ถูกคอบครัวกดดันจนอยากฆ่าตัวตาย

เราไม่ได้เป็นคนเก่งด้านการเรียนเราชอบวาดรูปชึ่งพ่อกับแม่เราไม่ชอบให้วาดรูป และ บอกให้เราตั้งใจเรียนแต่เราไม่ใช่คนเก่งไงอ่านหนังสือไปหลายรอบก็ยังไม่เข้าใจ และ ยังเรื่องเรียนพิเศษอีก พ่อเราเป็นคนเมืองนอกและเขาอยากให้เราไปเรียนที่นั้นเราที่ไม่เก่งภาษาไม่อยากไปแม่เราอ้างว่าตอนนั้นลูกของเพือนแม่ไปเรียนที่นั้นก็อายุเท่ากัน ตอนนี้พวกเค้าลืมภาษาของทางนี้หมดละ.    
  เราถูกห้ามไม่ให้ออกจากบ้าน ,ไม่ให้เล่นเกม มาตั้งแต่เด็ก
  มาถีงตอนนี้พ่อกับแม่เราก็ไม่ให้ไปไหนเราเลยกายเป็นคนติดห้อง. พอกายเป็นคนติดห้องเค้าก็บ่นบ้างด่าบ้างว่าทำไมคนอื่นอายุก็เท่าเราทำงานหาได้แล้ว

เราก็ไม่ได้พูดอะไรกลับ //เราเป็นคนไม่ค่อยพูด เนื่องจากไม่มีเพื่อนเพราะพ่อกับแม่ปิดกั้น

ตอนเด็กๆเราจำได้เลยเราแอบไปบ้านเพื่อนตอนนั้นคือแม่เราจับเราตีต่อหน้าพ่อแม่เพื่อนเราเลยไม่กล้าออกจากบ้านอีก

พอมีเพื่อนมาหาเราพ่อเราก็จะไล่ไม่ให้มาเล่นด้วย

โตมาเราก็เป็นคนที่นิสัยเงียบๆไม่ชอบให้ใครมาหยุ้ง
เพราะถูกปูกฝังความคิดแบบนี้มาตั้งแต่จำความได้

เราแอบคิดว่าเราอาจจะเป็นโรคชึมเศร้าไปแล้วก็ได้
แต่เราก็ไม่บอกใคร ถ้าบอกพ่อแม่ไปก็คงไม่เชื่อ และ
ไม่พาไปหาหมออยู่ดี

พ่อแม่เราคาดหวังกับเรามากมันทำให้เรากดดัน
แต่กับน้องเราทำกงกันข้ามกับสิ่งที่ทำกับเราเลยเราเลยรู้สึกอิจน้อง ของที่เราอยากได้พวกเขาจะบอกว่าไว้วันหลังค่อยชื้อ ที่กับน้องเราแพงแค่ไหนก็ชื้อให้
มันเลยเกิดความรู้สึกไม่พอใจน้อง  วันเกิดเราก็ครั้งสุดตั้งแต่6เราควรตายไปจากโลกนี้ดีไหมขวบ ตอนนี้น้องเรา10ขวบยังมีวันเกิดให้เลย    ปีนี้ในวันเกิดเราได้ขวัญคือการด่าทั้งพ่อทั้งแม่รุมด่าเรา ตอนนั้นเรารู้สึกอยากตายมาก และ ก็นอนหลับไป 

ล่าสุดวันนี้น้องเรามันอยากได้ห้องที่เราห่วงมากที่พักพิงเพียงหนึ่งเดียวของเรา   ชึ่งพ่อแม่เราก็พยายามจะทำให้เรายอมออกจากห้องนี้ แต่เราไม่ยอม เลยมีปากเสียงกับพ่อแม่  จนสุดท้ายเขาก็ลากเราออกจากห้องจนได้  ตอนนี้เราอยากตายมาก ที่ๆเราอยู่แล้วอุ่นใจก็ไม่มีอีกแล้ว

เราควรตายไปจากโลกนี้ดีไหม