สวัสดีครับ วันนี้จะมารีแคป&วิเคราะห์ซีนต่างๆ ในอุ้มรักเกมลวง EP.7 เพราะว่าชอบตอนนี้มาก มาเริ่มกันเลย
เริ่มกันที่ซีนเปิดเรื่อง ตัวละครเพียงพรรณแสงเหมือนจะไม่มีปมอะไรแต่จริงๆตัวละครนี้แบกความกดดันไว้ค่อนข้างมากเลยนะผมว่า คุณดอมแสดงได้ดีมากทั้งการใช้น้ำเสียงและสายตา คือตัวละครมีความเป็น LGBTQ อยู่ในตัว ซึ่งมีความ Contrast จัดๆกับครอบครัวตัวเองที่ค่อนข้างอนุรักษ์นิยมที่รับเรื่องนี้กันไม่ค่อยได้ แถมยังมีลูกชายคนเดียว ตัวละครนี้จึงแบกความกดดันของพ่อตัวเองด้วยหนึ่งอย่างละ คือตัวเองก็รู้สึกผิดที่ตัวเองเป็นผู้ชายให้พ่อไม่ได้ พออยากจะมีลูกเพื่อตอบแทนพ่อ ก็ดันมีเหตุผิดพลาดเกิดขึ้นอีก เพียงจึงต้องประคับประคองทั้งสองฝ่าย อีกคนก็เพื่อน อีกคนก็อุ้มท้องให้ลูกตัวเอง จริงๆแอบเห็นว่าตัวละครเพียงก็ไมไ่ด้ดีทุกอย่างยังมีความเห็นแก่ตัวนิดๆพอเป็นนิสัยมนุษย์ทั่วไปคือ ทุกการกระทำที่ห่วงเกี้ยว เป็นผลมาจากคำขอปิ่นปักแทบทั้งนั้น แต่เพียงก็ไม่สามารถปฏิเสธปิ่นปักได้เช่นกันเพราะเค้าอุ้มท้องให้ลูกตัวเองอยู่ มันเป็นความเป็นเหตุเป็นผลของตัวละครว่า ทำไมถึงทำแบบนี้ มีบางประโยคเวลาเพียงพูดกับเกี้ยวแล้วผมรู้สึกว่า ไม่เห็นแก่ความรู้สึกเพื่อนตัวเองหน่อยหรอ? คือแม้ตัวละครนี้จะเป็นคนดีน่าคบหาที่สุดละแต่ถ้าตั้งใจดูดีๆจะเห็นว่ามีความเห็นแก่ตัวที่มาจากการกระทำของตัวละครอื่นๆอยู๋
ซีนนี้เป็นซีนที่เพียงเล่าถึงตอนรู้จักกับเกี้ยวครั้งแรก เป็นการเปิดอีกมุมหนึ่งของเกี้ยวคือ เป็นคนที่ไม่ยอมกับอะไรที่มันไม่ถูกต้องอะ แล้วพึ่งเคยเห็นคุณกบสปีคอิงลิชในละครแบบรัวๆขนาดนี้ ชอบที่ละครค่อนข้างทันสมัยแล้วสอดแทรกประเด็น LGBTQ เข้ามานะ มันดูไม่เป็นการยัดเยียดเกินไป
ซีนเถียงกันเรื่องบท นี่ส่วนตัวชอบมากของซีนนี้ เป็นซีนที่ทำให้เห็น Mind set ที่แตกต่างกันของสองตัวละครอย่างมากโดยการใช้พล๊อตละครในละครมาเล่า คือตอนนี้ผมพยายามดูว่า จริงๆแล้วใครใช้อารมณ์ในหน้าที่การงานมากกว่ากัน เลยได้คำตอบมาว่าเป็น สิบทิศนั่นแหละที่ใช้อารมณ์ในการทำงาน
พล๊อตของสิบทิศคือ คนรักกันจะต้องปรับจูนกันเพื่อหาความพอดีแล้วรักกัน
พล๊อตของเกี้ยวคือ คนรักกันจะต้องยอมรับข้อผิดพลาดของกันและกันได้ ผมสนับสนุนความคิดของเกี้ยวนะ การยอมรับความต่างซึ่งกันและกันดีกว่าจะต้องมาปรับจูนหากัน การปรับตัวเองหากันคือการฝืนความเป็นตัวเอง หากวันหนึ่งมีใครที่ฝืนไม่ไหวมีแต่เละกับเละ
มายเซ็ทของตัวละครสิบทิศคือสื่อให้เห็นว่า เพราะเกี้ยวไม่ยอมปรับตัวเอง สิบทิศเลยเลือกที่จะเลิก ต่างกันกับปิ่น สิบทิศน่าจะเป็นคนกินเผ็ด กินอาหารรสจัด แต่เมื่อแต่งงานแล้ว เมียดันกินอาหารรสอ่อนตัวเองจึงต้องยอมกินรสอ่อนตาม ผมเชื่อนะว่า การปรับจูนหาตรงกลางมันไม่มีจริงหรอก มีแค่คนใดคนหนึ่งปรับหาอีกมากกว่าทั้งนั้นแหละ
อยากจะขอชม นิวเจนที่เอามาเล่นเรื่องนี้หน่อยคือไม่โดนตัวพ่อตัวแม่กลบเลยตอนเข้าซีนร่วมกัน บทส่งด้วยท่ามกลางบรรยากาศมาคุ คู่นี้สามารถทำให้เรื่องราวมันดูซอฟลงได้ แบบเนียนๆไม่ตัดอารมณ์ฉับเหมือนบางเรื่อง 5555555
ซีนพะโล้ในตำนาน คือชอบการใช้พะโล้มาเป็นนัยยะมาขายมาก คือก็ต้องเข้าใจตัวละครปิ่นอะนะ จริงๆปิ่นมีความเอาแต่ใจในระดับหนึ่งเหมือนกันนะแต่จะไม่พูดไปตรงๆเหมือนกับเกี้ยว เกี้ยวคืออยากได้อะไรก็พูดเลย แต่กับตัวละครปิ่นคืออ้อมแล้วอ้อมอีก จากการที่อยากให้คนนั้นทำแบบนั้นคนนี้ทำแบบนี้แต่ก็นั่นแหละ มันเป็นผลมาจาก การรับรู้ว่า เกี้ยวเป็นแฟนเก่าสิบทิศ แล้วเกี้ยวก็ดันอุ้มท้องลูกตัวเองอยู่ ทีนี้ยิ่งคิดมากไปใหญ่เลย คือไม่แน่ใจว่าเกี้ยวนี่รู้หรือไม่รู้ว่า สิบทิศไม่ได้เล่าเรื่องตัวเองให้ปิ่นฟังว่าเคยเป็นแฟนกัน เลยพูดออกไปแบบนั้นเรื่องพะโล้หนะ แต่ก็เข้าใจเกี้ยวที่รำคาญเหมือนกันคือคนแบบเกี้ยวเนี่ยตรงกับข้ามปิ่นแทบทุกอย่างเลยมั้ง ไม่แปลกที่คนสองบุคลิกแบบนี้จะขัดแย้งกัน
ประโยคที่อิมแพคที่สุดในเรื่องคงจะเป็น "ทำไมจะต้องมาแบกอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด ทั้งๆที่มันไม่ใช่ความผิดฉัน" เกี้ยวพูดแบบนี้ แต่ถ้าลองมองย้อนกลับไป ตัวละคร 4 ตัวนี้มีผลซึ่งกันและกันทั้งหมด ที่ต้องมาสลับท้องกันแบบนี้ก็เพราะเกี้ยวดันไปพังงานแต่งแฟนเก่าเลยโดนแค้น ที่เกี้ยวต้องมาอุ้มท้องก็เพราะความอยากมีลูกของเพียง ที่ต้องมานั่งอึดอัดกันแบบนี้ก็เพราะปิ่นปักไม่ยอมบอกเรื่องสลับกันท้องกับสิบทิศ ที่ปิ่นปักระแวงแบบนี้ก็เพราะสิบทิศดันไปโกหกว่า เคยเป็นแค่เพื่อนกับเกี้ยว ทุกอย่างมันเชื่อมโยงกันหมด ดังนั้นจะถามว่าใครผิด ก็ผิดกันทุกคนนั่นแหละ เกี้ยวไม่ได้แบกอะไรไว้คนเดียวหรอก คนอื่นๆก็แบกความรู้สึกของแต่ละคนไว้เหมือนกัน
ซีนพะโล้ VS กะเพรากั้ง บนโต๊ะกับข้าวซีนนี้นี่บรรยากาศโคตรมาคุเลย
ปิ่นปัก รู้ว่าเกี้ยวเป็นแฟนเก่าสิบทิศ
สิบทิศ ไม่รู้ว่าปิ่นปักรู้แล้วและไม่รู้กชมนยังมูฟออนจากตัวเองยังไม่ได้ คือสบายตัวไม่ต้องมานั่งคิดอะไรให้วุ่นวาย ไอ้ซีนระลึกร้านอย่าลืมฉันนั่นก็พูดไปโดยไม่ได้คิดอะไรแล้ว
กชมน ก็ตั้งใจจะปัดรำคาญปิ่นปัก และอยากเอาชนะเฉยๆ เพราะผมเชื่อว่าคนแบบกชมนคงไม่แย่งของใครแน่นอน
เพียง ผู้กุมความลับทุกเรื่องและพยายามจะทำให้สถานการณ์มันดีขึ้นแต่ก็ไม่เป็นผล
คือซีนนี้บ่งบอกเลยว่า สุดท้ายแล้ว สิบทิศเลือกอาหารที่ตัวเองชอบคือคิดแค่เรื่องอาหารล้วนๆ แต่ดันไปกระทบกับความคิดของปิ่นว่าทำไมไม่เลือกกินพะโล้ของตัวเอง เรื่องคนรักเก่าคืออึกอักมากอะซีนนี้ คุณโดนัทเล่นดีมาก ใช้สายตาฉากสุดท้ายดีมากคือพร้อมจะระเบิดละ
อยากแนะนำให้ไปดูเรื่องนี้กันเยอะๆเพื่อเป็นกำลังใจให้ทีมงานและนักแสดงทุกคนนะครับ ละครดีมากจริงๆ เหมือนได้นั่งดูซีรี่ส์เกาหลีดีๆเรื่องหนึ่งเลย
[Recap อุ้มรักเกมลวง EP.7] อย่าลืมฉัน....เพราะฉันจะไม่ลืมเธอ
เริ่มกันที่ซีนเปิดเรื่อง ตัวละครเพียงพรรณแสงเหมือนจะไม่มีปมอะไรแต่จริงๆตัวละครนี้แบกความกดดันไว้ค่อนข้างมากเลยนะผมว่า คุณดอมแสดงได้ดีมากทั้งการใช้น้ำเสียงและสายตา คือตัวละครมีความเป็น LGBTQ อยู่ในตัว ซึ่งมีความ Contrast จัดๆกับครอบครัวตัวเองที่ค่อนข้างอนุรักษ์นิยมที่รับเรื่องนี้กันไม่ค่อยได้ แถมยังมีลูกชายคนเดียว ตัวละครนี้จึงแบกความกดดันของพ่อตัวเองด้วยหนึ่งอย่างละ คือตัวเองก็รู้สึกผิดที่ตัวเองเป็นผู้ชายให้พ่อไม่ได้ พออยากจะมีลูกเพื่อตอบแทนพ่อ ก็ดันมีเหตุผิดพลาดเกิดขึ้นอีก เพียงจึงต้องประคับประคองทั้งสองฝ่าย อีกคนก็เพื่อน อีกคนก็อุ้มท้องให้ลูกตัวเอง จริงๆแอบเห็นว่าตัวละครเพียงก็ไมไ่ด้ดีทุกอย่างยังมีความเห็นแก่ตัวนิดๆพอเป็นนิสัยมนุษย์ทั่วไปคือ ทุกการกระทำที่ห่วงเกี้ยว เป็นผลมาจากคำขอปิ่นปักแทบทั้งนั้น แต่เพียงก็ไม่สามารถปฏิเสธปิ่นปักได้เช่นกันเพราะเค้าอุ้มท้องให้ลูกตัวเองอยู่ มันเป็นความเป็นเหตุเป็นผลของตัวละครว่า ทำไมถึงทำแบบนี้ มีบางประโยคเวลาเพียงพูดกับเกี้ยวแล้วผมรู้สึกว่า ไม่เห็นแก่ความรู้สึกเพื่อนตัวเองหน่อยหรอ? คือแม้ตัวละครนี้จะเป็นคนดีน่าคบหาที่สุดละแต่ถ้าตั้งใจดูดีๆจะเห็นว่ามีความเห็นแก่ตัวที่มาจากการกระทำของตัวละครอื่นๆอยู๋
