ตอนนั้นมีปัญหาหลายอย่าง เครียดปัญหาทางบ้านหลายๆเรื่อง เลยเผลอตัวเผลอใจหลงผิดไปยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดคะ  ตอนนั้นเริ่มริลองเสพยาครั้งแรก แต่เป็นยาบ้าคะ นี่ยอมรับว่ามีความสุขมาก เคลิบเคลิ้ม 

ความรู้สึกตอนนั้น  เราคิดว่ายาพวกนี้มันเล่นแล้ว

ช่วยเราแก้เครียดได้ (ความเชื่อผิดๆ)   เราคิดว่าลองมันแค่ครั้ง2ครั้งคงไม่ติดหรอก แต่พอรู้รสชาติของมันแล้ว มีครั้งที่1ก็มีครั้งที่2-3ตามมาเรื่อยๆคะ กลับกลายเป็นว่าต้องเล่นทุกวัน เล่นยาบ้าอยู่ 2-3เดือน

จากนั้นเพื่อนก็เริ่มให้ลองเสพยาไอซ์ พอลองเสพไอซ์กลับกลายเป็นว่าเราติดยาไอซ์แทนคะ ไม่อยากเสพยาบ้าเลย ฟิวมันต่างกัน 

หลังจากนั้นก็เล่นยาไอซ์มาตลอดเรื่อยๆ แต่ไม่ทุกวัน อาทิตย์ละประมาน2ครั้ง จากที่เล่นน้อยๆก็เล่นหนักๆขึ้น แรกๆเราก็ควบคุมมันได้นะคะ ต่อให้เล่นยาก็จริง นอนน้อย แต่เราก็ไปทำงานไหว รับผิดชอบหน้าที่การงานได้ ไม่เคยเสียการเสียงาน ตอนนั้นเราคิดว่าเราควบคุมมันได้ เราเล่นแต่เรามีสติ ไม่เสียการเสียงาน ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใครก็พอล่ะ คัยห้ามก็ไม่ฟัง แฟนบอกให้เลิกก็ไม่ยอมเลิก ไม่ฟังใครทั้งนั้น

เราเล่นจนมาปีนี้เป็นปีที่3 เราเริ่มรู้สึกว่าเราควบคุมมันไม่ได้แล้วคะ จากที่เล่นแล้วรู้สึกคึกคัก อารมณ์ดี กระปรี้กระเปร่า มีความสุข (ฟิวคนเมายาอ่ะนะ) แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าเราเล่นล่ะมันซึมเศร้า

เรากลายเป็นคนขี้คิดมาก กลัว หวาดระแวง ไม่กล้าออกไปไหน ไม่กล้าคุยกับใคร ไม่กล้ามองหน้าใคร ไม่กล้าสบตาใคร มันกลัวไปหมด รู้สึกตื่นตะหนกเวลาต้องอยู่ต่อหน้าคนอื่นมากๆ สุขภาพก็ไม่ดีละคะ เจ็บตามกล้ามเนื้อ ปวดหลัง  ปวดกระดูก มือชา เท้าชา กลายเป็นคนไม่เข้าสังคม หลบหน้าคน อยู่แต่ในห้องซะส่วนใหญ่  เครียด อยากเลิกมากคะตอนนี้ ตอนนี้พยายามหักดิบ เราไม่แตะมันเป็น10วันแล้ว อยากจะไปทำการรักษา ไปบำบัด อย่างถูกวิธี แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง ไม่กล้าปรึกษาใคร...

จะไปโรงพยาบาลด้วยตัวเองก็อายหมอ อายสายตาคนรอบข้าง จะบอกพ่อแม่ บอกครอบครัวก็ไม่กล้าบอก กลัวแกเสียใจ เพราะแกไม่เคยรับรู้เรื่องนี้เลยคะ เราควรทำยังไงดีคะ อยากกลับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติเหมือนคนทั่วไปคะ ไม่อยากเป็นคนขี้กลัว หวาดระแวง แต่มีคนแถวบ้านเคยพาลูกชายไปหาหมอที่โรงพยาบาลแถวบ้านคะ ไปเอายามาทาน ทุกวันนี้ลูกชายเค้าก็เลิกยาแล้วนะคะ อยากจะไปบ้าง แต่อยากไปคนเดียวไม่อยากให้พ่อแม่รับรู้ คิดว่าดีไหมคะ หรือเราควรบอกความจริงพ่อแม่ดี  ช่วยตอบหน่อยคะ เป็นทุกข์มากคะตอนนี้

😭