พ่อแม่ทำลูกเสียใจไม่บาปเหมือนลูกทำพ่อแม่เสียใจหรอ?

ตามหัวข้อกระทู้เลย อยากรู้ว่าพ่อแม่ทำลูกเสียใจ น้ำตาตกในมั่งมันไม่ตกนรก กลายเป็นเปรต เป็นผี ชีวิตไม่เจริญบลาๆเหมือนลูกทำพ่อแม่เสียใจหรอครับ ถ้าจะบอกว่าดีเท่าไหร่แล้วที่ได้เกิดมาเป็นคน ขอถามกลับว่าแล้วเด็กบางคนหล่ะที่ไม่อยากเกิดมาหรือเด็กที่ไม่พร้อมเกิดมา สุดท้ายแล้วเด็กมีปัญหาคนเป็นพ่อแม่ทำไมไม่บาปบ้างหล่ะ หรือเพราะพระพุทธศาสนาในบ้านเรามองผู้ใหญ่เป็นแกนกลางในการสร้างคำสอนขึ้นมา โดยวัตถุประสงค์สร้างเพื่อให้ผู้ใหญ่ปฏิบัติ แล้วทำไมหลักคำสอนของเด็กถึงมีแต่สอนให้เป็นเด็กดีทำตามพ่อแม่สอน แล้วถ้าพ่อแม่ไม่ดีหรือยังทำชีวิตตัวเองให้ดีไม่ได้เลยเขายังกล้าสอนอีกหรอ ทำไมพ่อแม่ทำลูกเสียใจจึงดูเป็นเรื่องปกติมากๆ ทำไมถึงไม่มีคำสอนที่ว่ามนุษย์เกิดมาควรให้เกียรติกันหล่ะ ทำไมถึงมีแต่คำสอนแบบผู้ใหญ่เป็นใหญ่เสมอตลอด 
อีกเรื่องที่อยากรู้มากๆคือทำไมผู้ใหญ่ถึงอยากมีลูกมาเลี้ยงดูตัวเองตอนแก่ ทั้งๆที่เค้าก็สามารถทำให้ตัวเองดีขึ้นหาเงินเยอะๆขึ้นแล้วบั้นปลายชีวิตเอาเงินที่หามาไปเที่ยวหรือไปใช้ชีวิตไม่ดีกว่าหรอ เพราะถ้ามีลูกมาเลี้ยงลูกไม่ดีตัวเองก็เสียใจอยู่ดีทำไมถึงไม่ย้อนมองกลับมาที่ตัวเองหล่ะ????