ซีนนี้เป็นซีนที่เพียงเล่าถึงตอนรู้จักกับเกี้ยวครั้งแรก เป็นการเปิดอีกมุมหนึ่งของเกี้ยวคือ เป็นคนที่ไม่ยอมกับอะไรที่มันไม่ถูกต้องอะ แล้วพึ่งเคยเห็นคุณกบสปีคอิงลิชในละครแบบรัวๆขนาดนี้ ชอบที่ละครค่อนข้างทันสมัยแล้วสอดแทรกประเด็น LGBTQ เข้ามานะ มันดูไม่เป็นการยัดเยียดเกินไป
ซีนเถียงกันเรื่องบท นี่ส่วนตัวชอบมากของซีนนี้ เป็นซีนที่ทำให้เห็น Mind set ที่แตกต่างกันของสองตัวละครอย่างมากโดยการใช้พล๊อตละครในละครมาเล่า คือตอนนี้ผมพยายามดูว่า จริงๆแล้วใครใช้อารมณ์ในหน้าที่การงานมากกว่ากัน เลยได้คำตอบมาว่าเป็น สิบทิศนั่นแหละที่ใช้อารมณ์ในการทำงาน
พล๊อตของสิบทิศคือ คนรักกันจะต้องปรับจูนกันเพื่อหาความพอดีแล้วรักกัน
พล๊อตของเกี้ยวคือ คนรักกันจะต้องยอมรับข้อผิดพลาดของกันและกันได้ ผมสนับสนุนความคิดของเกี้ยวนะ การยอมรับความต่างซึ่งกันและกันดีกว่าจะต้องมาปรับจูนหากัน การปรับตัวเองหากันคือการฝืนความเป็นตัวเอง หากวันหนึ่งมีใครที่ฝืนไม่ไหวมีแต่เละกับเละ
มายเซ็ทของตัวละครสิบทิศคือสื่อให้เห็นว่า เพราะเกี้ยวไม่ยอมปรับตัวเอง สิบทิศเลยเลือกที่จะเลิก ต่างกันกับปิ่น สิบทิศน่าจะเป็นคนกินเผ็ด กินอาหารรสจัด แต่เมื่อแต่งงานแล้ว เมียดันกินอาหารรสอ่อนตัวเองจึงต้องยอมกินรสอ่อนตาม ผมเชื่อนะว่า การปรับจูนหาตรงกลางมันไม่มีจริงหรอก มีแค่คนใดคนหนึ่งปรับหาอีกมากกว่าทั้งนั้นแหละ
อยากจะขอชม นิวเจนที่เอามาเล่นเรื่องนี้หน่อยคือไม่โดนตัวพ่อตัวแม่กลบเลยตอนเข้าซีนร่วมกัน บทส่งด้วยท่ามกลางบรรยากาศมาคุ คู่นี้สามารถทำให้เรื่องราวมันดูซอฟลงได้ แบบเนียนๆไม่ตัดอารมณ์ฉับเหมือนบางเรื่อง 5555555
ซีนพะโล้ในตำนาน คือชอบการใช้พะโล้มาเป็นนัยยะมาขายมาก คือก็ต้องเข้าใจตัวละครปิ่นอะนะ จริงๆปิ่นมีความเอาแต่ใจในระดับหนึ่งเหมือนกันนะแต่จะไม่พูดไปตรงๆเหมือนกับเกี้ยว เกี้ยวคืออยากได้อะไรก็พูดเลย แต่กับตัวละครปิ่นคืออ้อมแล้วอ้อมอีก จากการที่อยากให้คนนั้นทำแบบนั้นคนนี้ทำแบบนี้แต่ก็นั่นแหละ มันเป็นผลมาจาก การรับรู้ว่า เกี้ยวเป็นแฟนเก่าสิบทิศ แล้วเกี้ยวก็ดันอุ้มท้องลูกตัวเองอยู่ ทีนี้ยิ่งคิดมากไปใหญ่เลย คือไม่แน่ใจว่าเกี้ยวนี่รู้หรือไม่รู้ว่า สิบทิศไม่ได้เล่าเรื่องตัวเองให้ปิ่นฟังว่าเคยเป็นแฟนกัน เลยพูดออกไปแบบนั้นเรื่องพะโล้หนะ แต่ก็เข้าใจเกี้ยวที่รำคาญเหมือนกันคือคนแบบเกี้ยวเนี่ยตรงกับข้ามปิ่นแทบทุกอย่างเลยมั้ง ไม่แปลกที่คนสองบุคลิกแบบนี้จะขัดแย้งกัน
ประโยคที่อิมแพคที่สุดในเรื่องคงจะเป็น "ทำไมจะต้องมาแบกอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด ทั้งๆที่มันไม่ใช่ความผิดฉัน" เกี้ยวพูดแบบนี้ แต่ถ้าลองมองย้อนกลับไป ตัวละคร 4 ตัวนี้มีผลซึ่งกันและกันทั้งหมด ที่ต้องมาสลับท้องกันแบบนี้ก็เพราะเกี้ยวดันไปพังงานแต่งแฟนเก่าเลยโดนแค้น ที่เกี้ยวต้องมาอุ้มท้องก็เพราะความอยากมีลูกของเพียง ที่ต้องมานั่งอึดอัดกันแบบนี้ก็เพราะปิ่นปักไม่ยอมบอกเรื่องสลับกันท้องกับสิบทิศ ที่ปิ่นปักระแวงแบบนี้ก็เพราะสิบทิศดันไปโกหกว่า เคยเป็นแค่เพื่อนกับเกี้ยว ทุกอย่างมันเชื่อมโยงกันหมด ดังนั้นจะถามว่าใครผิด ก็ผิดกันทุกคนนั่นแหละ เกี้ยวไม่ได้แบกอะไรไว้คนเดียวหรอก คนอื่นๆก็แบกความรู้สึกของแต่ละคนไว้เหมือนกัน
ซีนพะโล้ VS กะเพรากั้ง บนโต๊ะกับข้าวซีนนี้นี่บรรยากาศโคตรมาคุเลย
ปิ่นปัก รู้ว่าเกี้ยวเป็นแฟนเก่าสิบทิศ
สิบทิศ ไม่รู้ว่าปิ่นปักรู้แล้วและไม่รู้กชมนยังมูฟออนจากตัวเองยังไม่ได้ คือสบายตัวไม่ต้องมานั่งคิดอะไรให้วุ่นวาย ไอ้ซีนระลึกร้านอย่าลืมฉันนั่นก็พูดไปโดยไม่ได้คิดอะไรแล้ว
กชมน ก็ตั้งใจจะปัดรำคาญปิ่นปัก และอยากเอาชนะเฉยๆ เพราะผมเชื่อว่าคนแบบกชมนคงไม่แย่งของใครแน่นอน
เพียง ผู้กุมความลับทุกเรื่องและพยายามจะทำให้สถานการณ์มันดีขึ้นแต่ก็ไม่เป็นผล
คือซีนนี้บ่งบอกเลยว่า สุดท้ายแล้ว สิบทิศเลือกอาหารที่ตัวเองชอบคือคิดแค่เรื่องอาหารล้วนๆ แต่ดันไปกระทบกับความคิดของปิ่นว่าทำไมไม่เลือกกินพะโล้ของตัวเอง เรื่องคนรักเก่าคืออึกอักมากอะซีนนี้ คุณโดนัทเล่นดีมาก ใช้สายตาฉากสุดท้ายดีมากคือพร้อมจะระเบิดละ
อยากแนะนำให้ไปดูเรื่องนี้กันเยอะๆเพื่อเป็นกำลังใจให้ทีมงานและนักแสดงทุกคนนะครับ ละครดีมากจริงๆ เหมือนได้นั่งดูซีรี่ส์เกาหลีดีๆเรื่องหนึ่งเลย