องชายเข้าแบงค์ และไม่เคยบอกผมสักคำ ผมไม่อยากได้บ้านของแม่แต่แค่รู้สึกน้อยใจ ที่ผมมารู้เองที่หลัง ที่ผมรู้สึกแย่เพราะขนาดผมเคยตกงานอยู่ 2 - 3 เดือนผมไม่เคยโทรไปบอกแม่ว่าผมตกงานไม่อยากเค้าต้องไม่สบายใจ ผมจะปิดหนี้บัตรเครดิตผมก็ไปกู้ยอมเสียดอก 7 พันกว่าบาทไม่เอยปากขอเงินแม่สักบาท
บางคนอาจจะถามว่าทำไมผมไม่ไประบายกับภรรยา คือผมไม่อยากให้คนใกล้ตัวผมต้องมารับรู้เรื่องทุกข์ที่มีใจ กลับบ้านอยากให้เจอเราแล้วรู้สึกสบายใจ เวลาที่ผมทุกข์ก็จะเก็บเอาไว้ในใจคนเดียวไม่อยากบอกกับใคร ชีวิตทุกวันนี้ในใจลึก ๆ รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว
ใครเคยเจอคนในครอบครวทำให้เกิด Toxic ในใจบ้างครับ (ขอระบาย)
ทุกวันนี้น้องชายก็ยังไม่คืนเงินที่ยืมผมไป ที่ผมเคยตั้งกระทู้ไปก่อนหน้านี้ และที่น่าเจ็บใจคือไม่มีการโทรหาผมเหมือนก่อนที่จะให้ยืมเงิน ไม่มีการโทรมาว่าจะคืนยังไง ติดอะไร มีแต่ผมโทรหาตลอด ยิ่งแม่ยิ่งแล้วใหญ่กลับมาว่าผมว่าโง่ให้ยืมเงินไปทำไม ผมพยายามจะไม่คิดเรื่องน้องกับแต่มันทำใจยากจริงๆ สิ่งที่เกิดมันเป็นมาตั้งแต่ก่อนผมจะแต่งงานแยกบ้านออกมาจากครอบครัว สะสมจนถึงวันนี้เวลาน้องเดือนร้อนแม่จะเป็นคนออกหน้าไปหยิบยืมญาติ ๆ หาเงินมาให้น้องทั้งตอนเริ่มทำธุรกิจ ทั้งหาเงินค่าคลอดให้หลาน หรือล่าสุดก็ตอนต้องหาเงินไปประกันตัวสู้คดีอาญา แม้แต่บ้านของแม่ ๆ ก็เอาโฉนดไปให้น้องชายเข้าแบงค์ และไม่เคยบอกผมสักคำ ผมไม่อยากได้บ้านของแม่แต่แค่รู้สึกน้อยใจ ที่ผมมารู้เองที่หลัง ที่ผมรู้สึกแย่เพราะขนาดผมเคยตกงานอยู่ 2 - 3 เดือนผมไม่เคยโทรไปบอกแม่ว่าผมตกงานไม่อยากเค้าต้องไม่สบายใจ ผมจะปิดหนี้บัตรเครดิตผมก็ไปกู้ยอมเสียดอก 7 พันกว่าบาทไม่เอยปากขอเงินแม่สักบาท
บางคนอาจจะถามว่าทำไมผมไม่ไประบายกับภรรยา คือผมไม่อยากให้คนใกล้ตัวผมต้องมารับรู้เรื่องทุกข์ที่มีใจ กลับบ้านอยากให้เจอเราแล้วรู้สึกสบายใจ เวลาที่ผมทุกข์ก็จะเก็บเอาไว้ในใจคนเดียวไม่อยากบอกกับใคร ชีวิตทุกวันนี้ในใจลึก ๆ รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว