ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ
ก่อนอื่นเจ้าของกระทู้ขอแนำตัวก่อนว่าเคยมีประสบการณ์ทำงานมาแล้ว 2 ปีกว่าๆค่ะ หลังจากจบใหม่ๆจากที่บ.เก่าเป็นบ.ดังที่บอกไปทุกคนต้องอ๋อ ทำเกี่ยวกับด้านอาหาร ตอนแรกๆที่เข้าไปเราก็เจอปัญหาเรื่องคนค่ะ อึดอัดใจมาก อยากลาออกทุกวันช่วงทดลองงาน 4 เดือน แต่มันอึดอัดใจกับแค่คนๆเดียวอ่ะค่ะ ละอึดอัดแค่เรื่องงานด้วย เพราะพอคุยเรื่องอื่นกับเพื่อนร่วมงานคนนั้นเค้าโอเคค่ะ อีกอย่างเราก็ยังมีพี่ๆคนอื่นๆในแผนกในได้พูดคุยด้วย แบบแผนกคนเยอะอ่ะค่ะ หัวหน้สก็มีทำให้อึดอัดใจตลอดค่ะ แต่เราไม่ได้โดนคนเดียว ก็โดนกันทุกคน แต่เราก็อาจจะหนักหน่อย แต่เราก็ทนค่ะ ร้องไห้ตลอดเลย คือกว่าทุกอย่างจะลงตัวใช้เวลาเกือบปีค่ะ โดยที่พี่ในแผนกจับเราโยกจากจุดงานนี้ไปอีกจุดงานนึง แยกกับพี่มีปัญหาอึดอัดใจกัน มันถึงดีขึ้นค่ะ แล้วพี่เค้าก็ทำงานคนเดียว จนทุกอย่างมันลงตัวละ ในเวลาเกือบๆ 2 ปี ก็ดันมีข่าวร้ายว่าหัวหน้สลาออก คือต่อให้แกจะด่าเราแค่ไหน แต่เราก็รักแกอ่ะค่ะ เพราะนอกเวลางานคือแกดีมากๆ พอเหตุการณ์หัวหน้ออกยังไม่หาย shock ดี พี่ที่สนิทในกลุ่มงานเดียวกันก็ถูกจับโอนย้ายไปแผนกอื่นอีกค่ะ ยังค่ะยังมีอีก ที่ shock สุดคือพี่ที่ไม่มีวี่แววว่าจะออกเลย เปนคนเก่าที่สุดในแผนกรองจากหัวหน้า เป็นตนเก่งมากๆ เป็นที่พึ่งเราเลย ดัยลาออกอีกค่ะ ที่นี้แผนกเคว้งเลย งานก็ถาโถม คนก็ทยอยกันออก ก่อนหน้านี้พี่ที่สนิทกันมากๆสองคนก็ออกไป จริงๆเราก็ยังเหลือพี่ๆอีกนะคะ แต่น้อยแล้วละงายหนักมากๆขึ้นเพราะต้องทำของคนที่ออหไปด้วย โดยไม่มีคนมาเติม จนสุดท้ายเราไม่ๆหว เราได้งานใฟม่ เลยตัดสินใจออก ยอมรับว่าเสียดายสังคมมากๆค่ะ เพราะสังคมดีจริงๆ
ละพอมาได้ที่ใหม่ เปลี่ยนสายงานเลยค่ะ แต่ยังเป็นแวดวงบ
ผลืตอาหารเหมือนเดิม ทีาเอ่ยชื่อไปทุกคนก็จะอ๋ออีก มาแรกๆสังคมดีมากๆค่ะ มีพี่คนนึงดูแลเราดีมาก นางเป็นผช.