คนที่โดนเหยียบศักศรีมาตลอดชั่วชีวิต

เราขอพื้นที่ระบายในความอึดอัดใจและหมดหนทาง เราเกิดมาในครอบครัวคนไทยที่หัวโบราณ จุดเริ่มต้นทั้งหมดมันมาจากตา ของเรา เราบอกก่อนนะว่าเรารักเค้ามาก ตาเราเค้าเป็นทำงานเก่งจบป.4เองก็สร้างฐานะได้ เรานับถือในความฉลาดและเก่งของเค้า แต่ว่า ข้อเสียที่ใหญ่ที่สุดและแก้ไขไม่ได้ คือ อารมณ์ที่รุงแรงและไร้เหตุผลของเค้า ตั้งแต่เรายังเด็กและจำความได้ คือเค้าจะโมโห ตบตี ยาย และตี ลูกๆในบ้าน ใครก็ตามที่ไม่ทำตามที่เค้าบอกคือ ผิด เช่น แค่ขอไปเรียนพิเศษ ก็บอกว่า อะมันโง่ ไม่มีปัญญาเรียนเอง ทุกคนที่ไปเรียนอะมีแต่ควายทั้งนั้น และก็จะยกตัวอย่าง ญาติพี่น้องตัวเองที่เก่ง จบสูง มาเทียบกับลูกหลานตัวเอง ในรุ่นของแม่ๆเรา บ้านเราไม่เคยมีใครมีเพื่อนสนิทเลย ไม่เคยได้ไปเที่ยวไหน เข้าค่าย กลับเย็น เรียนพิเศษไม่เคย จนทำให้ทุกคนไม่เคยประสบความสำเร็จในงานอะไรเลย แม่เราเค้าเป็นคนที่แตกต่างจากคนอื่น ทำให้โดนอะไรมาเยอะมาก จนเค้าเลือกแต่งงานหนีออกมา แล้วก็ล้มเหลว ความพีคคือ เรา แม่เรายกเราให้ตาเลี้ยง มาตั้งแต่เด็ก ภายนอกเหมือนเราจะเป็นคนที่มีทุกอย่าง เลี้ยงง่าย อยู่สบาย แต่จิงๆคือ แม่เรามีแฟนหลายคน ทุกครั้งที่นัดเรามาหาเรา จะไม่มาหรือทิ้งให้เรารอทั้งคืนเสมอ หลายครั้งที่มีเรื่องแม่ก็ช่วยบ้าง แต่ เราไม่เคยรู้เลยว่า ความอบอุ่นสบายใจ แบบที่บ้านคือเซฟโซนสุดท้ายในขีวิตคืออะไร ทุกครั้งที่เราจำเป็นต้องใช้เงิน ตั้งแต่สมัยยังเด็ก เราจะต้องไปขอป้า ขอน้า ขอตา แล้วทุกคนก็จะชอบพูดว่า ทำไมไม่ไปขอแม่ละ มันอาจจะฟังแล้วธรรมดา ประโยคสุภาพ แต่เราเจ็บมาก ที่เจ็บสุดคือขอตา ครั้งนึงเค้าโยนเงินลงพื้นแล้วให้เราตามเก็บ แล้วด่าเรา ว่าเรา โกหก จะเอาเงินไปเที่ยวแรดกับเพื่อน  ในส่วนตัวของเราเอา เราคิดมาตั้งแต่เราจำความได้ ว่าเราจะตั้งใจเรียนเพื่อให้เราไปให้พ้นจากบ้านนี้ ไปให้ไกลจากที่นี้ เราอดทนมาก ไม่ว่าจะทำอะไร ทุกอย่าง เราทำดีมาตลอด เราตั้งใจเรียน พอโตหน่อยเข้ามหาลัย เราก็ไม่ค่อยไปไหนกับเพื่อนเพราะเราต้องทำงานพิเศษเก็บเงิน เพื่อจบแล้วได้ไม่ต้องกลับมาอยู่บ้านอีก เราจบมาด้วยคะแนนที่ดีงาม งานที่เราอยากทำคือเป็นเจ้าของอะไรเล็กๆซักอย่าง และมีความสุข กับชีวิตที่เรียบง่ายไม่หวือหวา แต่เราก็ติดกับดักของตัวเองอยู่หลายครั้ง สมัยมัธยม เรามีแฟน เค้าก้อขโมยเงินเรา และเลิกกับเรา ไปคบเพื่อนที่เราสนิท สุกท้ายเค้าตาย ทำให้เราไม่กล้าคบใครอีกเลย เพราะเป็นคนขาดความรัก เวลาเรารักใคร เราจะรักมาก ไว้ใจ และคิดว่าเค้าคงคิดแบบเดียวกับเรา เราไม่คบใครอีกเลยจบจบมหาลัย และก็มาเจอรุ่นน้องเพื่อน คบกันมา5ปี เค้าเป็นคนไม่ค่อยเก่ง แต่ดูนิสัยดี พูดจาดี เห็นใจคนอื่นเสมอ สุดท้ายเราก็เลิกกันอีก เพราะเค้า ขโมยเงินเราไป แบบค่อยๆยักยยอกตากบัญชีตอนเราหลับ จะเราแทบหมดตัว ตอนนั้นเรากำลังเก็บเงินจะทำร้าน ก่อนเลิกกันเรามารุ่ความจริง ว่าทุกเรื่องที่เค้าบอกเรา ต้องแต่พ่อแม่เค้าทำงานอะไร จนถึงที่บ้านเคเาเป็นไงบ้าง เค้า โกหก เราทั้งหมด เราไม่ใช่คนที่ชอบตามดูโทรศัพ เช็คข้อมูลใคร ด้วยความไว้ใจของเราอีกแล้ว เราให้เค้าเซ็นสัญญาคืนเงินเรา และเค้าก็คืนจนหมด คือเราคุยกับพ่อเค้าถ้าไม่คืนเราสามารถแจ้งความได้เลยและธนาคารที่เราติดต่อไว้พร้อมช่วยเรา ตอนเจ้าหน้าที่ธนาคารพยายามช่วยเรานะ เค้าแบบสงสารมาก เราขอบคุณมากเลยที่ช่วยเราหาข้อมูล พอเราเก็บเงินได้อีกครั้งรวมที่เค้าคืน เริ่มกิจการได้3เดือน ก็มาเจอโควิด จ้า ตอนนี้เราต้องกลับมาอยู่บ้านอีกครั้งและทุกคนในบ้านก็ดูเข้าใจ แต่เราเจ็บปวดมากเลย ที่ต้องกลับมาขอเงินตาอีกรอบ เหมือนเดิม อะมันโง่ สมองไม่มี ด่าๆๆๆๆๆ ด่าทุกวัน นี้คือส่วนนึงของชีวิตเราเท่านั้น ยังมีอีกเยอะที่เราโดนกดดันมาตลอด เราคิดว่าเราจะเอามีดให้เค้าแล้วให้เค้าแทงเราเลย จะได้จบซักที เราไม่เคยกลัวนะถ้าเราเจอคนไม่ดี นอกบ้านเรา แต่เราแค่อยากได้ที่ซักที่ในโลกนี้ ที่เราอยุ่ได้อย่างสบายใจ และมีคนให้เกียรติเรา พูดกับเราแบบเราเป็นคน สิ่งที่เราอยากเป็นที่สุดคือ คนธรรมดา ที่เท่าเทียมกับคนทั่วไป