ใจหญิง ช่วงเวลาเดือนกว่าๆคือดีมากๆ คอยดูแลตลอดเหมือนเราเป็นน้องสาวเค้าเลย แต่อยู่มาวันนึงนางก็ไม่คุยกับเราทั้งวันเลย โดยที่เราก็ไม่ทราบสาเหตุ ละวันต่อมานางก็เปนปกติค่ะ จนผ่านมาหลายวัน นางก็เปนอีกครั้งค่ะ คือไม่คุยกับเรา แต่ครั้งนี่ลากยาวเปนอาทิตย์เลยค่ะ และเราก็ไม่ทราบสาเหตุ จนผลสุดท้ายอึดอัดใจ อยากลาออกหัวหน้าจึงบอกความจริง ที่เพื่อนร่วมงานคนนั้นไม่คุยกับเรา เพราะเค้ารับไม่ได่กับคำพูดคำพูดนึงของเรา ซึ่งเราก็จำไม่ได้นะคะว่าเราพูดไปตอนไหน แต่เราก็ไม่ได่ตั่งใจและเราก็ได้ขอโทษเค้าไปละด้วย แต่การที่เราขอโทษไปเรานึกว่ามันจะจบแบบแฮปปี้นะคะ ปรากฏเค้าบอกว่าเราไม่ต้องมาคุยกันอีก ให้คุยแค่เรื่องงานพอ เราแบบ shock นะคะ ว่าทำไมอ่ะ เราก็ขอโทษไปแล้ว ทำไมไม่ดีขึ้นหรอ เราก็ไม่ได้มีเจตนาจะพูด อ่ะ เค้ามองข้ามไม่ๅด้หรอ เค้าปล่อยวาลไม่ได้หรอ เพราะถ้าเปนเรา เรามองข้ามไปตั้งนานแล้วค่ะ เราเสียใจนะ เสียดายมิตรภาพช่วงแรกๆ เราแบบเป๋นคนที่ใครมาให้ความสนิทด้วยเราจะให้ใจไปอ่ะ แต่ดูสิ่งที่เราได้กลับมาดิ ลืมบอกค่ะ เราพึ่งมาทำงานที่ใหม่ได้สองเดือน แต่เรากำลังจะลาออกแล้วค่ะ อยากกลับไปตั่งหลักใหม่ที่บ้าน เพราะเราว่าเราไม่วามารถทำงานกับคนแบบนี่ได้ และอีกอย่สงเราคิดถึงงานใน Process มากกว่างานสายเอกสาร เราชอบลุยๆแบบนั้นมากกว่า เราไมาอยากให้ปสก.เราและสิ่งที่เรียนมาถูกกลืนหายไป เพื่อนๆพี่ๆเคยเจอเหตุการณ์ไรแบบนี้บ้างไหมคะ
ใครเคยอยากลาออกจากงานเพราะคนในที่ทำงานไหมคะ
ก่อนอื่นเจ้าของกระทู้ขอแนำตัวก่อนว่าเคยมีประสบการณ์ทำงานมาแล้ว 2 ปีกว่าๆค่ะ หลังจากจบใหม่ๆจากที่บ.เก่าเป็นบ.ดังที่บอกไปทุกคนต้องอ๋อ ทำเกี่ยวกับด้านอาหาร ตอนแรกๆที่เข้าไปเราก็เจอปัญหาเรื่องคนค่ะ อึดอัดใจมาก อยากลาออกทุกวันช่วงทดลองงาน 4 เดือน แต่มันอึดอัดใจกับแค่คนๆเดียวอ่ะค่ะ ละอึดอัดแค่เรื่องงานด้วย เพราะพอคุยเรื่องอื่นกับเพื่อนร่วมงานคนนั้นเค้าโอเคค่ะ อีกอย่างเราก็ยังมีพี่ๆคนอื่นๆในแผนกในได้พูดคุยด้วย แบบแผนกคนเยอะอ่ะค่ะ หัวหน้สก็มีทำให้อึดอัดใจตลอดค่ะ แต่เราไม่ได้โดนคนเดียว ก็โดนกันทุกคน แต่เราก็อาจจะหนักหน่อย แต่เราก็ทนค่ะ ร้องไห้ตลอดเลย คือกว่าทุกอย่างจะลงตัวใช้เวลาเกือบปีค่ะ โดยที่พี่ในแผนกจับเราโยกจากจุดงานนี้ไปอีกจุดงานนึง แยกกับพี่มีปัญหาอึดอัดใจกัน มันถึงดีขึ้นค่ะ แล้วพี่เค้าก็ทำงานคนเดียว จนทุกอย่างมันลงตัวละ ในเวลาเกือบๆ 2 ปี ก็ดันมีข่าวร้ายว่าหัวหน้สลาออก คือต่อให้แกจะด่าเราแค่ไหน แต่เราก็รักแกอ่ะค่ะ เพราะนอกเวลางานคือแกดีมากๆ พอเหตุการณ์หัวหน้ออกยังไม่หาย shock ดี พี่ที่สนิทในกลุ่มงานเดียวกันก็ถูกจับโอนย้ายไปแผนกอื่นอีกค่ะ ยังค่ะยังมีอีก ที่ shock สุดคือพี่ที่ไม่มีวี่แววว่าจะออกเลย เปนคนเก่าที่สุดในแผนกรองจากหัวหน้า เป็นตนเก่งมากๆ เป็นที่พึ่งเราเลย ดัยลาออกอีกค่ะ ที่นี้แผนกเคว้งเลย งานก็ถาโถม คนก็ทยอยกันออก ก่อนหน้านี้พี่ที่สนิทกันมากๆสองคนก็ออกไป จริงๆเราก็ยังเหลือพี่ๆอีกนะคะ แต่น้อยแล้วละงายหนักมากๆขึ้นเพราะต้องทำของคนที่ออหไปด้วย โดยไม่มีคนมาเติม จนสุดท้ายเราไม่ๆหว เราได้งานใฟม่ เลยตัดสินใจออก ยอมรับว่าเสียดายสังคมมากๆค่ะ เพราะสังคมดีจริงๆ
ละพอมาได้ที่ใหม่ เปลี่ยนสายงานเลยค่ะ แต่ยังเป็นแวดวงบ
ผลืตอาหารเหมือนเดิม ทีาเอ่ยชื่อไปทุกคนก็จะอ๋ออีก มาแรกๆสังคมดีมากๆค่ะ มีพี่คนนึงดูแลเราดีมาก นางเป็นผช.ใจหญิง ช่วงเวลาเดือนกว่าๆคือดีมากๆ คอยดูแลตลอดเหมือนเราเป็นน้องสาวเค้าเลย แต่อยู่มาวันนึงนางก็ไม่คุยกับเราทั้งวันเลย โดยที่เราก็ไม่ทราบสาเหตุ ละวันต่อมานางก็เปนปกติค่ะ จนผ่านมาหลายวัน นางก็เปนอีกครั้งค่ะ คือไม่คุยกับเรา แต่ครั้งนี่ลากยาวเปนอาทิตย์เลยค่ะ และเราก็ไม่ทราบสาเหตุ จนผลสุดท้ายอึดอัดใจ อยากลาออกหัวหน้าจึงบอกความจริง ที่เพื่อนร่วมงานคนนั้นไม่คุยกับเรา เพราะเค้ารับไม่ได่กับคำพูดคำพูดนึงของเรา ซึ่งเราก็จำไม่ได้นะคะว่าเราพูดไปตอนไหน แต่เราก็ไม่ได่ตั่งใจและเราก็ได้ขอโทษเค้าไปละด้วย แต่การที่เราขอโทษไปเรานึกว่ามันจะจบแบบแฮปปี้นะคะ ปรากฏเค้าบอกว่าเราไม่ต้องมาคุยกันอีก ให้คุยแค่เรื่องงานพอ เราแบบ shock นะคะ ว่าทำไมอ่ะ เราก็ขอโทษไปแล้ว ทำไมไม่ดีขึ้นหรอ เราก็ไม่ได้มีเจตนาจะพูด อ่ะ เค้ามองข้ามไม่ๅด้หรอ เค้าปล่อยวาลไม่ได้หรอ เพราะถ้าเปนเรา เรามองข้ามไปตั้งนานแล้วค่ะ เราเสียใจนะ เสียดายมิตรภาพช่วงแรกๆ เราแบบเป๋นคนที่ใครมาให้ความสนิทด้วยเราจะให้ใจไปอ่ะ แต่ดูสิ่งที่เราได้กลับมาดิ ลืมบอกค่ะ เราพึ่งมาทำงานที่ใหม่ได้สองเดือน แต่เรากำลังจะลาออกแล้วค่ะ อยากกลับไปตั่งหลักใหม่ที่บ้าน เพราะเราว่าเราไม่วามารถทำงานกับคนแบบนี่ได้ และอีกอย่สงเราคิดถึงงานใน Process มากกว่างานสายเอกสาร เราชอบลุยๆแบบนั้นมากกว่า เราไมาอยากให้ปสก.เราและสิ่งที่เรียนมาถูกกลืนหายไป เพื่อนๆพี่ๆเคยเจอเหตุการณ์ไรแบบนี้บ้างไหมคะ